Παναθηναϊκός, next generation

H εικόνα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο με τη Λαμία ήταν εντυπωσιακή. Όχι γιατί οι «πράσινοι» έχαναν τη μια ευκαιρία μετά την άλλη και πάτησαν την αντίπαλη ομάδα, «σφυροκοπώντας» αδιάκοπα την εστία. Αλλά διότι παρά τις αρκετές αλλαγές και την απόφαση του Δώνη από νωρίς να προχωρήσει σε τρεις αντικαταστάσεις, παρά το γεγονός ότι η μεσοεπιθετική γραμμή είχε κάποια στιγμή μέσο όρο ηλικίας 19,5 χρόνια και παρά το ότι υπήρχε η πίεση για το αποτέλεσμα, οι «πράσινοι» έδειξαν χαρακτήρα στα δύσκολα, είχαν ωριμότητα στο παιχνίδι τους και έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αυτό είναι και το σημαντικότερο απ’ όλα για τη νεανική ομάδα του «τριφυλλιού». Η συνέπεια και η πειθαρχεία στο παιχνίδια, η προσήλωση στον ομαδικό στόχο, τα οποία είναι προϊόν δουλειάς καθημερινής και σκληρής στο Κορωπί. Τόσο φέτος από τον Γιώργο Δώνη, όσο και τα χρόνια τα οποία αυτά τα παιδιά που στελεχώνουν την πρώτη ομάδα ήταν ακόμη στις ακαδημίες αρχικά με τον Γιάννη Σαμαρά και στη συνέχεια με τον Τάκη Φύσσα.

Σε ατομικό επίπεδο, ξεχώρισαν χθες οι Εμμανουηλίδης, Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης και Στάικος. Οι τέσσερίς τους ήταν οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, ενώ ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στον Καμπετσή. Ο 19χρονος στο ντεμπούτο του με την πράσινη φανέλα ήταν ίσως ο MVP της αναμέτρησης. Είχε την ασίστ στο γκολ για το 2-1, ενώ απ’ αυτό ξεκινάει η φάση του πέναλτι του Χατζηγιοβάνη. Ο Καμπετσής τα έκανε όλα εκτός από το να σκοράρει. Μοίραζε παιχνίδι, κρατούσε μπάλα όποτε έπρεπε, είχε άψογη υποδοχή και «γέμισε» με την παρουσία του την επίθεση της ομάδας, κάτι που ήταν αναγκαίο.

Ο πρώτος στόχος της χρονιάς επετεύχθη. Το -6 σβήστηκε τις δυο πρώτες αγωνιστικές και ο Παναθηναϊκός βλέπει τη συνέχεια με άλλη ψυχολογία και σαφέστατα με περισσότερη αισιοδοξία. Ακολουθούν οι άλλοι δυο στόχοι που είναι και μεγαλύτεροι. Το να τερματίσει το «τριφύλλι» όσο το δυνατόν ψηλότερα και το να βγάλει τους παίκτες που θα αποτελέσουν τον κορμό του για πολλά χρόνια. Αυτό το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο απ’ όλα.

Ποδοσφαιριστές όπως ο Εμμανουηλίδης, ο Χατζηγιοβάνης, ο Μπουζούκης, ο Στάικος, ο Μαυρομάτης, ο Καμπετσής και άλλοι που έρχονται μπορούν με τη δουλειά, την υπομονή, την επιμονή, να «ψηθούν» και να ετοιμαστούν για το «αύριο» του συλλόγου μέσα από δύσκολες καταστάσεις που θα τους δώσει την ευκαιρία να κερδίσουν πολλές εμπειρίες. Ευκαιρία που, πιθανότατα, αν η κατάσταση ήταν διαφορετική, δε θα την είχαν σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Οι τόνοι πρέπει να διατηρηθούν χαμηλοί. Κατανοητός ο ενθουσιασμός του κόσμου, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει ακόμη τίποτα. Αυτό το γνωρίζουν πολλοί καλά όλοι στην ομάδα. Από τον Γιώργο Δώνη, μέχρι τους ποδοσφαιριστές του. Η διαδρομή θα είναι μεγάλη και στη διάρκειά της θα έρθουν και «στραπάτσα». Εκεί, η διαχείρισή τους θα είναι δυσκολότερη. Δε χρειάζεται καμία αποθέωση τώρα, ούτε φυσικά κανένας μηδενισμός όταν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Τα απολύτως φυσιολογικά είναι όλα αυτά.

Ο Παναθηναϊκός θα βγει κερδισμένος απ’ αυτή την κρίση που μπήκε, διότι υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν στην ομάδα, οι οποίοι ξέρουν πώς να δημιουργήσουν τη next generation της ομάδας. Ακόμη κι αν «αναγκάστηκαν» να το κάνουν με ότι τόσο ομαλό τρόπο, αλλά ρίχνοντας τα νεαρά παιδιά της ακαδημίας (τα οποία γνωρίζονται μεταξύ τους απ’ έξω κι ανακατωτά) απευθείας στα βαθιά.