Η κατάρρευση του Παναθηναϊκού και το μαρτύριο μέχρι το φινάλε

*Ο Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών δεν είναι σε καμία περίπτωση… κανονικός Παναθηναϊκός. Αυτό είναι κοινώς αποδεκτό. Τα προβλήματα, η προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης και οι διοικητικές (και όχι μόνο) αστοχίες οδήγησαν την ομάδα στο σημείο μηδέν και από εκείνο προσπαθεί να ορθοποδήσει ξανά, κάτι για το οποίο απαιτείται σωστό πλάνο, μεθοδικότητα, αλλά και υπομονή. Δεν μπορείς με μια τσεκουρία να κόψεις το ξύλο. Απαιτούνται πολλές για να συμβεί αυτό. Το θέμα, επίσης, είναι να… κατέχεις και τον τρόπο.

*Παρά το γεγονός ότι το επίπεδο όλα αυτά τα τελευταία χρόνια είναι πεσμένο, η προσπάθεια που γίνεται είναι σεβαστή και σημαντική για πρόοδο και επιστροφή της ομάδας σταδιακά στην επιθυμητή κατάσταση. Κάτι το οποίο είχαμε παρατηρήσει είναι ότι στα περισσότερα ντέρμπι το αουτσάιντερ κατάφερνε να έχει από καλές έως πολύ καλές παρουσίες στα ντέρμπι κυρίως με τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός στεκόταν αξιοπρεπής απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, παίρνοντας ακόμη και νίκες, σε δύσκολες εποχές, με οικονομική αβεβαιότητα και άλλα πολλά γνωστά προβλήματα. Γιατί, όμως, μια τέτοια εικόνα δεν την είδαμε χθες; Αν ακούγατε τα ρεπορτάζ που μεταφέραμε στον «αέρα» του ΣΠΟΡ FM, εύκολα θα μπορούσατε να κατανοήσετε ότι κάτι πάει στραβά τις τελευταίες μέρες στο Κορωπί…

* Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα η οποία όλα αυτά τα τελευταία χρόνια στα μεγάλα παιχνίδια και τα ντέρμπι που έδινε, προσπαθούσε να καλύψει τη διαφορά ποιότητας με άλλους τρόπους. Με πάθος, συγκέντρωση, ποδοσφαιρικό τσαμπουκά και με αποδυτήρια σφιγμένα και… ατσάλινα. Με ένα τέτοιο πνεύμα και νοοτροπία, «μακίγιαρε» τις όποιες ασχήμιες και παρουσιαζόταν ανταγωνιστικός, γεγονός που έκανε και τους αντιπάλους να τον χειροκροτούν και να του μοιράζουν «μπράβο». Αυτό, όμως, δεν υπάρχει πλέον στο Κορωπί.

*Ο προπονητής είναι φευγάτος, αρκετοί ποδοσφαιριστές αποχωρούν ή αποχώρησαν ήδη (Ζαχίντ), κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το μυαλό να είναι αλλού και να μη βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά. Στο Κορωπί το τελευταίο διήμερο τα νεύρα ήταν τεντωμένα με τον Ινσούα να κλωτσάει μπάλες και να γίνονται κι άλλες «ομορφιές», ο κόουτς δεν κατάφερε να συμμαζέψει τα… ασσυμάζευτα και όλη η κατάσταση που κρατούσε κάτι παραπάνω από όρθια την ομάδα στα ντέρμπι, γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος μέσα σε λίγα 24ωρα. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά, τα σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα και ελλείψεις (Ινσούα, Γιόχανσον, Πούγγουρας, Νάγκι, Νούνες, Μπεκ, Αποστολάκης, Βαγιαννίδης) που είχε η ομάδα, αγωνιζόμενη μάλιστα απέναντι στο πιο ποιοτικό σύνολο του πρωταθλήματος, κατανοούμε τους λόγους γα τους οποίουςήρθε αυτό το 3-0 σβηστά και εύκολα για τον Ολυμπιακό. Δίχως αντίσταση, δίχως οι ερυθρόλευκοι να… καταλάβουν ότι έπαιζαν ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο. Τόσο απλά…

*Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, απομένουν όχι ένα, όχι δυο, αλλά συνολικά 7 παιχνίδια μέχρι το τέλος των πλέι οφ. Η ομάδα, κυρίως ψυχολογικά δείχνει στα χειρότερά της. Οι σχέσεις διοίκησης – προπονητή είναι κάκιστες, η συγκέντρωση στο αγωνιστικό κομμάτι έχει χαθεί και είναι απορίας άξιο πως μπορεί σύντομα να επανέλθει, τα αποδυτήρια μόνο υγεία δε βγάζουν και η συνέχεια μέχρι το φινάλε, προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με ποιον τρόπο θα μπορέσει να συνέλθει η ομάδα απ’ όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα και έχουν οδηγήσει στην τωρινή κατάσταση. Τη στιγμή που η ηγεσία του κλαμπ δείχνει να ασχολείται με το χτίσιμο της επόμενης ομάδας και τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν και ο προπονητής μένει μέχρι να φύγει, οι αναμετρήσεις που ακολουθούν μέχρι το φινάλε, μοιάζουν με ένα ποδοσφαιρικό μαρτύριο με άγνωστη κατάληξη…