«Οδηγός» για τη συνέχεια οι εμφανίσεις με την Γκαμπάλα

Ας γυρίσουμε, λίγο, τον χρόνο πίσω. Οχι πολύ. Ας πάμε στην εποχή που έφυγε ο Μάρκους Μπεργκ, που παραιτήθηκε ο Νίκος Λυμπερόπουλος, που επικρατούσαν συνθήκες αστάθειας στο σύνολο της ομάδας και που ο κόσμος τα έβλεπε όλα «μαύρα». Και ας έρθουμε, ξανά, στο «σήμερα».

Του Διονύση Δεσύλλα

Ένα «σήμερα» που βρίσκει τον Παναθηναϊκό να παίρνει την πρόκριση επί της Γκαμπάλα με δυο νίκες, με εξαιρετικό (στη μεγαλύτερη διάρκεια των δυο παιχνιδιών) ποδόσφαιρο και με ελπίδα για ακόμη καλύτερα πράγματα, στη συνέχεια όταν και θα έχει γεμίσει το ρόστερ με όλες τις μεταγραφικές κινήσεις που θα γίνουν.

Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ! Κι αυτό δεν αποτελεί έκφραση λαϊκισμού, αλλά αποτύπωση της πραγματικότητας. Μπορεί τα προβλήματα να παραμένουν, αλλά και να γίνεται μεγάλη προσπάθεια να λυθούν (πληρωμές, κανονικότητα κλπ), ωστόσο κανείς δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι το «τριφύλλι» δείχνει να μπαίνει, στο αγωνιστικό επίπεδο, σε ένα σωστό «μονοπάτι» και μένει να γίνουν όλες εκείνες οι κινήσεις που θα κάνουν ξανά το κλαμπ μεγάλο. Ολα βήμα – βήμα και όχι με τις βιασύνες της περσινής περιόδου, που οδήγησαν στο οικονομικό άνοιγμα και στις οφειλές. Άλλωστε, στη ζωή πρώτα να μαθαίνεις να περπατάς και μετά να κάνεις άλματα ή να τρέχεις.

Οι «πράσινοι» ήταν χθες ο ορισμός της ομάδας! Με πίεση ασφυκτική στον αντίπαλο – αν εξαιρέσουμε ένα διάστημα στο δεύτερο ημίχρονο όταν η Γκαμπάλα άνοιξε το σκορ-, με πολύ τρέξιμο, με ρόλους μέσα στο γήπεδο, με εξαιρετική κυκλοφορία και ανασταλτική λειτουργία και, επιτέλους, με γκολ από τα χαφ. Η πρόκριση είναι πέρα για πέρα δίκαιη και έπειτα από καιρό η τύχη χαμογέλασε στον Παναθηναϊκό. Θυμηθείτε ανάλογα ματς της περασμένης περιόδου και θα καταλάβετε γιατί το γράφουμε. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο ΠΑΟΚ και ο ημιτελικός Κυπέλλου, το περίφημο ματς των χαμένων ευκαιριών και... του Κύζα.

Κορυφαίος για τον Παναθηναϊκό ο Κάρλος Ζέκα, που τα έκανε όλα. Έτρεχε, μοίραζε, έβγαζε την ομάδα μπροστά, έκοβε. Ενα «μηχανάκι» στον χώρο του κέντρου, με ηγετικά χαρακτηριστικά. Δίπλα του «κουμπώνει» εξαιρετικά η ήρεμη δύναμη, που ακούει στο όνομα Κουρμπέλης. Καταπληκτικός και ο Λουντ, που σκόραρε ένα θαυμάσιο γκολ, όπως και ο Καμπέσας, που πιθανότατα έβαλε το ομορφότερο τέρμα της καριέρας του. Από κοντά και ο Μολίνς, ο οποίος μπορεί να μην έχει ταχύτητα, αλλά κάνει άλλα πράγματα στο γήπεδο πολύ σημαντικά για την ομάδα, όπως το να κρατάει μπάλα, το να ανοίγει την άμυνα και να δημιουργεί προυποθέσεις.

Οι εμφανίσεις επί της Γκαμπάλα πρέπει να είναι «οδηγός» για τη συνέχεια, κάτι που ξέρει πολύ καλύτερα απ’ όλους μας ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο οποίος χθες πήρε «άριστα» και στο στήσιμο της ομάδας, αλλά και στο κοουτσάρισμα. Οι αλλαγές που έκανε, αλλά και η εντολή να αλλάξει πλευρά ο Λουντ, βοήθησε πολύ στο να έρθει η ανατροπή. Με τις μεταγραφές που αναμένεται να γίνουν, αλλά και με τη συνέχεια στη σκληρή δουλειά, φαίνεται ότι υπάρχει ελπίδα για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, αρκεί οι σωστές κινήσεις να γίνουν σε κάθε επίπεδο.

Υ.Γ: Λένε ότι μια σχέση μπορεί να περάσει από 40 κύματα. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα. Ετσι είναι και η σχέση του κόσμου με την ομάδα. Η αγάπη, βέβαια, είναι δεδομένη, αρκεί η μια πλευρά (κόσμος) να βλέπει και πράγματα από την άλλη (ομάδα). Εχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι μετά τις εμφανίσεις με την Γκαμπάλα σιγά σιγά η σχέση αυτή ξαναφτιάχνεται και, αν θέλετε, ίσως «φουντώσει» ξανά, για να δούμε πάλι τη Λεωφόρο με κόσμο και παλμό. Τα υπόλοιπα στη συνέχεια...