Με την πλάτη στον τοίχο από τις αρχές Νοέμβρη ο Παναθηναϊκός

Του Διονύση Δεσύλλα
twitter@dionisis_d

Λίγα λόγια για το χθεσινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ Λιέγης. Ηταν εξ’ αρχής εξαιρετικά δύσκολο για το «τριφύλλι» να σταθεί για 90 λεπτά απέναντι στους Βέλγους και να πάρει τη νίκη. Παρά το κλίμα που υπήρχε και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έκανε λόγο για νίκη, εύκολα ή δύσκολα, κάτι τέτοιο δεν προέκυπτε από πουθενά και φυσικά δεν φάνηκε στο γήπεδο.
Η απουσία των Ζέκα – Λεντέσμα ήταν καθοριστική.

Μεγάλο το κενό που άφησαν οι δυο ποδοσφαιριστές, σε ένα τόσο κρίσιμο ματς. Οι «πράσινοι» με ένα «πειραματικό» κέντρο που απαρτιζόταν από Κουτρουμπή και Κουλιμπαλί, Λουντ, Εμποκού, δεν είχαν ποτέ ορθολογικό τρόπο ανάπτυξης. Ακόμη κι όταν το αποτέλεσμα ήταν 0-0 και οι γηπεδούχοι έκαναν κάποιες ευκαιρίες, δεν σε έπειθαν ότι στο τέλος θα κατάφερναν κάτι καλό.

Το αντίθετο. Από τη στιγμή, μάλιστα, που είχαν και την ατυχία με τον τραυματισμό του Μάρκους Μπεργκ και τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα, ήταν ξεκάθαρο ότι αν δέχονταν ένα τέρμα από τους Βέλγους, τότε το… πανηγύρι θα λάμβανε τέλος. Ετσι κι έγινε. Με απαράδεκτο, για τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας, τρόπο, αλλά έγινε. Με κατάρρευση, με τριάρα στην πλάτη, με ποδοσφαιριστές από το 80’ και μετά να παραδίδουν πνεύμα και την κερκίδα να «βράζει» φωνάζοντας (παραφρασμένα) «νικήστε τον Ολυμπιακό, αν θέλετε να έρθετε ξανά στο γήπεδο αυτό»…

Μέγα λάθος του τεχνικού τιμ το ρίσκο με τον Μάρκους Μπεργκ. Διότι, όπως αποδείχθηκε, τα πράγματα έγιναν χειρότερα και το κακό είναι μεγαλύτερο. Και αλλαγή χαραμίστηκε νωρίς και, το κυριότερο, ο ποδοσφαιριστής έπαθε ζημιά και φυσικά μένει εκτός από το μεγάλο ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό.

Ένα ντέρμπι στο οποίο το «τριφύλλι» πηγαίνει ως το μεγάλο αουτσάιντερ. Με τον καλύτερο του ποδοσφαιριστή στα «πιτς», τους Ζέκα – Λεντέσμα, να προέρχονται από απουσία, την ομάδα από ένα «βαρύ» 0-3 στη Λεωφόρο και το -4 να είναι θηλιά στον λαιμό, οι προβλέψεις δεν είναι και οι καλύτερες για την ομάδα του Αντρέα Στραματσόνι. Μια ομάδα που για μια ακόμη χρονιά, και παρά το γεγονός ότι φέτος είναι πραγματικά ποιοτική, είναι με την πλάτη στον τοίχο από τις αρχές Νοεμβρίου. Μόλις 1,5 μήνα μετά την αρχή της σεζόν.

Η προσπάθεια που καλείται να καταβάλλει ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο κάλλιστα μπορεί και να χαρακτηριστεί ως υπέρβαση, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες. Αν την κάνει, όλα ωραία και καλά και τα πάντα θα παιχτούν μέχρι τέλους. Αν όχι, τότε και μένει, επί της ουσίας, εκτός διεκδίκησης τίτλου και θα αρχίσουν τα όργανα από κερκίδα και Τύπο. Θυμίζω, μια ατάκα του Αντρέα Στραματσόνι μετά την ισοπαλία με τον Ηρακλή, στο Κύπελλο: «Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που δεν έχει μια συνηθισμένη φανέλα. Πρέπει να μάθει να ζει με την πίεση, όλοι έχουμε. Όταν προκύπτουν ανεπιτυχή σερί αποτελέσματα όπως έγινε με τη Σταντάρ και τη Βέροια που έπρεπε να κερδίσουμε και έρχεται κι άλλη μία ισοπαλία εντός έδρας, αυξάνεται η πίεση. Πρέπει να το διαχειριστούμε, η πίεση χρειάζεται προσωπικότητες».