Τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι

Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα κατά κανόνα και στις περισσότερες περιπτώσεις θα επικρατήσει ο καλύτερος στο τέλος. Ή αυτός που είναι πιο δουλεμένος και παίζει πιο ορθολογικά. Έτσι, η νίκη του Ολυμπιακού στον πρώτο τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν το… φυσιολογικό αποτέλεσμα. Όσο κι αν ενοχλεί αυτό τους φίλους του «τριφυλλιού», που προφανώς και βράζουν μετά το (νέο) ναυάγιο στο ΣΕΦ.

Από τα πρώτα λεπτά και από τις πρώτες επιθέσεις, ένιωθες ότι οι «πράσινοι» έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους και δεν έχουν τύχη στο σημερινό (11/6) ματς. Όταν χρειάζεσαι σχεδόν 4 λεπτά για να σκοράρεις και όταν έχεις 2/18 σουτ εντός παιδιάς (και 4 πόντους ενεργητικό) σε ολόκληρη την πρώτη περίοδο, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις για νίκη και για break στο «άντρο» του αντιπάλου.

Πολλώ δε μάλλον όταν έχει απέναντί σου μια καλοδουλεμένη ομάδα, η οποία έφτασε μέχρι το Final Four της Ευρωλίγκας και διαθέτει καλύτερη χημεία και μονάδες που βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Το ακόμα χειρότερο για τους πρωταθλητές είναι πως δεν κατάφεραν σε καμία στιγμή του αγώνα να ρίξουν σε ένα επίπεδο (π.χ. 7-8 πόντοι) που θα μετέφερε μια κάποια πίεση ή ένα άγχος στο στρατόπεδο των Πειραιωτών.

Δεν θα είναι υπερβολή να πούμε ότι από το πρώτο δεκάλεπτο… σχόλασε ο γάμος και δεν υπήρχε ματς στη συνέχεια. Το ακόμα πιο ανησυχητικό στην όλη κατάσταση είναι ότι οι παίκτες του Βόβορα έχαναν όλες τις προσωπικές μονομαχίες, όλες τις διεκδικούμενες μπάλες και δεν εμφάνισαν τη μαχητικότητα και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για μια αναμέτρηση με τόσο υψηλές απαιτήσεις.

Όταν είσαι κατώτερος ποιοτικά και σε επίπεδο εναλλακτικών λύσεων, τότε οφείλεις να αντιπαρατάσσεις σκληράδα, αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση. Αντ’ αυτού, ο Παναθηναϊκός έχασε κατά κράτος τη μάχη των ριμπάουντ, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο ότι πήρε μόλις 3 επιθετικά «σκουπίδια» σε όλο το πρώτο μέρος κι ενώ ήταν απελπιστικά άστοχος (7/32 εντός παιδιάς, 3/6 βολές). Δείγμα της μηδαμινής… επιθετικότητας που είχαν οι «πράσινοι» σε αυτό το διάστημα.



Όχι ότι στην άμυνα «έσκιζαν» βέβαια. Με ατού τον Φαλ, ο Ολυμπιακός κατάφερε να προκαλέσει πολλαπλά ρήγματα στη ρακέτα του «τριφυλλιού», που παρουσιάστηκε αδιάβαστος στον τρόπο αντιμετώπισης του Γάλλου σέντερ. Η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τον Παπαγιάννη, που έχει νικηθεί κατά κράτος από τον σέντερ των «ερυθρόλευκων» και επιβάλλεται να… αγριέψει περισσότερο στα επόμενα παιχνίδια για να δώσει απαντήσεις.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Έλληνα σέντερ δεν είναι ότι ο Φαλ μπορεί να βάλει 10-12-14 πόντους σε κάποιο παιχνίδι, αλλά κυρίως ότι τον νικάει και στις φάσεις γύρω από το καλάθι και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είτε με ένα επιθετικό ριμπάουντ, είτε πασάροντας σωστά, είτε δημιουργώντας καταστάσεις για τους συμπαίκτες του.

Για την αποκαρδιωτική εικόνα του Παναθηναϊκού (που ήταν μια συνέχεια των εκτός έδρας αγώνων με τη Λάρισα) ευθύνεται προφανώς και το τεχνικό επιτελείο. Ο κόουτς Βόβορας μάλλον ανεξήγητα επέμεινε πολύ στον απογοητευτικό Νέντοβιτς και «ξέχασε» για αρκετή ώρα στον πάγκο (απενεργοποιώντας τον ουσιαστικά από το παιχνίδι) τον Μέικον, ο οποίος ξύπνησε κάπως την ομάδα του στο πρώτο μέρος, πασάροντας σωστά και δημιουργώντας καταστάσεις με τις διεισδύσεις του.



Για τον Σέρβο γκαρντ τα έχουμε πει πολλές φορές. Είναι ευλογία και «κατάρα» ένας τέτοιος παίκτης. Στην κακή του βραδιά είναι αρνητικός (σχεδόν καταστροφικός όπως στο ΣΕΦ) για την ομάδα του, κυρίως διότι όταν λειτουργεί εγωκεντρικά και καθόλου αλτρουιστικά. Είναι ένα μεγάλο ζήτημα λοιπόν η απόδοση του Νέντο στη συνέχεια των τελικών και οφείλει το τεχνικό επιτελείο να πάρει από εκείνον το καλύτερο δυνατό.

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να κρατήσουν οι φιλοξενούμενοι από τον πρώτο τελικό, τότε είναι η απόδοση των Γουάιτ και Έβανς. Αμφότεροι έδειξαν διάθεση να παλέψουν και δεν τα παράτησαν δίνοντας λύσεις σε κάποιες περιπτώσεις που η ομάδα ήταν σε... τρικυμία. Αναφερόμαστε σε εκείνους διότι τους κατακρίνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν για τα σκαμπανεβάσματά τους και την κάτω του μετρίου απόδοσή τους.



Πριν κλείσουμε, μια παρατήρηση. Η μείωση της διαφοράς στο τελευταίο δεκάλεπτο -που συνέβη γιατί χαλάρωσαν κάπως οι γηπεδούχοι- δεν θα πρέπει να ξεγελάσει τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού και να σπρώξουν τα τεράστια προβλήματα (αγωνιστικά και μη) που υπάρχουν κάτω από το… χαλάκι. Επιβάλλεται μπόλικη δουλίτσα αυτές τις δύο ημέρες προκειμένου να κλείσει η ψαλίδα από τον «αιώνιο» αντίπαλο και να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί οι «πράσινοι» στο δεύτερο ματς της σειράς, την Τρίτη στο ΟΑΚΑ.

Υ.Γ. Δεν γίνεται να χάνεις 9-0 και να λέει ο προπονητής σου ότι παίζεις πολύ καλά...