Ο ελληνικός αθλητισμός ζει τον απόλυτο παραλογισμό

Η χθεσινή απόλυτη παράνοια και ο παραλογισμός που ζήσαμε όσοι παρακολουθήσαμε το παιχνίδι (μάλλον το ημίχρονο) του ΟΑΚΑ είναι απλώς μια συνέχεια. Μια συνέχεια στην κατάρρευση του ελληνικού αθλητισμού σε κάθε επίπεδο, μια συνέχεια στην ξεφτίλα η οποία συνοδεύει τα σπορ στην Ελλάδα, με κυριότερη ευθύνη των μεγαλοπαραγόντων.

Τι να πρωτοσχολιάσουμε; Για την απόφαση των Αγγελόπουλων να αποχωρήσουν από το πρώτο δεκάλεπτο (!) του ντέρμπι; Για τα… στριγκάκια του Γιαννακόπουλου στον πάγκο των φιλοξενούμενων (ο ίδιος ευτυχώς κατάλαβε το λάθος του και ζήτησε συγγνώμη δημοσίως, κάτι που πρέπει να καταγραφεί στα θετικά. Η πράξη όμως προηγήθηκε); Για το γεγονός ότι για ένα ακόμη μεγάλο ματς αναγκαστήκαμε να ασχοληθούμε με τα γύρω – γύρω και να παρακολουθούμε ένα… τρίτο ημίχρονο του παραλόγου με παπαγαλίες και λογικές που τρελαίνουν κάθε μυαλό; Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις…

Χωρίς καμία διάθεση διπλωματίας, την άποψή μου την εξέφρασα και στον αέρα του ΣΠΟΡ FM. Ναι, ο Παναθηναϊκός πήρε σφυρίγματα, 3-4 τον αριθμό στο χθεσινό ντέρμπι και υπήρχαν μια - δυο περιπτώσεις που δεν πήρε ο Ολυμπιακός. Ούτε λιγότερα, ούτε περισσότερα. Μέχρι εκεί. Δε μιλάμε, όμως, για διαιτησία που δικαιολογεί την κίνηση του Ολυμπιακού να αποχωρήσει από το μεγάλο ματς και επί της ουσίας να τα τινάξει όλα στον αέρα. Είναι δυνατόν να κάνουμε τέτοια κουβέντα; Άλλοθι και τίποτε περισσότερο. Αφορμή έψαχναν οι Πειραιώτες και γι αυτό είχε εξ αρχής δημιουργηθεί κλίμα. Άλλωστε, το γεγονός ότι η απόφαση πάρθηκε σχεδόν με την αρχή του αγώνα, μαρτυρά το παραπάνω. Ο Ολυμπιακός έβγαλε από μέσα του όσα για καιρό κατηγορεί και αποφάσισε ότι τώρα ήρθε η ώρα για μια τέτοια κίνηση. Δεν ήταν η πραγματική αιτία η χθεσινή διαιτησία. Αποχωρείς μόνο όταν ένα γήπεδο γίνεται ζούγκλα ή όταν βλέπεις ότι η σφαγή δεν έχει προηγούμενο. Χθες, ούτε το ένα ούτε το άλλο συνέβη.

Ούτε φυσικά τα όσα έκαναν οι ερυθρόλευκοι, ξεπλένουν τα όσα που ακολούθησαν στη συνέχεια. Το γράψαμε και παραπάνω: Ηταν εκτός λογικής η κίνηση Γιαννακόπουλου να κάνει αυτό που έκανε μέσα σε ένα γήπεδο με 18.000 θεατές να παρακολουθούν. Ο ίδιος το κατάλαβε και σήμερα δημοσίως ζήτησε συγγνώμη. Πρέπει και αυτό να σημειωθεί.

Δυστυχώς, έχουμε πέσει σε μια μεγάλη… λούμπα από την οποία δε λέμε να βγούμε. Μια λούμπα οπαδισμού, τυφλής απόλαυσης, απόλυτης καθοδήγησης και εν τέλει αηδίας. Αηδίας για κάτι που θα έπρεπε να είναι και από τις σημαντικότερες και πιο ωραίες απολαύσεις της ζωής μας. Αντ’ αυτού, έχει καταντήσει να αποτελεί τη χαρά του παρακμιακού, τη χαρά του χουλιγκάνου, είτε αυτός είναι στην κερκίδα, είτε φοράει κοστούμι κι έχει θέση παράγοντα.

Ας είμαστε ειλικρινείς και ας το επαναλάβουμε: Καμία αποχώρηση του Ολυμπιακού για σφυρίγματα δε δικαιολογείται. Ορθά, κοφτά. Όπως, επίσης, καμία κίνηση γελοιοποίησης στη συνέχεια με στριγκάκια και άλλα τέτοια… πικάντικα. Παιχνίδια εντυπωσιασμού, κινήσεις που δε λύνουν τα προβλήματα και φανατίζουν το ήδη φανατισμένο και τυφλωμένο κοινό. Και δεν είναι κάτι που βλέπουμε, φυσικά, για πρώτη φορά φέτος. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στο ποδόσφαιρο. Βάλτε τα κάτω και θυμηθείτε τι έχει συμβεί, για παράδειγμα, τα τελευταία 10 χρόνια. Θυμηθείτε πώς οι παράγοντες, οι αποφάσεις τους και οι κινήσεις τους έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον, κάτι που μόνο κακό κάνει. Το χειρότερο απ’ όλα; Τέτοιου τύπου κινήσεις μας έχουν γίνει συνήθεια και εδώ και μερικά χρόνια είναι της μόδας. Ας τα λουστούμε, λοιπόν…

Πάμε, τώρα, στα δικά μας, τα ποδοσφαιρικά…

Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη όσο ποτέ τη νίκη με τον Αστέρα Τρίπολης, το Σάββατο. Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα πλην της κατάκτησης των τριών βαθμών για το τριφύλλι. Αναγκαία, λοιπόν, η νίκη, αναγκαία και η παρουσία του Δημήτρη Κουρμπέλη. Όλα δείχνουν ότι ο αρχηγός δε θα λείψει και θα παίξει μετά το κάταγμα που έχει υποστεί στη μύτη. Αντιθέτως, απίθανη θεωρείται η συμμετοχή του Ινσούα. Βλέπετε, η ζημιά που έπαθε στο ζυγωματικό δεν είναι μικρή και ο Αργεντινός υποφέρει.