Παύλος Γιαννακόπουλος: Το Παναθηναϊκό μεγαλείο και η αποθέωση της ταπεινότητας

Η είδηση του θανάτου του Παύλου Γιαννακόπουλου σκόρπισε σε θλίψη όλον τον φίλαθλο κόσμο. Όχι μόνο τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο τα παιδιά αυτού του μεγάλου πατέρα της Παναθηναϊκής οικογένειας. Η απώλειά του, είναι απώλεια για τον ελληνικό αθλητισμό. Ο κορυφαίος των κορυφαίων, ο αυθεντικός, αυτός ο μέγας Παναθηναϊκός και τεράστια προσωπικότητα για τον Σύλλογο μεγάλο, για το μπάσκετ και γενικότερα για τον αθλητισμό του τόπου μας, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αφήνοντας πίσω του μια πολύ μεγάλη κληρονομιά και μια τεράστια ευθύνη στον συνεχιστή, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Τι να πεις και τι να γράψεις για τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Τόμοι ολόκληροι μπορούν να αφιερωθούν για τα έργα και τις ημέρες του ανθρώπου που σε επιχειρηματικό επίπεδο ξεκίνησε από το μηδέν και έφτασε στο σημείο να έχει τη μεγαλύτερη φαρμακευτική εταιρεία στην Ελλάδα. Του ανθρώπου που είχε αδιανόητη τρέλα και αγάπη για το αγαπημένο του τριφύλλι και την κατέθεσε προσφέροντας τα μέγιστα σε κάθε τμήμα του Συλλόγου και δημιουργώντας τη μεγαλύτερη ομάδα που είδε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Ποτέ κανείς στο παρελθόν δεν έκανε τόσα πολλά και επιτυχημένα μαζί. Δεν υπάρχει παράγοντας που μπορεί να σταθεί δίπλα στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Μικρός το δέμας, μα μεγάλος στην ψυχή, τη μαγκιά, την ανιδιοτέλεια, την ανθρωπιά, την προσφορά, σε κάθε επίπεδο. Ένας πραγματικός κύριος, ένας ευπατρίδης και αναμφίβολα η μεγαλύτερη φιγούρα – σε επίπεδο παράγοντα- που πέρασε ποτέ από τον χώρο του αθλητισμού στην Ελλάδα.

Ο Παύλος ήταν η αποτύπωση του Παναθηναϊκού μεγαλείου. Για πολλούς, ο εκλιπών δεν ήταν Παναθηναϊκός. Ηταν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν ο «Σύλλογος μεγάλος» και ό, τι αυτός πρεσβεύει.

Οταν μιλάς για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, μιλάς για την αποθέωση της σεμνότητας και της ταπεινότητας. Απλός, καθημερινός, αληθινός, με πάθος αλλά χωρίς φόβο, με ειλικρίνεια, με εντιμότητα, με αρχές, με πίστη σε ό, τι έβαζε στόχο. Είναι πάρα πολλά αυτά τα οποία μπορούμε να πούμε και να γράψουμε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει. Οσο για το «αιωνία η μνήμη», δε χωράει αμφιβολία ότι θα είναι. Καλό ταξίδι σπουδαίε Παύλο Γιαννακόπουλε και σε ευχαριστούμε για όλα…

Υ.Γ1.: Το μεγαλύτερο παράσημο για τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι ότι όλοι μα όλοι οι φίλαθλοι στην Ελλάδα έχουν να πουν μόνο καλά λόγια. Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, ΑΕΚτσήδες κλπ. Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος απέδειξε ότι ο σεβασμός δεν απαιτείται, αλλά κερδίζεται.

Υ.Γ2: Γλυφάδα 6/10/1994. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την Μπουντιβέλνικ Κιέβου, σε δεύτερο προκριματικό αγώνα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Για την ιστορία, αυτό είναι το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Νίκου Γκάλη. Όπως μπορείτε να δείτε στο 10ο λεπτό του βίντεο ο Παύλος Γιαννακόπουλος σκαρφαλώνει στις εξέδρες και επιτίθεται στους οπαδούς που πετούσαν αντικείμενα στον πάγκο της Μπουντιβέλνικ. Η εικόνα τα λέει όλα…