Θα ξεκινούσες με τον Κλωναρίδη;

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Βίκτωρα Κλωναρίδη να πραγματοποιεί τέτοια εμφάνιση και να σκοράρει. Ειδικά στον θεσμό του Κυπέλλου, ο νεαρός επιθετικός έχει εντυπωσιάσει αρκετές φορές, σκοράροντας, μάλιστα, και αρκετά θεαματικά γκολ. Αν μαζέψει κάποιος highlights του «Κλώνα», τότε μπορεί να αναρωτηθεί «γιατί αυτό το παιδί δεν ξεκινά στον Παναθηναϊκό»; Είναι, όμως, τόσο απλό; Όχι. Ο Κλωναρίδης αποτελεί, αναμφίβολα, την πιο ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή στο «τριφύλλι».

Τι έχει αυτός ο παίκτης;

Αρκετά χαρίσματα. Είναι γρήγορος, έχει ξεπέταγμα, μπορεί να «διαλύσει» άμυνες στο ανοικτό γήπεδο και καλή τεχνική κατάρτιση, που τον βοηθάει πολλές φορές να πετυχαίνει όμορφα γκολ. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι Ελληνες ποδοσφαιριστές στη θέση του έχουν τα προσόντα του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι σε μια ομάδα όπως είναι ο Παναθηναϊκός, ο «Κλωνα» παίρνει τη φανέλα βασικού στο σπίτι του. Διότι, αυτά δεν αρκούν…

Τι δεν έχει;

Το κυριότερο: ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε «άλλον Κλωναρίδη» την Τετάρτη ή την Πέμπτη και άλλον την Κυριακή. Παρατηρείται, επίσης, αρκετές φορές ο επιθετικός του «τριφυλλιού» να μην μπορεί να δείξει πράγματα όταν ξεκινά και να κάνει… παππάδες, όταν αγωνίζεται ως αλλαγή. Συμβαίνει σε πολλούς. Δεν είναι ο μόνος…

Ο Αντρέα Στραματσόνι, εκτός των άλλων, καλείται να βρει το «κουμπί» του, τη στιγμή, μάλιστα που ο ίδιος ο Ιταλός θέλει να παίξει 4-4-2 στην ευθεία. Σ’ αυτό το σύστημα, ο Κλωναρίδης μπορεί να αγωνιστεί ως δεξί εξτρέμ. Για να κερδίσει, όμως, την εμπιστοσύνη του νέου κόουτς, θα πρέπει να καταλάβει κι ο ίδιος ο παίκτης ότι δεν αρκούν τα ξεσπάσματα σε μια μεγάλη ομάδα.

Χρειάζεται συνέπεια, διάρκεια για την καθιέρωση. Αρα, λοιπόν, εκτός από το… ψάξιμο του «Στράμα», υποχρεούται κι ο ίδιος να προσπαθήσει για «αλλαγή». Πάντρεμα είναι. Κανένας μαγικός τρόπος από οποιονδήποτε προπονητή δεν θα «μεταμορφώσει» τον Κλωναρίδη, αν δεν κοιτάξει κι ο ίδιος να βελτιώσει τις αδυναμίες του ή αν θέλετε να μειώσει τα ποδοσφαιρικά του «μπλακ άουτ».

Υ.Γ: Για τον διαιτητή και την κραυγαλέα φάση του Μάρκους Μπεργκ, δεν μπορείς να πεις και πολλά. Όταν ο ρέφερι είναι στα τρία μέτρα, το μαρκάρισμα στον Σουηδό είναι κανονικό… κλάδεμα, ο αμυντικός σηκώνει το χέρι για να παραδεχτεί το φάουλ και αυτό δεν δίνεται, απλώς σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Και λες «ευτυχώς» που κάτι τέτοιο έγινε σε ματς Κυπέλλου με την Παναχαϊκή και όχι αλλού. Διότι ξέρουμε όλοι τι μπορεί να γινόταν κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά απ’ αυτόν…