Η ανεξήγητη οπισθοχώρηση, ο μοιραίος Ταυλαρίδης και ο Λέτο

Του Διονύση Δεσύλλα
twitter@dionisis_d

Πριν αναλύσουμε το αγωνιστικό κομμάτι του χθεσινού ωραίου ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης», να μιλήσουμε για τη φάση της ισοφάρισης του Ολυμπιακού. Η φάση γίνεται πολύ γρήγορα και σε real time δεν μπορείς να είσαι κατηγορηματικός. Κοινώς, δεν είναι εύκολη. Με την πολυτέλεια του ριπλέι, όμως, καταλαβαίνεις ότι γκολ δεν έπρεπε να μετρήσει και ο Κύζας κάνει σοβαρό λάθος με το να αγνοήσει τον βοηθό, ο οποίος έχει σηκώσει το σημαιάκι.

Ο κανονισμός, άλλωστε, το γράφει ξεκάθαρα: «Ενας επιτιθέμενος που βρίσκεται σε θέση οφσάιντ (Α), εμποδίζει το οπτικό πεδίο του τερματοφύλακα. Πρέπει να τιμωρηθεί γιατί εμποδίζει έναν αντίπαλο από το να «παίξει» την μπάλα, ή από το να είναι σε θέση να «παίξει» την μπάλα». Οπου υπάρχει κανονισμός, δεν υπάρχουν απόψεις. Τελεία. Ο Τσόρι «κρύβει» τον Στιλ, συνεπώς, ορθώς ο επόπτης σηκώνει τη σημαία για παράβαση και κακώς ο Κύζας δείχνει σέντρα. Δύσκολη η φάση, λανθασμένη η απόφαση του ρέφερι. Πάμε παρακάτω…

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε πολύ δυνατά το ντέρμπι, αιφνιδίασε τον Ολυμπιακό και ήταν καλύτερος και πιο επικίνδυνος στο πρώτο ημίχρονο. Οποτε έκανε «κατεβασιά» στο «Γ. Καραϊσκάκης» επικρατούσε μια έντονη ανησυχία και με εξαίρεση το τελευταίο 8λεπτο, όπου οι «ερυθρόλευκοι» πίεσαν μετά και το γκολ που σημείωσαν, οι «πράσινοι» ήταν κυρίαρχοι και με σωστή τακτική αντιμετώπιση.

Πρέσινγκ, γρήγορη αντεπίθεση και σημαντικές ευκαιρίες, πλην του γκολ. Μεγαλύτερη όλων, αυτή του Στάθη Ταυλαρίδη, ο οποίος αποδεικνύει ότι στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται. Αυτή η φάση είναι ίσως και όλο το ντέρμπι. Σε ένα ενδεχόμενο 0-2, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά στο ντέρμπι. Με τα «αν», όμως, δεν γράφεται η ιστορία…

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η τελείως διαφορετική προσέγγιση του ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό στην επανάληψη. Προς τι αυτή η ανεξήγητη οπισθοχώρηση και ο παθητικός ρόλος της ομάδας και τι περίμενε ο Αντρέα Στραματσόνι απ’ αυτή την τακτική; Απάντηση δεν θα πάρουμε ποτέ. Διότι ή αυτό το επιλέγει ο προπονητής ή οι ποδοσφαιριστές «σκάνε» και δεν αντέχουν άλλο σ’ αυτό τον ρυθμό. Δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Το γεγονός ότι οι «πράσινοι» γύρισαν πολύ πίσω στο δεύτερο ημίχρονο είχε κόστος. Διότι τα ποιοτικά χαφ του Ολυμπιακού «ξεμπλοκαρίστηκαν», ο επίσης ποιοτικός Φορτούνης, που είναι και ο κινητήριος μοχλός των «ερυθρόλευκων», άρχισε να κάνει παιχνίδι και σιγά σιγά οι γηπεδούχοι, δίχως να έχουν μεγάλες ευκαιρίες έφερναν το ματς στην περιοχή του «τριφυλλιού». Κι από τη στιγμή που συνέβη αυτό, κάποια στιγμή η ζημιά για την ομάδα του Στραματσόνι, θα γινόταν από έναν αντίπαλο που διαθέτει, ούτως ή άλλως, καλύτερο σύνολο. Εγινε στο 87’ και λίγο αργότερα με ένα ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος του Ταυλαρίδη, του μοιραίου ποδοσφαιριστή χθες, η βραδιά, από το πουθενά, έγινε εφιάλτης για τον Παναθηναϊκό. Αυτές οι λεπτομέρειες, αυτά τα «δώρα»…

Υ.Γ1: Η απουσία του Ράσμους Τελάντερ χθες ήταν καθοριστική. Ο Ταυλαρίδης ήταν γι’ ακόμη μια φορά επιρρεπής σε λάθη, σε μεγάλο παιχνίδι, όπως είχε κάνει και στην Τούμπα. Τα χρόνια πέρασαν…

Υ.Γ2: Ο Μάικλ Εσιέν είναι τελειωμένος ποδοσφαιριστής. Τελεία…

Υ.Γ3: Θυμίζω τι είχε γραφεί σ’ αυτήν εδώ τη διαδικτυακή γωνία στις 22/2: «Οσοι περιμένουν να δουν έναν Σεμπάστιαν Λέτο «παλαίμαχο», θα διαψευστούν. Ειδικά από την επόμενη σεζόν…». Η εμφάνιση του Αργεντινού στο πρώτο ημίχρονο, το αποδεικνύει. Ο «Σέμπα» ήταν ανέλπιστα καλός και έχει την εξαιρετική ασίστ στο γκολ του Μπεργκ. Αυτό που λείπει από τον ποδοσφαιριστή είναι ο ρυθμός. Θα έρθει με τον καιρό. Θυμηθείτε το. Δεν αργεί η μέρα που θα δούμε τον παλιό καλό Λέτο.