Τα λάθη του κόουτς, η πίεση για αποτέλεσμα και οι απαιτήσεις

*Ολο αυτό το διάστημα τονίζαμε ότι το παν για τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με τον Αστέρα ήταν το αποτέλεσμα. Η νίκη έστω και... με μισό μηδέν. Προφανώς και δεν είναι καταστροφή η ήττα την πρώτη αγωνιστική. Ομως, οι πόντοι χάθηκαν και δε γυρίζουν πίσω, ενώ η ομάδα μπαίνει από νωρίς σε ένα κλίμα όχι καλό με μουρμούρα και γκρίνια μέχρι την επόμενη αγωνιστική, η οποία αργεί και είναι ξανά σε μια δύσκολη έδρα (ΑΕΛ) με ό, τι αυτό συνεπάγεται.

*Θα μπορούσε το τριφύλλι να πάρει τη νίκη χθες; Σαφώς, είναι η απάντηση. Αν εκμεταλλευόταν τις ευκαιρίες που είχε στο καλό του 30λεπτο, όταν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, εγκλώβισε τον Αστέρα Τρίπολης και τον... πυροβολούσε με κύριο επιθετικό εκφραστή τον Καρλίτος. Σε αυτό το διάστημα, ο Παναθηναϊκός είχε δοκάρι, μεγάλες ευκαιρίες και ωραία ανάπτυξη - δημιουργία. Ταυτόχρονα, είχε κλείσει κάθε διάδρομο στην ομάδα της Αρκαδίας. Ομως, δεν κατάφερε ποτέ να βάλει γκολ. Είδε, επίσης, λίγο αργότερα τον διαιτητή να μη δίνει ένα καθαρό πέναλτι στο 48'. Κανείς δεν ξέρει αν η εκτέλεση θα ήταν εύστοχη. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός θα είχε μια μεγάλη ευκαιρία να προηγηθεί και ίσως η κατάληξη να ήταν διαφορετική.

*Από το 50' και μετά ο Παναθηναϊκός είχε μια πολύ κακή εικόνα στο γήπεδο. Δεν έβγαζε φάσεις, δεν μπορούσε να αναπτυχθεί απέναντι στον καλοστημένο Αστέρα του Ράσταβατς, ο Μακέντα δεν ήταν στη μέρα του, ο Καρλίτος άρχισε να κουράζεται και οι αποφάσεις του Ντάνι Πογιάτος όχι απλώς δε βγήκαν, αλλά κόστισαν στην ομάδα.

*Θυμίζω ότι στα φιλικά προετοιμασίας, ο Παναθηναϊκός έδειχνε αδυναμίες- μεταξύ άλλων- στο αμυντικό τρανζίσιον. Με την άμυνα ψηλά, δεν ήταν λίγες οι φορές που έμενε εκτεθειμένος. Αυτό συνέβη και χθες στη φάση του γκολ. Και μάλιστα σε ένα σημείο κατά το οποίο πριν από λίγο ο προπονητής έχει αποφασίσει να βγάλει τον Κουρμπέλη, βάζοντας στη θέση του τον Αλεξανδρόπουλο, και περνώντας τον Αγιούμπ ως "εξάρι"! Το λάθος ήταν και μεγάλο και καθοριστικό. Η ομάδα κόπηκε στη μέση και μόλις πέρασε η μπαλιά για τον Ριέρα, ο τελευταίος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι αμυντικοί ήταν ψηλά και έκανε τη δουλειά του, σημειώνοντας ένα πολύ ωραίο γκολ. Το ποδόσφαιρο πολλές φορές είναι απλό. Δε χρειάζονται ιδιαίτερες... επιστημονικές αναλύσεις και εξηγήσεις για κάποια πράγματα.

*Λάθος του Πογιάτος αποδείχθηκε ότι ήταν και η χρησιμοποίηση του Μαυρομμάτη στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ποιος ο λόγος να βάλεις έναν στόπερ ως αριστερό μπακ, τη στιγμή που έχεις τέτοιον στην αποστολή (Ζαγαρίτης); Και μάλιστα γιατί να το κάνεις αυτό σε παιχνίδι στο οποίο θες τη νίκη και δεν πας για να παίξεις άμυνα; Από που κι ως που μπορεί ο Μαυρομμάτης να έχει επιθετικές βλέψεις, όταν ζητάς από τον Καρλίτος να συγκλίνει και να βγαίνει στην πλάτη του ο αριστερός μπακ; Οσο για τον Ισπανό επιθετικό, έδειξε και πάλι ότι όσο πιο κοντά στην περιοχή είναι και όσο περισσότερο βλέπει εστία, μπορεί να γίνει απειλητικός. Μήπως, λοιπόν, να γίνουν σκέψεις και για 4-4-2 από τη στιγμή που η ομάδα διαθέτει δυο εξαιρετικούς φορ (Καρλίτος, Μακέντα) οι οποίοι είναι για να παίζουν βασικοί;

*Το 4-3-3 είναι ένα σύστημα που θέλει δουλειά, αλλά και τους κατάλληλους παίκτες. Στην παρούσα φάση είναι δύσκολο για τον Παναθηναϊκό να το υπηρετήσει. Ο Καρλίτος δεν είναι για να παίζει στα αριστερά, ο Αγιούμπ δυσκολεύται πολυ ως οκτάρι σε αυτή τη διάταξη. Εκεί, ο παίκτης εκτός από τεχνικά προσόντα, πρέπει να διαθέτει και φυσικά (τρέξιμο, δύναμη, αντοχή). Ο Μαροκινός δεν είναι τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστής.

*Υπάρχουν ελαφρυντικά; Εννοείται. Θυμίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε στη διάθεσή του τον Σένκεφελντ, τον Βιγιαφάνιες, ενώ περιμένει πολλά και από τον Αϊτόρ. Επίσης, για βασικός έχει αποκτηθεί ο Χουάνκαρ. Συνεπώς, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ακόμα η ομάδα είναι στη διαδικασία μονταρίσματος, ενώ ο προπονητής μαθαίνει. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι αυτό το διάστημα της... προσαρμογής να συνδυαστεί και από θετικά αποτελέσματα και όχι από βραδιές όπως η χθεσινή στην Τρίπολη. Τέτοιες βραδιές από εδώ και πέρα είναι σχεδόν απαγορευτικές για το τριφύλλι.

*Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το δύσκολο εκτός έδρας ματς με την ΑΕΛ, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δουλέψει σκληρά, άπαντες θα οφείλουν να κατανοήσουν ότι οι απαιτήσεις είναι πολλές και η πίεση για αποτέλεσμα μεγάλη. Από εδώ και πέρα έχει τελειώσει η εποχή της λογικής του τύπου "χάσαμε, αλλά είμαστε σε μια διαδικασία του να μεγαλώσουμε την ομάδα και προχωράμε". Ούτε χρόνος υπάρχει, ούτε περίοδος χάριτος. Θα ξαναγράψουμε ότι δεν ήρθε η καταστροφή με μια ήττα στην πρεμιέρα. Είναι, όμως, ένα καμπανάκι το οποίο χτύπησε από νωρίς και που οφείλουν να ακούσουν όλοι στην ομάδα, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.