Έλληνες μαχητές στην Πορτογαλία!

Σκληρές ομάδες υπήρξαν πολλές στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Τόσο σκληρές όμως, που να φοβούνται οι αντίπαλοι να αγωνιστούν απέναντί τους, ελάχιστες!

Βέβαια στην περίπτωση της Κανέλας 2010, τα όρια έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ. Δεν την αποκαλείς ομάδα με σκληροτράχηλους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ της, αλλά με τραμπούκους και πιστέψτε με, ο όρος είναι επιεικής!

Γράφει ο Σταύρος Χονδροθύμιος

Η Πορτογαλική ομάδα, αγωνίζεται στην 4η κατηγορία και ρίχνει τόσο ξύλο (όχι μόνο πάνω στη φάση), με αποτέλεσμα να έχει κερδίσει ουκ ολίγα ματς στα χαρτιά, γιατί η αντίπαλη ομάδα τρομοκρατημένη για το τι θα υποστεί, αποφασίζει να μην κατέβει να αγωνιστεί και μάλιστα να τιμωρείται!

Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά βίντεο με τα… κατορθώματα των παικτών της Κανέλας 2010, που κυρίως έχει στελεχώσει το ρόστερ της από σκληροπυρηνικούς οπαδούς του μεγαλύτερου συνδέσμου φιλάθλων της Πόρτο.





Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, οι αρμόδιοι φορείς σφυρίζουν αδιάφορα και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να λάβουν μέτρα. Για αυτό το λόγο σκεφτήκαμε εμείς να στείλουμε μια ομάδα επίλεκτων παλαιμάχων παικτών, μήπως και βάλουν μυαλό τα «παιδάκια» της Κανέλας 2010.

Μπορεί πλέον να είναι λίγο… σιτεμένοι για ποδόσφαιρο, αλλά για τσαμπουκά είναι ότι πρέπει. Είναι οι «αμάσητοι» που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα, δεν σήκωναν πολλά-πολλά και σίγουρα αν ήσουν αντίπαλος τους, δεν θα ήθελες να τους νευριάσεις! Η ενδεκάδα έχει από Ράμπο και Νίντζα, μέχρι «Φονιά», οπότε όπως καταλαβαίνετε, είναι ό,τι πρέπει για να δώσει ένα καλό μάθημα στους νεαρούς «μάγκες».

Η ομάδα θα αγωνιζόταν με σύστημα 4-3-3, αν και στο κέντρο δημιουργικός χαφ δεν θα υπήρχε . Όμως ποιος νοιάζεται; Δεν θα κατέβαινε στον αγωνιστικό για να παίξει δημιουργικό ποδόσφαιρο, αλλά για να… στρώσει τα «κακομαθημένα».

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΥΡΤΣΟΣ

Συνήθως οι τερματοφύλακες φημίζονται για την ηρεμία και την ψυχραιμία τους, ο Γιώργος Μύρτσος όμως, όχι. Μάγκας εντός και εκτός γηπέδου, από τους τύπους που δε φοβήθηκε ποτέ να μπει σε τσαμπουκά!

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ: ΒΑΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΙΤΖΑΚΗΣ - ΙΑΚΩΒΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Αριστερό μπακ, δικαιωματικά ο Βάϊος Καραγιάννης. Κάποιοι παίκτες έχουν χαρακτηριστεί από μία τους ενέργεια. Είναι για παράδειγμα το πέναλτι του Πανένκα, η απόκρουση «σκορπιός» του Χιγκίτα και το τάκλιν στην καρωτίδα του Καραγιάννη! Στο δεξί άκρο της άμυνας ο «ατσάλινος» Ιάκωβος Χατζηαθανασίου, ένας από τους μπακ που είχε σαν ευαγγέλιο το θεώρημα «περνά η μπάλα ή ο παίκτης, ΠΟΤΕ και τα δύο».
Τα στόπερ μάλλον είναι τα πιο δυνατά… χαρτιά της ομάδας. Η σκληρότητα του Γιώργου Κολτσίδα ήταν τέτοια που δικαίως κατόρθωσε να αφήσει εκτός ενδεκάδας τιτάνες όπως τους Μανωλά, Ανατολάκη, Κολιτσιδάκη, Κυργιάκο και άλλους. Περισσότερο χαράχτηκε στις μνήμες των φιλάθλων για τις δυναμικές του παρεμβάσεις και τους τσαμπουκάδες σε κάθε ευκαιρία, παρά για τις αμιγώς ποδοσφαιρικές αρετές του. Πλάι του, ίσως και αρχηγός αυτής της επίλεκτης ομάδας, ο Γιάννη Καλιτζάκης. Ο «Νίντζα». Αυτός που όταν έκανε τάκλιν, πονούσαν και οι θεατές, αυτός που όταν πλησίαζε σε… μπουλούκι παικτών που αντιδικούσαν, σε κλάσματα δευτερολέπτου η συνάθροιση λάμβανε τέλος και διασκορπιζόταν όλοι ησύχως για να μην αντιπαρατεθούν μαζί του.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ: ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΜΑΧΑΙΡΙΔΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΓΩΝΙΔΗΣ

Τρεις Βορειοελλαδίτες θα έπαιζαν στη μεσαία γραμμή. Ο «τρελός» Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης, που μπορεί να μην ήταν… ντούκι, αλλά στον τσαμπουκά, μετράει το πόσο σου γυρίζει το μάτι και του «Ντάφι» το μάτι πάντοτε γυάλιζε! Δίπλα του ο Γιώργος Παπαδόπουλος, που δεν φλυαρούσε και δεν έχανε χρόνο. Αρκούσε όχι μόνο να του πουλούσες μούρη, αλλά και απλά να μην μπορούσε να σου πάρει την μπάλα, για να τσατιστεί και να σου δώσει τα πόδια στο χέρι. Την τριάδα συμπληρώνει επάξια ο Κώστας Λαγωνίδης, ο παλαίμαχος του ΠΑΟΚ που επί σειρά ετών αποτελούσε το σύμβολο του παίκτη – μάγκα, του παίκτη που ποτέ δεν ήθελες να τον εκνευρίσεις, που αν τον έβλεπες εκνευρισμένο, κρατούσες πάντα απόσταση ασφαλείας.

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Άχαστη τριάδα. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για αυτούς. Αν και επιθετικοί, ήταν… μετρ στους σαματάδες. Ο Τάσος Μητρόπουλος ήταν από τους ελάχιστους φορ που κοντράρονται στα ίσα με τα δυναμικά στόπερ και το προσωνύμιο «Ράμπο» που του είχαν δώσει, τα λέει όλα. Μαζί του ο Χρήστος Δημόπουλος. Παίκτης «αλήτης» που μέχρι και ο Τύπος τον αποκαλούσε «Φονιά». Το παρατσούκλι βέβαια βγήκε για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και τα τελειώματα του στις ευκαιρίες, αλλά δεν έχανε και ευκαιρία για καυγά. Αυτούς θα πλαισίωνε ο Βασίλης Δημητριάδης. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη λέει η παροιμία και στην περίπτωση μας, ο Βασιλομπίλαρος ήταν πάντα μέσα σε όλες τις… συρράξεις που συνέβαιναν στο γήπεδο, πάντα είχε το ζωνάρι του λυμένο για καυγά και τσαμπουκάς χωρίς αυτόν πρωταγωνιστή δεν γινόταν να συμβεί.

Με αυτήν την επίλεκτη ομάδα, όχι μόνο η Κανέλας 2010 δεν θα τολμούσε να κατέβει στο γήπεδο, αλλά ούτε οι «Αναλώσιμοι» με Σταλόνε, Σβαρτσενέιγκερ, Στέιθαμ, Ρουρκ! Έκαστος στο είδος του…