Είναι δυνατόν να τα ρίχνουμε στον Ουζουνίδη;

Σε μια προσπάθεια κατανόησης της αγωνιστικής αστάθειας του Παναθηναϊκού και της αδυναμίας του να πάρει αποτέλεσμα στα εκτός έδρας παιχνίδια, έχουν καταγραφεί σχεδόν όλα τα αίτια. Τα οποία, πάνω – κάτω, είναι γνωστά. Διοικητική ανυπαρξία, οικονομικά προβλήματα που επηρεάζουν το αγωνιστικό, «κοντό» ρόστερ, λίγες επιλογές παικτών πρώτης γραμμής, είναι οι κυριότεροι- σε τίτλους- λόγοι αυτού που παρουσιάζει μέχρι τώρα στο γήπεδο το «τριφύλλι».

Το τελευταίο διάστημα και ειδικά μετά το «στραβοπάτημα» στην Τρίπολη, υπάρχει μια άποψη ότι ευθύνη έχει και ο Μαρίνος Ουζουνίδης γι αυτό το αλλοπρόσαλλο «πρόσωπο» που παρουσιάζει η ομάδα. Κάθε άποψη είναι πέρα για πέρα σεβαστή. Είναι, όμως, κάπως παράλογο να μιλάμε για ευθύνες του προπονητή (ο τίτλος, όπως καταλαβαίνετε, είναι «προβοκατόρικος») σε μια ομάδα που δεν ξέρει τι της ξημερώνει και που αν κάποιος έχει μείνει να παλεύει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα αυτός είναι ο Εβρίτης προπονητής και οι συνεργάτες του. Ας τα βάλουμε, λίγο, κάτω.

*Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει τον σχεδιασμό με σκοπό να κάνει μεταγραφές που θα τον ανεβάσουν ποιοτικά, χωρίς να σπαταλήσει πολλά χρήματα και με προϋπόθεση να διατηρήσει τον κορμό του. Θυμηθείτε δηλώσεις ανθρώπων της ομάδας μετά το τέλος της περασμένης σεζόν. Κανείς δεν έλεγε ότι θα φύγουν βασικοί ποδοσφαιριστές, κανείς δεν ήξερε ότι μέσα σε ένα διάστημα 1,5 μήνα θα κινδυνεύουν να διαλυθούν τα πάντα. Φυσικά, κανένας κορμός δεν διατηρήθηκε και αποχώρησαν παίκτες οι οποίοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε επίπεδο στην ομάδα, όπως ο Σεμπάστιαν Λέτο, ο Μάρκους Μπεργκ και ο Κάρλος Ζέκα, αργότερα.
*Αφού ο προγραμματισμός πετιέται στα σκουπίδια, οι «πράσινοι» είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν σχεδόν όλη την ομάδα και να προσπαθήσουν να «χτίσουν» πάλι από την αρχή. Μάλιστα, μέσα σε δυο περίπου μήνες…. παρουσιάζουν τρεις διαφορετικές ομάδες, λόγω των πολλών αλλαγών και των ανακατατάξεων. Όλα αυτά, μέσα στο καλοκαίρι, σε ένα διάστημα μάλιστα, που παραλίγο να γίνει το θαύμα και να έρθει η πρόκριση επί της Μπιλμπάο, αν η ομάδα ήταν λίγο πιο προσεκτική ή συγκεντρωμένη στο παιχνίδι της Λεωφόρου. Με τα «αν», όμως, δεν προχωράς στη ζωή. Η πρόκριση δεν ήρθε, οι μεταγραφές συνεχίζονταν για το «τριφύλλι» και λίγο αργότερα «έσκασε» η βόμβα.

*Όπου «βόμβα», βάλτε την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να σταματήσει να χρηματοδοτεί τον Παναθηναϊκό, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Ακολούθησε η γνωστή «ανακατωσούρα» με τις συζητήσεις του πρώην ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, η αγωνία για εύρεση ρευστού, οι προσπάθειες παραγόντων και κόσμου και φυσικά η αβεβαιότητα ποδοσφαιριστών, υπαλλήλων και τεχνικού τιμ.

*Στο «καθαρά» αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να «μοντάρει» κάτι από την αρχή, έχοντας πολλούς νέους ποδοσφαιριστές και παράλληλα την ατυχία να χάσει για μεγάλο διάστημα τον Λουτσιάνο και για μικρότερο τον Τσάβες. Να ξεμείνει, δηλαδή, από επιθετικό, καθώς μόνο ο Μολίνς είναι εδώ και μεγάλο διάστημα διαθέσιμος. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης πειραματίζεται, δουλεύει στις προπονήσεις για να φτιάξει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο αυτό που θέλει (μια ανταγωνιστική, δηλαδή, ομάδα που θα διεκδικεί) και παράλληλα έχει και τον ρόλο του… ψυχολόγου, προσπαθώντας να βάλει στο μυαλό των παικτών του ότι η προσοχή τους θα πρέπει να είναι αποκλειστικά στραμμένη στις αγωνιστικές υποχρεώσεις και όχι στα όσα γίνονται στο διοικητικό κομμάτι. Ταυτόχρονα, γνωρίζει ότι είναι πολύ πιθανό από τον Ιανουάριο και μετά να έχει μια… τέταρτη (!) διαφορετική ομάδα μέσα στη σεζόν, καθώς είναι πολύ πιθανό να πουληθούν ποδοσφαιριστές που έχουν βασικό ρόλο, ώστε να μπουν αναγκαία χρήματα στην ΠΑΕ.

*Και φτάνουμε στο «σήμερα». Ένα «σήμερα» που βρίσκει τον Παναθηναϊκό να είναι στο γήπεδο «μια ζέστη, μια κρύο», να μην έχει καταφέρει να πάρει νίκη στα εκτός έδρας παιχνίδια και με τον προπονητή του «τριφυλλιού» να προσπαθεί να βρει λύσεις στα προβλήματα, μη έχοντας, όμως, ούτε την απαραίτητη στήριξη (λόγω των όσων συμβαίνουν στα διοικητικά), ούτε τα… υλικά. Βλέπετε, βάθος ικανοποιητικό στο ρόστερ δεν υπάρχει και αυτό φαίνεται κάθε φορά που οι λεγόμενοι παγκίτες μπαίνουν για να βοηθήσουν. Το παιχνίδι στην Τρίπολη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ούτε ο Μουνιέ, ούτε ο Καμπέσας, ούτε ο Γιόχανσον βοήθησαν και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.

Προφανώς και ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν τα κάνει όλα σωστά. Ποιος άνθρωπος, άλλωστε, στη γη είναι αλάνθαστος. Όταν, όμως, γίνεται η όποια κριτική και η προσπάθεια ανάλυσης για το τι φταίει στον Παναθηναϊκό, θα πρέπει με ψυχραιμία να τα βάζουμε όλα κάτω και να ξετυλίγουμε την όλη… Παναθηναϊκή ποδοσφαιρική φετινή ιστορία, ώστε να βγάλουμε –αν μπορούμε- μια άκρη. Ο τελευταίος που φταίει είναι ο Ουζουνίδης, οι συνεργάτες του και οι παίκτες του. Παλεύουν σχεδόν μόνοι τους, προσπαθούν να κρατήσουν την ομάδα ανταγωνιστική και να βρουν σταθερότητα (εξαιρετικά δύσκολο, βάσει των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί και οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του συνόλου) και κυνηγούν την όποια υπέρβαση. Ολα τα παραπάνω, ίσως τα εκτιμήσουμε περισσότερο από τον Ιανουάριο και μετά όταν η ομάδα θα είναι πολύ κατώτερη, λόγω των αποχωρήσεων. Και γι αυτό, φυσικά, δεν θα ευθύνεται ο Ουζουνίδης…