Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας ΜΕΓΑΛΟΣ Παναθηναϊκός

Εδώ και δυο μήνες ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έδινε τη μεγάλη μάχη με τη ζωή. Πάλεψε, δε λύγισε αμέσως, προσπάθησε, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι αυτή η μάχη ήταν άνιση. Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στην Παναθηναϊκή οικογένεια, αλλά σε όλη την Ελλάδα.

Οι συλλυπητήριες ανακοινώσεις, τα αμέτρητα μηνύματα για τον Θανάση Γιαννακόπουλο αποδεικνύουν τόσο πόσο σπουδαία και αγνή προσωπικότητα υπήρξε, το πόσο σεβασμό έτρεφαν όλοι προς το πρόσωπό του, όπως και για όλη την οικογένεια. Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου και νωρίτερα του Κώστα, ο Θανάσης κάνει κι αυτός το μακρύ ταξίδι. Η ψυχή του φτερουγίζει και πάει να σμίξει ξανά με τα αδέρφια του…

Τα λόγια είναι πολύ φτωχά μπροστά στο μεγαλείο του Θανάση Γιαννακόπουλου. Του πιστού στρατιώτη του Παναθηναϊκού. Του ανθρώπου που αγάπησε παθολογικά τον Σύλλογο Μεγάλο και τον υπηρέτησε από σχεδόν όλα τα πόστα, δίνοντας τα πάντα για το αγαπημένο του «τριφύλλι». Δεν υπάρχει άνθρωπος, είτε είναι Παναθηναϊκός, είτε Ολυμπιακός που να έχει να πει μια κακή κουβέντα για τον Θανάση. Όλοι τον σεβάστηκαν, όλοι τον παραδέχθηκαν και οι περισσότεροι τον αγάπησαν. Γι αυτό που ήταν, για την τρέλα του για τον Παναθηναϊκό, για την ειλικρίνειά και την τιμιότητά του, για την αγνότητα της ψυχής. Ένας από τους τελευταίους των μεγάλων μας αποχαιρέτησε και πλέον όλοι θα θυμόμαστε το σπουδαίο του έργο, αλλά και την αξέχαστη ατάκα του στο κλειστό του ΟΑΚΑ «Όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού…».

Έφυγε πλήρης ημερών, αλλά και… πλήρης θριάμβων με τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό. Καλό του ταξίδι, αιωνία του η μνήμη και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι θα τον θυμόμαστε και θα τον ευγνωμονούμε για πάντα…