Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο φετινός Παναθηναϊκός

*Γράφαμε και τονίζαμε στον αέρα του ΣΠΟΡ FM ότι η ήττα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος από τον Αστέρα Τρίπολης θα φέρει μια γκρίνια... διαρκείας και μια αμφισβήτηση για... καμιά 15αριά μέρες. Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε παιχνίδι για τη 2η αγωνιστική, μεγάλωνε το διάστημα της μουρμούρας, αλλά και της υπερβολής, κάτι που μόνο θετικό δεν είναι να συμβαίνει στις αρχές μιας προσπάθειας. Δεν το λες, βέβαια, και μη αναμενόμενο. Ηταν δεδομένο ότι μετά την... γκέλα με το καλημέρα, οι φωνές από πολύ κόσμο που την τελευταία 8ετία έχει ζήσει τα απίστευτα με την αγαπημένη του ομάδα, θα ήταν όλο και περισσότερες, όλο και πιο δυνατές.

*Κατανοητά όλα. Και η κριτική (πάντα πρέπει να γίνεται) και η πικρία μετά το κακό αποτέλεσμα και την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου στην Τρίπολη. Ακόμη και οι φωνές του τύπου "πάλι τα ίδια από νωρίς". Δεν είναι εύκολο για έναν κόσμο που έχει περάσει πάρα πολλά εδώ και πολλά χρόνια να έχει ψυχραιμία και υπομονή, ακόμη κι αν μιλάμε για πρώτη αγωνιστική. Να πούμε, λοιπόν, ότι και το ξέσπασμα της στιγμής ή και των 2-3 ημερών μπορεί να δικαιολογηθεί. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η υπερβολή και η... γνώση του τι θα γίνει φέτος, έχοντας δει όλοι μας ένα επίσημο ματς!

*Είναι πολύ απλός ο μηδενισμός, αλλά και η αποθέωση. Συνήθως, γι αυτά τα δυο δεν απαιτούνται επιχειρήματα. Πολύ εύκολα... διαλύεις κάποιον, με την ίδια ευκολία, επίσης, τον ανεβάζεις στον έβδομο ουρανό. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για κάτι τέτοιο, παρά μόνο κραυγές ή διθύραμβοι. Και τα δυο, τα έχουμε ζήσει έντονα στον Παναθηναϊκό. Ολοι θυμόμαστε για παράδειγμα το καλοκαίρι του Στραματσόνι όταν πολύς κόσμος δίχως να έχει δει το παραμικρό έκανε λόγο για "καλύτερο ρόστερ" κλπ. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το κλίμα στην πρώτη προετοιμασία του Γιώργου Δώνη, όταν η πλειοψηφία έκανε λόγο για "μάχη για σωτηρία".

*Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Διότι πολύ απλά, θα πρέπει να είμαστε συντηρητικοί στις εκτιμήσεις μας όταν προσπαθούμε να κρίνουμε μια ομάδα στα μέσα του Σεπτέμβρη! Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος και ένα νέο σύνολο πάει να φτιάξει και έναν νέο προπονητή (αποτελεί το μεγάλο στοίχημα) έχει. Δεν μπορεί κανένας τεχνικός και κανένα κλαμπ στον κόσμο να κριθούν από την πρώτη αγωνιστική. Είναι διαφορετικό να εκφράσουμε έναν προβληματισμό για όσα δε μας... κάθονται καλά, από το να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και να κάνουμε λόγο για "αποτυχημένη χρονιά ήδη" και άλλα σχετικά. Ας έχουμε υπομονή...

*Το μεγάλο ερώτημα και το ζητούμενο για φέτος είναι ένα: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο φετινός Παναθηναϊκός; Σε μια πρόσφατη συζήτηση με φίλους του τριφυλλιού στον αέρα του ΣΠΟΡ FM και την εκπομπή Afteραδιο, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει κόσμος ο οποίος μπερδεύει την πραγματικότητα με την επιθυμία. Σαφώς και είναι κατανοητή η δίψα των οπαδών της ομάδας για διάκριση μετά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Ποιος δε θα ήθελε, άλλωστε, τη μεγάλη επιστροφή του Παναθηναϊκού; Δεν έχει φτάσει, όμως, ακόμα αυτή η ώρα. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να μην αποπροσανατολίζουμε την κοινή γνώμη. Να μην την κοροϊδεύουμε. Εύκολα είναι τα λόγια του αέρα, αλλά δε βοηθούν. Ο στόχος για φέτος είναι η έξοδος στην Ευρώπη και η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας. Οτιδήποτε πιο κάτω θα είναι αποτυχία, οτιδήποτε πιο πάνω θα φέρει επιπλέον χαμόγελα. Αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να κάνει το βήμα παραπάνω (3η θέση) σε σχέση με πέρυσι, έχει καλώς. Για τα υπόλοιπα και την επιστροφή στην περίφημη Παναθηναϊκή κανονικότητα, υπάρχει ακόμα δρόμος. Κι όποιος πιστεύει το αντίθετο, να με συμπαθάτε, αλλά αιθεροβατεί...