Ας μιλήσουμε για τον Αντωνίου...

Του Διονύση Δεσύλλα

Ηταν δεδομένο ότι από τη στιγμή που ακούστηκε το όνομα του Κώστα Αντωνίου για τη θέση του τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκοί, οι... φίλοι και οι εχθροί θα έκαναν "παρέλαση". Κυρίως, οι εχθροί. Βλέπετε, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, ως παράγοντας συνδέεται με μια εποχή που ξεκίνησε όμορφα και κατέληξε άσχημα. Την εποχή του πολυμετοχικού. Με πολλά λεφτά, πολλές μεταγραφές, ένα νταμπλ, δυο ευρωπαϊκές πορείες, μια τεράστια ευκαιρία για αλλαγή επιπέδου, μα και μια τραγική κατάληξη στη συνέχεια, λόγω της γνωστής κόντρας ανάμεσα στους μετόχους και τα όσα θλιβερά είχαν συμβεί εκείνο τον καιρό, με αποτέλεσμα ο Σύλλογος ακόμα να ταλαιπωρείται.

Τι έκανε ο Αντωνίου στον Παναθηναϊκό; Ηταν τόσο κακός ως τεχνικός διευθυντής; Τόσο... σπάταλος, όπως τον κατηγορούν αρκετοί; Ή πέτυχε στο να φτιάξει ένα ανταγωνιστικό κλαμπ που επέστρεψε στους τίτλους και πούλησε 30 χιλιάδες διαρκείας; Αποτυχημένος ή επιτυχημένος; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση...

Ο Αντωνίου έκανε λάθη και σωστά. Οπως κάνει κάθε άνθρωπος που καταπιάνεται με κάτι. Οπως συμβαίνει με κάθε άνθρωπο που ασχολείται πολλές ώρες με αυτό που του έχει ανατεθεί και δεν έχει... διακοσμητικό ρόλο σε μια ΠΑΕ, σε μια εταιρεία.  Ούτε τέλεια έκανε τη δουλειά του, ούτε, όμως, μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει ανίκανο ή επικίνδυνο. Διότι, για κάθε Μελίσση ή Σόουζα, για κάθε κακοδιαχείριση, όπως τον κατηγορούν, υπάρχει κι ένας Σισέ. Ενας Λέτο, ένας Ζιλμπέρτο, ένας Κατσουράνης, ένα νταμπλ και δυο ευρωπαϊκές πορείες. Εκανε λάθη ο Αντωνίου στον Παναθηναϊκό; Φυσικά, και έκανε. Αρκετά. Οπως έκανε και σωστά. Κάθε λάθος της πρώτης χρονιάς, όταν ο νέος πολυμετοχικός Παναθηναϊκός προσπάθησε να "φτιάξει" μια ομάδα μέσα σε μόλις 15 μέρες και στο μόνο που πέτυχε ήταν στη μεγάλη πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ (με ένα καταπληκτικό δεύτερο γύρο και τρεις συνεχόμενες νίκες), διορθώθηκε με τα σωστά της δεύτερης. Με μεγάλες μεταγραφές, με μια ακόμα ευρωπαϊκή πορεία, με πάρα πολύ κόσμο στο ΟΑΚΑ και την κατάληξη της επιστροφής στην κορυφή, έπειτα από 6 χρόνια. Η συνέχεια, γνωστή σε όλους. Πολυμετοχικές κόντρες, ένα διοικητικό ξεκατίνιασμα και αποχώρηση Αντωνίου, όπως και άλλων...

Αλλες εποχές τότε. Με πολλά λεφτά από τη μία, με μεγάλη διχόνοια από την άλλη. Με οικονομική άνεση, αλλά και έναν κανονικό "πόλεμο" στη συνέχεια, από δυο "στρατόπεδα", που δίχως επιχειρήματα και αιτιολογήσεις, δίχως ξεκάθαρη εικόνα για όλα όσα είχαν συμβεί τότε στην ομάδα, είτε αποθέωναν τον Αντωνίου και το έργο του, είτε τον... πετροβολούσαν δίχως έλεος. Μέσω social media, μέσω forum, μέσω εφημερίδων, μέσω "ακροατών". Με ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς. 

Και φτάνουμε στο σήμερα...

Ο Κώστας Αντωνίου είναι πολύ κοντά στην επιστροφή του στον Παναθηναϊκό. Για την ίδια θέση που κατείχε και τότε, μα σε μια τελείως διαφορετική περίοδο. Χωρίς οικονομικά ανοίγματα, χωρίς ανέσεις, χωρίς την πολυτέλεια της υπογραφής πανάκριβων συμβολαίων. Ο ίδιος καλείται να δείξει έργο, κάτω από άλλες συνθήκες. Καλείται να δημιουργήσει, μαζί με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, ξανά, ένα μεγάλο Παναθηναϊκό, δίχως, όμως, να έχει... κάβα ένα σκασμό λεφτά.

Πλέον, η λογική λέει ότι είναι πιο ώριμος από ποτέ γι αυτή τη θέση. Είναι, όμως, και ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο για την Παναθηναϊκή επικαιρότητα. Εχει κάνει τα λάθη του, έχει φάει τα "χαστούκια" του, έχει μια εμπειρία που δεν είχε όταν ανέλαβε το 2008. Το αν θα τα καταφέρει, θα το δείξει ο χρόνος. Το σίγουρο είναι ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που και τη δουλειά δεν τη φοβάται, και διακοσμητικό ρόλο δεν πρόκειται να έχει και που θα προσπαθήσει να ανταπεξέλθει στη νέα πρόκληση που έχει μπροστά του. Τη δεδομένη χρονική στιγμή μιλάμε για το πλέον αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όπως γράψαμε και παραπάνω και αναμφίβολα μαθημένο από τα λάθη του παρελθόντος. Ολα τα άλλα, θα φανουν στην πορεία, αν, τελικά, επιστρέψει...

Y.Γ: O Κώστας Aντωνίου παραμένει το φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής διεύθυνσης, αλλά όσο ο Γιάννης Αλαφούζος δεν αποφασίζει, τόσο ο Νίκος Λυμπερόπουλος έχει, με τη σειρά του, πιθανότητες.