Ο Παναθηναϊκός μπορεί να κάνει πολλά. Όχι, όμως, (ακόμη) όλα…

Του Διονύση Δεσύλλα

Η ισοπαλία, με τον τρόπο που ήρθε, είναι «μαχαιριά» για τον Παναθηναϊκό. Όχι για βαθμολογικούς λόγους, αλλά κυρίως για ψυχολογικούς. Διότι οι «πράσινοι» είχαν μια εξαιρετική εμφάνιση και αντίδραση μετά τα προβλήματα του πρώτου ημιχρόνου κόντρα στην Ξάνθη. Τα έκαναν όλα τέλεια, σκόραραν δυο φορές, έβγαλαν ενέργεια, είχαν τρεξίματα, αυτοματισμούς, πίεσαν λυσσασμένα τον αντίπαλο, είχαν ευκαιρίες (δοκάρι Κάτσε, τετ α τετ Μακέντα), αλλά στο τέλος έχτισαν όσα γκρέμισαν.

Μέσα σε λίγα λεπτά στις καθυστερήσεις, οι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» πούλησαν τέσσερις φορές την μπάλα, δίχως να υπάρχει λόγος, δίχως να δεχθούν ιδιαίτερη πίεση. Και στο τέλος το πλήρωσαν. Ένα λάθος από τον Τάσο Χατζηγιοβάνη, που αντί να… δώσει μια στην μπάλα να φύγει- κι ενώ η εστία ήταν κενή- την κράτησε και την έχασε κι ένα ακόμη από τον Μαυρομάτη, ο οποίος χωρίς λόγο γκρέμισε τον Κάστρο μέσα στην περιοχή, κόστισαν ακριβά. Και στέρησαν από το «τριφύλλι» μία νίκη, έπειτα από μεγαλειώδη εμφάνιση στο δεύτερο 45λεπτο.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που συνέβη σήμερα στο Ολυμπιακό Στάδιο και η αφέλεια των παικτών στο φινάλε έχει να κάνει με την ποδοσφαιρική ωριμότητα και την απειρία. Τα νιάτα σε κάθε άθλημα ομορφαίνουν, μα και κάποιες φορές οδηγούν σε γκέλες όπως τη σημερινή. Αυτό είναι κάτι το αναπόφευκτο και ο Παναθηναϊκός θα το έχει από τη στιγμή που το πρότζεκτ του έχει πολλά νεαρά παιδιά με στόχο να εξελιχθούν μαζί με την ομάδα. Η εξέλιξη αυτή θα έρθει ΚΑΙ μέσα από τέτοια λάθη. Τα όσα είδαμε στο τέλος του αγώνα με την ακριτική ομάδα θα γίνουν εργαλεία εκπαίδευσης από τον Γιώργο Δώνη με σκοπό το μάθημα, τη βελτίωση και την ελαχιστοποίηση τέτοιων λαθών από τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται σε νεαρή ηλικία.

Κανείς δεν πρέπει να κανιβαλίζει και να καθυβρίζει τον Χατζηγιοβάνη ή τον Μαυρομάτη. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές, όπως και άλλοι νεαροί στην ομάδα, έχουν και την ικανότητα να γίνουν μεγάλοι. Βρίσκονται στο σωστό «σχολείο», αγωνιζόμενοι σε μια τεράστια ομάδα που πρέπει πάντα να νικάει. Αυτά τα παιδιά μπήκαν από νωρίς στα βαθιά, έχουν ένα σπουδαίο δάσκαλο που λέγεται Δώνης, μαθαίνουν μέσα από την πίεση και έχουν δείξει ότι… τα παίρνουν τα γράμματα. Γκέλες σαν τη σημερινή ήταν δεδομένο ότι θα έρθουν. Είναι πιθανό να δούμε κι άλλες στο μέλλον. Διότι ο Παναθηναϊκός, στη φάση που βρίσκεται, μπορεί να κάνει (ανέλπιστα) πολλά. Ακόμα, όμως, δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Η δουλειά, τα απαραίτητα φροντιστήρια, η εκπαίδευση σε κάθε επίπεδο και το χτίσιμο νοοτροπίας θα κάνουν τους παίκτες αυτούς καλύτερους, όπως και την ομάδα. Υπομονή και δουλειά. Αυτός είναι ο δρόμος.

Υ.Γ: Φυσικά και το πέναλτι του Μαυρομάτη στον Κάστρο είναι και καλά κάνει ο διαιτητής Ευαγγέλου και το δίνει. Πως γίνεται, όμως, να μη βλέπει επίσης ΚΑΘΑΡΟ πέναλτι σε χέρι του Μελιόπουλου στο 61’ έπειτα από προβολή του Δώνη; Απορίες…