Ο Παναθηναϊκός είναι βαριά άρρωστος και δύσκολα θα συνέλθει γρήγορα

Κάθε εβδομάδα που περνάει και δεν αλλάζει τίποτα. Ο Παναθηναϊκός πέταξε δυο ακόμη βαθμούς στα σκουπίδια, έμεινε για πρώτη φορά στην ιστορία του δίχως νίκη σε 5 ματς στο ξεκίνημα, έδειξε ότι τα προβλήματα τα οποία έχει είναι πολύ πιο σοβαρά από το αν παίζει 4-4-2 ή 4-3-3 και πλέον μπήκε σε σοβαρούς μπελάδες. Διότι, πολύ απλά, ψάχνεις να βρεις τον τρόπο που μπορεί αυτό το "πράγμα" να γίνει νορμάλ ποδοσφαιρική ομάδα...

Λίγα λόγια για τη χθεσινή ανάλυση του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο ζωηρός απέναντι στον πολύ καλό Βόλο, στα πρώτα 25 λεπτά.
Έκανε δυο - τρεις καλές ευκαιρίες, παραλίγο να βρεθεί πίσω στο σκορ ξανά από δικό του λάθος και μέχρι εκεί. Στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου, έδωσε την μπάλα στον αντίπαλο και σταμάτησε να είναι επιθετικός. Στην επανάληψη, κατάφερε να ανοίξει το σκορ με τον Καρλίτος, παρά το γεγονός ότι ένα λεπτό νωρίτερα δεν ευστόχησε ο ίδιος σε πέναλτι, και έμοιαζε να απλοποιεί κάπως την κατάσταση, αφού οι φιλοξενούμενοι όσο περνούσε η ώρα έδειχναν ακίνδυνοι. Αμ δε...

Από το 65' και μετά, ο Παναθηναϊκός αδικαιολόγητα γύρισε πολύ πίσω, δίνοντας την μπάλα στον Βόλο. Ναι, το τριφύλλι έχασε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Μακέντα που αν δεν αργούσε και πλάσαρε για το 2-0, τώρα θα μιλούσαμε για αντίδραση, χαρακτήρα, επιβεβαίωση Μπόλονι που κράτησε μέσα τον παίκτη και πέρασε πίσω του τον Μπουζούκη κλπ. Ομως, στο ποδόσφαιρο, όπως και σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, δεν υπάρχει "αν", παρά μόνο γεγονός. Επίσης, ακόμη κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τα προβλήματα θα παρέμεναν, αλλά μια ενδεχόμενη νίκη θα έδινε μια σημαντική ανάσα και χρόνο για να τα διορθώσεις με ηρεμία και περισσότερη άνεση. Το γεγονός είναι ότι ο Παναθηναϊκός πλήρωσε την οπισθοχώρησή του και την έλλειψη συγκέντρωσης στα τελευταία λεπτά με γκολ στο 92', με ένα μεγάλο σοκ και με μια νέα γκέλα που ρίχνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία ενόψει της συνέχειας και δημιουργεί κι άλλο βάρος στον Μπόλονι και τους ποδοσφαιριστές του.

Ο Παναθηναϊκός είναι βαριά άρρωστος και αυτό είναι ξεκάθαρο. Φαίνεται από τις αντιδράσεις των παικτών, μέχρι τις κινήσεις τους στο γήπεδο για να κρατήσουν ένα αποτέλεσμα. Από που κι ως που θεωρείται σωστό για ένα τόσο τεράστιο κλαμπ να κλείνεται τόσο πολύ για 20-25 λεπτά μέσα στην έδρα του για να κρατήσει νίκη απέναντι στον Βόλο; Τέτοιου τύπου νοοτροπία δεν ταιριάζει καθόλου με αυτόν τον Σύλλογο. Θεωρείται νορμάλ για τον Παναθηναϊκό, σε παιχνίδι απέναντι σε μικρή ομάδα, σημείο αναφοράς να μην είναι δικός του ποδοσφαιριστής, αλλά των αντιπάλων (Ουάρντα); Κατανοητά όλα τα προβλήματα και η ανάγκη για αποτέλεσμα. Αλλά πέρα απ' αυτό, εδώ μπαίνουμε σε άλλα... ποδοσφαιρικά μονοπάτια που αφορούν αρκετούς παίκτες της ομάδας και γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για το αν έχουν φτάσει το δικό τους ταβάνι και δεν έχουν παραπάνω. Θα την κάνουμε, αλλά όχι τώρα έπειτα από ένα ακόμη κακό αποτέλεσμα για την ομάδα.

Προφανώς και ο Λάζλο Μπόλονι δεν μπορεί να κάνει θαύματα και να περιμένουμε θεαματικές αλλαγές, όπως δεν μπορούσε να κάνει και ο Ντάνι Πογιάτος. Η διαφορά τους είναι ότι ο δεύτερος σχεδίασε την ομάδα ή καλύτερα δέχθηκε δίχως την παραμικρή αντίρρηση τις επιλογές του Τσάβι Ρόκα. Οι δυο τους έχουν πολύ σοβαρές ευθύνες για το σημερινό. Πλην Καρλίτος, ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα δεν έχει πάρει το παραμικρό από τις μεταγραφές, ενώ η ομάδα δείχνει να μην έχει ανεβάσει το επίπεδό της σε σχέση με πέρυσι, παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν το ζητούμενο.

Τα προβλήματα του Παναθηναϊκού είναι δομικά και πολλά. Από που να αρχίσει και που να τελειώσεις. Είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων που ξεκινούν από τους μπελάδες στους οποίους μπήκε ο Σύλλογος λόγω της διοικητικής αστάθειας, των επιλογών και των φρικτών αποτελεσμάτων που έφεραν οι τιμωρίες και οι αποκλεισμοί, φτάνουν σε μια λανθασμένη νοοτροπία στην ομάδα (άλλαξε ή πήγε να αλλάξει επί Δώνη, Νταμπίζα για να είμαστε ειλικρινείς) και στο χαμηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο, από τη στιγμή που το κλαμπ συμβιβάστηκε για καιρό με τις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας λόγω των όσων είχαν προηγηθεί.

Το έχουμε τονίσει ξανά: Αυτά (οικονομικά, ευρωπαϊκοί αποκλεισμοί, απαγόρευση μεταγραφών), δυστυχώς έγιναν. Δε γυρίζει ο χρόνος πίσω και ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον δεν υπάρχει το παραμικρό ελαφρυντικό και το τριφύλλι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να συνεχίσει να έχει αυτό το πρόσωπο, να μην πιάσει τους στόχους του και να μην αρχίσει να διεκδικεί μέσα σε 1-2 χρόνια. Χωρίς, αυτό το παραπάνω, να απαλλάσσει την ιδιοκτησία από τις γνωστές και τεράστιες ευθύνες της. Απ' αυτήν, άλλωστε, έχουν αρχίσει τα πάντα. Ο μεγαλομέτοχος αποφάσισε τις αλλαγές του καλοκαιριού και πήγε σε επιλογές που για μια ακόμη φορά αποδείχθηκαν λανθασμένες. Πρέπει, λοιπόν, να δεχθεί ξανά έντονη κριτική για όλα όσα συμβαίνουν, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δε θα πρέπει να στεκόμαστε και στο αγωνιστικό. Ο κάθε ένας παίρνει το μερίδιό του.

Έτσι, όπως είναι τώρα ο Παναθηναϊκός, βαριά άρρωστος και με τα προβλήματα να γίνονται μεγαλύτερα και περισσότερα όσο περνάει ο καιρός, δείχνει ότι θέλει πολύ χρόνο για να συνέλθει. Σε κάθε επίπεδο τα πάντα είναι άσχημα. Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, στην ψυχολογία, στις σχέσεις ομάδας - κόσμου, στο γεγονός ότι το κλαμπ έχει πάψει να δείχνει στα μάτια του κόσμου (φίλων και εχθρών) μεγάλο! Η ομάδα καλείται να ανέβει ένα βουνό, από εδώ και πέρα, έχοντας σε αυτή τη διαδρομή τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Αυτά τα πράγματα, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, είναι πολύ δύσκολα...