«Χαλασμένος» ο Παναθηναϊκός, ευθύνες έχουν ΟΛΟΙ

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ποτέ άλλοτε στα χρόνια της κρίσης επί Αλαφούζου, δεν έχει κάνει τέτοιο κάκιστο ξεκίνημα στη χρονιά. Μια χρονιά η οποία άρχισε με προσδοκίες για κάτι καλύτερο και έπειτα από 3 αγωνιστικές, οι «πράσινοι» βγάζουν κάθε εβδομάδα το χειρότερό τους πρόσωπο. Με αδιανόητα λάθη, με παιδικές αντιδράσεις, με άψυχο ποδόσφαιρο και με την ψυχολογία, πλέον, στα τάρταρα.

Ας μην επαναλάβουμε το αυτονόητο. Η πρώτη ευθύνη για το γεγονός ότι το κλαμπ συνολικά έχει μικρύνει ανήκει στη διοικητική ηγεσία και τον Γιάννη Αλαφούζο. Τα πολύ σοβαρά λάθη που έχουν γίνει- και τα οποία έχει παραδεχθεί και ο ίδιος- έχουν γιγαντώσει τα προβλήματα που ήδη υπήρχαν και έχουν οδηγήσει την ομάδα σε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Αυτά είναι γνωστά και έχουν καταγραφεί πολλάκις. Ας δούμε, όμως, και τα υπόλοιπα.

*Σύμφωνα και με τα λεγόμενα των ανθρώπων της ομάδας, του Νταμπίζα και του Δώνη, στον Παναθηναϊκό φέτος μια… κάποια κανονικότητα υπάρχει. Το μπάτζετ είναι, φυσικά, χαμηλό, λόγω της πολιτικής που υπάρχει για οικονομική εξυγίανση. Δεν υπάρχουν, όμως, τα προβλήματα του παρελθόντος με καθυστερήσεις και αντιδράσεις (οι οποίες ήταν απολύτως δικαιολογημένες) των ποδοσφαιριστών. Αυτά δεν τα λέμε εμείς, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι του τριφυλλιού.

*Αντί ο Παναθηναϊκός φέτος να παρουσιάζεται πιο ανταγωνιστικός στο γήπεδο και καλύτερος από πέρυσι, κάθε εβδομάδα γίνεται και χειρότερος. Τα όσα βλέπουμε στο γήπεδο κάθε Κυριακή από την ομάδα είναι για να μας στείλουν στον ψυχίατρο! Οι παίκτες μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο λες και είναι… κοιμισμένοι, τακτική πειθαρχία δεν υπάρχει, τα λάθη που γίνονται είναι ΠΑΙΔΙΚΑ και γενικώς… χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα σε κάθε παιχνίδι του «τριφυλλιού».

*Ακόμη και μετά τη διακοπή, εκεί που λες ότι η ομάδα έχει ηρεμήσει, παίκτες και τεχνική ηγεσία έχουν συζητήσει και έχουν δουλέψει για να παρουσιάσουν κάτι καλύτερο στο επόμενο κρίσιμο ματς με τον Αρη, η κατάσταση έδειξε μη αναστρέψιμη. Το ματς του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη ήταν χειρότερο ακόμη κι απ’ αυτό κόντρα στον ΟΦΗ, στο ΟΑΚΑ. Οι παίκτες ήταν αλλού γι’ αλλού και ο Γιώργος Δώνης έδειχνε ανήμπορος να αλλάξει τα δεδομένα από τον πάγκο.

*Η μεγάλη ερώτηση των τελευταίων ημερών είναι η παρακάτω: «Τι φταίει;». Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει μόνο μια αιτία για όλο αυτό που παρατηρούμε. Πέρα από τα διοικητικά για τα οποία γράψαμε και παραπάνω, υπάρχουν κι άλλα…

*Σαφώς και έχουν ευθύνη και οι ποδοσφαιριστές γι αυτό που παρατηρούμε. Τα λάθη που κάνουν είναι τραγικά, οι αντιδράσεις τους ερασιτεχνικές και το πρόσωπο που παρουσιάζουν κάνουν τον αντίπαλο να δείχνει… μικρή Μπαρτσελόνα. Να θυμηθούμε τα όσα έχουν κάνει Ζαχίντ, Νούνες, Μπουζούκης στα δυο τελευταία παιχνίδια; Ή μήπως τα απαράδεκτα παιχνίδια των Ινσούα και Γιόχανσον; Να φέρουμε ξανά στο μυαλό μας τα νεύρα των Μακέντα και Κουρμπέλη που κοστίζουν; Να πούμε για τη μεσαία γραμμή που καταρρέει ανασταλτικά και δημιουργικά; Δεν είναι, λοιπόν, άμοιροι ευθυνών οι ποδοσφαιριστές. Το αντίθετο…

*Ευθύνη, φυσικά, και πολλή μεγάλη, έχουν και οι Γιώργος Δώνης και Νίκος Νταμπίζας. Ο πρώτος είναι προπονητής και καλείται μαζί με τους συνεργάτες του να βρουν τη λύση. Να δουλέψουν, να μιλήσουν με τους παίκτες, να τα βάλουν όλα κάτω και να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει. Το… ανεξήγητo μπορεί να ισχύει για εμάς που δεν είμαστε μέσα στην ομάδα. Δεν μπορεί, όμως, να ισχύει για τον προπονητή. Οσο για τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, αυτός κάνει τον σχεδιασμό, αυτός τις συζητήσεις για διαπραγματεύσεις, αποχωρήσεις (ακόμα δεν έχει γίνει κάτι κι αυτό είναι μια μεγάλη αποτυχία), αυτός είναι η «κεφαλή» του τμήματος και όπως χρεωνόταν την επιτυχία, χρεώνεται και την αποτυχία. Απλά τα πράγματα.

*Εδώ που έχουμε φτάσει, κατά την άποψή μου, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικό. Δεν μπορεί να είναι ποδοσφαιρικό, με όλα όσα παρακολουθούμε. Εδώ… βγάζει μάτι ότι ο Παναθηναϊκός είναι «χαλασμένος». Το μυαλό των ποδοσφαιριστών δεν είναι εκεί που πρέπει, η συγκέντρωση και η πειθαρχία έχουν χαθεί και το πιθανότερο είναι ότι στα αποδυτήρια η κατάσταση δεν είναι αυτή που πρέπει. Κι αν τα αποδυτήρια χαθούν, για Χ, Ψ λόγους, τότε… καληνύχτα. Δε θέλει και πολύ να σε πάρει η μπάλα και να ψάχνεις από πού σου ήρθε όλο αυτό το κακό. Νόμος.

Υ.Γ: Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός περνάει άσχημη περίοδο (κι είναι πολλές τα τελευταία χρόνια). Αντί όλοι να σκέφτονται ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και πως μπορούν να λυθούν, αναλώνονται ξανά σε… εσωτερικές κόντρες, κάνουν διαγωνισμό για το ποιος «τα έλεγε από πριν» και φυσικά επαναφέρουν την κουβέντα του πολυμετοχικού, του συλλαλητηρίου, του Βαρδινογιάννη κλπ. Όλα αυτά συμβαίνουν από τους περίφημους Παναθηναϊκάρες που στα λόγια έχουν τη λύση για όλα. Θα το επαναλάβουμε: Αυτές οι πρακτικές είναι παλιομοδίτικες. Γίνονταν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, αλλά τώρα έχουν ξεφτίσει.