Μια Παναθηναϊκή αξιοπρέπεια που δεν αρκεί πάντα

Γράφαμε και πριν από το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ ότι η εικόνα θα είναι τελείως διαφορετική απ’ ότι στο προηγούμενο μεγάλο ματς του «τριφυλλιού» στη Λεωφόρο, απέναντι στον Ολυμπιακό. Διότι, πολύ απλά, η «Ενωση» έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, είναι μια ομάδα με μεγαλύτερη συνοχή, πιο «σφικτή» και πιο «γεμάτη». Ετσι, λοιπόν, η αντιμετώπιση των «πράσινων» ήταν σαφώς αλλαγμένη, κάτι που φάνηκε σε μεγάλο διάστημα του αγώνα, παρά το γεγονός ότι ήρθε ένα γκολ νωρίς από τον Μολέδο, ο οποίος είχε αργότερα την ατυχία να αποχωρήσει από το γήπεδο και να δημιουργήσει μια μεγάλη «πληγή» στην ομάδα του.

Ο Παναθηναϊκός έδωσε την μπάλα στην ΑΕΚ, προσπάθησε μετά το 1-0 να είναι σοβαρός και πειθαρχημένος στα αμυντικά του καθήκοντα και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι φιλοξενούμενοι έκαναν μόλις δυο ευκαιρίες, τη στιγμή, μάλιστα, που στην επανάληψη όταν το ματς κάπως «άνοιξε», οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν να τελειώσουν το παιχνίδι σκοράροντας για δεύτερη φορά. Δεν τα κατάφεραν, είτε για λόγους ατυχίας (στο παιχνίδι είναι κι αυτή), είτε για λόγους έλλειψης λύσεων κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Είναι χαρακτηριστικό ότι, για παράδειγμα ο Μολίνς, έπαιζε με ενοχλήσεις από το ημίχρονο, αλλά από τη στιγμή που διαθέσιμος επιθετικός άλλος δεν υπάρχει στον πάγκο, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αναγκάστηκε να τον έχει στο ματς για πολλή ώρα.

Έστω κι έτσι, η νίκη θα μπορούσε να έχει έρθει για το «τριφύλλι» αν δε χανόταν η συγκέντρωση στο τέλος και δεν έμπαινε το γκολ του Λιβάγια, με κόντρα στον Χουλτ και τρομερά φάλτσα της μπάλας (αν σε θέλει…). Οι «πράσινοι» θα πανηγύριζαν μια δεύτερη νίκη σε ντέρμπι για φέτος. Με τα «αν», όμως, δεν προχωράς σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, πόσο μάλλον στον αθλητισμό. Η ιστορία «έγραψε» 1-1, όσο απογοητευτικό κι αν είναι αυτό για την ομάδα, κυρίως εξαιτίας του τρόπου που διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα.

Ο Παναθηναϊκός ήταν πάλι αξιοπρεπής. Πάλεψε, είχε για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα σωστή τακτική αντιμετώπιση, οι παίκτες του έδωσαν τα πάντα για να δώσουν ξανά χαρά στον κόσμο τους, που σχεδόν γέμισε το «Απόστολος Νικολαϊδης», αλλά στο τέλος «πληγώθηκαν». Ετσι, είναι, όμως αυτά. Η αξιοπρέπεια και η «μάχη» δεν αρκούν πάντα για να πάρεις αυτό που θες στο ποδόσφαιρο. Κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά άπαντες στον σύλλογο. Χρειάζονται κι άλλα που, δυστυχώς, αυτή τη στιγμή όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά δεν ξέρει κανείς αν και πότε θα υπάρξουν ξανά γι αυτό το τόσο μεγάλο σωματείο που ταλαιπωρείται αφάνταστα, αλλά παραμένει εδώ.

Το δεδομένο είναι ότι μέχρι το τέλος, οι «μάχες» στο αγωνιστικό κομμάτι θα συνεχιστούν κι όπου βγει. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης και οι ποδοσφαιριστές του θα συνεχίζουν να «πολεμούν», αφήνοντας στην άκρη τη μιζέρια και τα πάμπολλα προβλήματα, μέχρι να βρουν «ταβάνι». Το είπε, άλλωστε και ο κόουτς χθες, όταν ρωτήθηκε αν η ισοπαλία και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε, θα επηρεάσει την ομάδα ενόψει της συνέχειας. Να η απάντησή του: «Όχι, θα βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε, γνωρίζοντας τα προβλήματά μας…».

Υ.Γ: Και κάτι αυτονόητο. Η χειρονομία του Μανόλο Χιμένεθ στον κόσμο εκτός από απαράδεκτη είναι και ανεξήγητη, διότι δεν υπάρχει και κάποιο προηγούμενο. Ο Ισπανός ζήτησε σήμερα συγγνώμη και μπράβο του. Θα μπορούσε, όμως, να το κάνει και χθες, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου όταν ρωτήθηκε για το συμβάν και η απάντησή του ήταν «ας μιλήσουμε για ποδόσφαιρο…». Κάποια πράγματα καλό είναι να γίνονται τη στιγμή που πρέπει…