Οι φασίστες κάνουν «πάρτι» όταν παίζει η Εθνική. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί;

Tου Διονύση Δεσύλλα

Θυμάμαι πριν από περίπου 4 χρόνια όταν οι εκδηλώσεις με τίτλο «φασισμός και ποδόσφαιρο» έδιναν κι έπαιρναν. Ηταν, βλέπετε, μια περίοδος που συνδεόταν με την «άνοδο» της Χρυσής Αυγής και τέτοιου τύπου συζητήσεις είχαν «φουντώσει» για τα καλά από ανθρώπους, οι οποίοι είχαν ένα προοδευτικό κοινωνικοπολιτικό πρόσημο. Κουβέντες, αναλύσεις, τοποθετήσεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μια προσπάθεια απ’ όλους να βρεθεί η αιτία του κακού και στη συνέχεια να καταπολεμηθεί.

Δυστυχώς, ήταν τέτοια ή άγνοια των περισσοτέρων για το «φαινόμενο» ή καλύτερα η ημιμάθεια, που ούτε καταλάβαιναν οι γιατί ο φασισμός βρίσκει «πάτημα» στις κερκίδες, ούτε, φυσικά, είχαν τρόπους αντιμετώπισης. Εκτός κι αν ακόμη θεωρούν ότι ένας τέτοιος είναι να γίνονται ακτιβισμοί και διάφορες δράσεις στις κερκίδες, με μοίρασμα φειγβολάν και ντουντούκες. Αστειότητες…

Πάμε στο «σήμερα» και στα όσα θλιβερά παρακολουθήσαμε ΚΑΙ χθες. Για όσους δεν γνωρίζουν, κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Βοσνία αναρτήθηκε ένα εθνικιστικό πανό στα σερβοκροατικά με αναφορά στη γενοκτονία 8.000 μουσουλμάνων, ανδρών και αγοριών, η οποία συντελέστηκε το 1995 στη Σρεμπρένιτσα από Σέρβους της Βοσνίας. Το σύνθημα που χρησιμοποίησαν οι φασίστες ήταν το «Noz, zica, Srebrenica», γνωστή σερβική ατάκα που σημαίνει: «Μαχαίρι, συρματόπλεγμα, Σρεμπρένιτσα».

Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που φασίστες και, κατά κύριο λόγο, Χρυσαυγίτες κάνουν «πάρτι» σε παιχνίδι της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Οποιος πιστεύει το αντίθετο, τότε δεν έχει ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει, εντός και εκτός γηπέδου, όταν παίζει η Ελλάδα. Ακόμη θυμάμαι ένα παιχνίδι των Ελπίδων με την Αλβανία στη Νέα Σμυρνη, πριν από αρκετά χρόνια, όταν φασίστες μαχαίρωσαν Αλβανό στα στενά γύρω από το γήπεδο. Ή περιστατικά έξω από το «Καραϊσκάκη» όταν φασιστοσυμμορίες, με μπλούζες Χρυσής Αυγής, έριχναν ξύλο μέσα στα βαγόνια του ηλεκτρικού σε μετανάστες, με γονείς να κλαίνε και την αστυνομία να παρακολουθεί ατάραχη. Κι άλλα πολλά, σε κάθε γήπεδο της χώρας. Κυρίως, όμως, στης πρωτεύουσας και τα τελευταία έτη στο «Καραϊσκάκη» (όχι μόνο σε ματς της Εθνικής…).

Είναι κοινώς αποδεκτό. Οι Χρυσαυγίτες παίζουν «μπάλα» σε διάφορες κερκίδες και κάνουν «πάρτι» όταν παίζει η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Μαζεύονται όλοι μαζί, υψώνουν τα χέρια τους για να κάνουν τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό, ντύνονται σαν Αρχαίοι Ελληνες, απλώνουν πανό με σβάστικες και διάφορα άλλα εθνικιστικά σύμβολα, κάνουν «μπάχαλα» και σκορπούν το «δηλητήριό» τους σε ένα χώρο που κανονικά, δεν θα έπρεπε να είχαν καν θέση. Αντιθέτως, θα έπρεπε να είχαν πάρει πόδι εδώ και πολλά χρόνια, πριν το φαινόμενο διογκωθεί και πριν ο φασισμός φτάσει σε αυτά τα επίπεδα και στη χώρα μας.

Γιατί, λοιπόν, φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Γιατί σε τέτοια παιχνίδια που θα έπρεπε να γίνει γιορτή, οι φασίστες προκαλούν συνεχώς προβλήματα και «σουλατσάρουν» εντός και εκτός γηπέδου; Διότι, από τη στιγμή που αυτό έχει συμβεί για τα καλά στην κοινωνία μας, από τη στιγμή που αυτοί οι τύποι μπήκαν στη βουλή, από τη στιγμή που σε πολλούς κοινωνικούς χώρους και γειτονιές έχουν κάνει την εμφάνισή τους, θα το έκαναν σε μεγαλύτερο βαθμό στο γήπεδο. Στο περιβάλλον, δηλαδή, που υπάρχει πρόσφορο έδαφος.

Εκεί που «κρύβονται» χουλιγκάνοι, εκεί που η βία δεν έχει τελειωμό, εκεί που η ασυλία για τον οποιοδήποτε είναι μεγάλη (μη μου πείτε ότι με την ιδια ευκολία μπορείτε, για παράδειγμα, να πετάξετε ένα μπουκάλι ή κάτι άλλο στη μέση του δρόμου, επειδή ο μπροστινός άργησε στο φανάρι). Από τη στιγμή που η ίδια η κοινωνία, είτε λόγω ανοχής, είτε λόγω έλλειψης παιδείας, σε μεγάλο βαθμό, επέτρεψε στον φασισμό να «ανέβει» και να εκμεταλλευτεί την κρίση σε κάθε επίπεδο, τότε αυτά που είδαμε ΚΑΙ χθες είναι αναπόφευκτα.

Υπάρχει λύση, θα πει κάποιος; «Δυστυχώς, όχι άμεσα», είναι η απάντηση. Το γήπεδο δεν είναι κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο. Δεν βρίσκεται… διάστημα, στο σύμπαν. Είναι κομμάτι της κοινωνίας. Όπως υπάρχουν φασίστες στο παγκάκι, υπάρχουν και στο καρεκλάκι της εξέδρας. Από τη στιγμή, λοιπόν, που φασισμός και οι φασιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις έχουν «μπολιάσει» αυτή την κοινωνία, τότε απαιτούνται πάρα μα πάρα πολλά βήματα για να φτάσουμε στο σημείο αποβολής τους… Η οποία θα γίνει μόνο σε βάθος χρόνου, με ποικίλους τρόπους, που θα πρέπει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να απασχολήσουν την Πολιτεία και τον Υφυπουργό Αθλητισμού, κ. Βασιλειάδη.