Από την αθλητική ηγεσία ΑΠΑΙΤΕΙΣ λύσεις. Οχι θατσερικές μεθόδους

Δυστυχώς, είμαστε αναγκασμένοι σχεδόν σε κάθε κείμενο για τον Σταύρο Κοντονή, έπειτα από βραδιές όπως η χθεσινή στην Τούμπα, να αναφερόμαστε στα ίδια. Στον αθλητικό νόμο, που έχει μόνο τιμωρητικό χαρακτήρα και τίποτε περισσότερο, στις λογικές του Υφυπουργού αθλητισμού "πονάει χέρι, κόψει χέρι" και στις αστείες αποφάσεις του τύπου "το διακόπτω"! Οπως αστεία είναι και η σημερινή να βάλει τέλος στο Κύπελλο (προσοχή: Μόνο στο Κύπελλο και όχι στο πρωτάθλημα, λες και εκεί όλα είναι καθαρά και γυάλινα), μετά τα όσα θλιβερά έγιναν στο ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό.

Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι καλά κάνει και προχωράει σε τέτοιες κινήσεις ο Υφυπουργός. Διότι με αυτό τον τρόπο πιέζει τις διοικήσεις, τους δείχνει ότι η Πολιτεία δεν... μασάει, δεν καταλαβαίνει τίποτα, και ανά πάσα ώρα και στιγμή έχει την πυγμή να διακόπτει διοργανώσεις, να βάζει λουκέτα σε θύρες και να δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Αντε, να το δεχτούμε και να πούμε μπράβο που... βρέθηκε, επιτέλους, ένας πολιτικός, ο οποίος χτυπάει το χέρι στο τραπέζι και στέλνει μηνύματα στους ισχυρούς παράγοντες και τους χουλιγκάνους. Είναι αυτό λύση του προβλήματος; Φτιάχνεις το ποδόσφαιρο και διώχνεις τη βία με το να το κλείνεις; Και πόσο... αριστερό (μεγάλη κουβέντα) είναι να μεταμορφώνεσαι σε Θάτσερ και επί της ουσίας να κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι;

Υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα ξεκινά πρώτα από τη δράση παρασκηνίου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, από την διαρκή καχυποψία των οπαδών, από τους χουλιγκάνους που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να τα κάνουν μπάχαλο και καταλήγει στην αθλητική ηγεσία η οποία δείχνει ότι, δυστυχώς, δεν μπορεί να πετύχει τον σκοπό της και να βρει ουσιαστικές λύσεις για κάθαρση του ποδοσφαίρου και παταξη της βίας. Το έχω ξαναγράψει. Ο Σταύρος Κοντονής έχει καλές προθέσεις, θέλει, αλλά δεν μπορεί.

Τους λόγους που δεν βλέπει ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει είναι λάθος, δεν μπορώ να τους γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, ότι όπως δεν κατάφερε τίποτα με τον τιμωρητικό και καθόλου προληπτικό νόμο μέχρι και χθες (παρά το γεγονός ότι από την αθλητική ηγεσία πιπιλιζόταν η καραμέλα ότι... ελαχιστοποιήθηκαν τα επεισόδια γιατί οι ΠΑΕ φοβήθηκαν), δεν θα τα καταφέρει ούτε και σήμερα με την τραγική απόφαση να διακόψει το Κύπελλο.

Ας καταλάβουν όλοι στο Υπουργείο και πρώτος απ όλους ο κ. Κοντονής και οι σύμβουλοί του ότι από την αθλητική ηγεσία δεν απαιτούμε θατσερικές μεθόδους, δεν απαιτούμε "χαστούκια", πρόστιμα και μέχρι εκεί. Αντιθέτως, απαιτούμε λύσεις και πλάνο ουσιαστικό που θα φτιάξει, επιτέλους, το αγαπημένο άθλημα όλων μας. Λύσεις, που θα έρθουν ΜΟΝΟ αν... αλλάξει το τροπάριο και καταστρωθεί ένα σχέδιο εξυγίανσης, κάθαρσης και πρόληψης. Αλλιώς, απλώς θα μακιγιάρονται οι ασχήμιες.

Υ.Γ: Θυμάμαι προ των πρώτων εκλογών μια συνάντηση του αθλητικού τμήματος ΣΥΡΙΖΑ, με παρόντα τον νυν ΓΓΑ, Ιούλιο Συναδινό, στο Κουκάκι. Τότε, λοιπόν, η συζήτηση είχε να κάνει με τον ερασιτεχνικό και τον μαζικό αθλητισμό, αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης της διαφθοράς και της βίας στον επαγγελματικό. Είχαν συζητηθεί ωραία πράγματα και οι τοποθετήσεις εκτός από ενδιαφέρουσες ήταν και ουσιαστικές. Επεσαν στο τραπέζι απόψεις ριζοσπαστικές, που αν τις υλοποιούσες μπορεί να είχες κέρδος. Τι στο διάβολο άλλαξε και αυτά έμειναν στα χαρτιά; Γιατί μπήκαμε στη λογική ΜΟΝΟ της τιμωρίας; Ευτυχώς που έφυγε το παλιό για να έρθει το καινούριο...