Αλλαγή νοοτροπίας και όραμα χρειάζεται ο Παναθηναϊκός

Του Διονύση Δεσύλλα

Για το χθεσινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού και τη νέα κακή εικόνα δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Πού να σταθείς, άλλωστε, όταν για 90 και βάλε λεπτά οι «πράσινοι» δεν έχουν απειλήσει ούτε για μια φορά σοβαρά την εστία του Λεβαδειακού, παίζουν ένα βαρετό ποδόσφαιρο και απογοητεύουν ξανά τους λιγοστούς, μα «ηρωικούς» οπαδούς τους που, παρά τα όσα έχουν περάσει, δίνουν το «παρών» στο γήπεδο.

Με τους κεντρικούς χαφ να παρουσιάζονται… σκασμένοι, το παιχνίδι να είναι προβλέψιμο και τον Μάρκους Μπεργκ να παίρνει ελάχιστες φορές την μπάλα σε σημείο επιθυμητό για να απειλήσει, η δημιουργία ήταν ανύπαρκτη. Η έλλειψη φαντασίας, η κούραση από τα συνεχόμενα ματς και το γεγονός ότι ο αντίπαλος έπαιζε με τρία στόπερ, έκανε ακόμη πιο δύσκολο το έργο πολύ κακού Παναθηναϊκού. Ενός Παναθηναϊκού που παραλίγο να την πατήσει, αλλά, ευτυχώς γι αυτόν, ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος έκανε μια εντυπωσιακή επέμβαση στο πλασέ του Μάντζιου και γλίτωσε από τα χειρότερα την ομάδα του.

Ας μη γινόμαστε κουραστικοί. Το έχουμε τονίσει γραπτώς και προφορικώς κατ’ επανάληψη. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε το καλοκαίρι να χτίσει μια κανονική ομάδα, με κανονικούς ποδοσφαιριστές και μεταγραφές από το πάνω ράφι. Μετά τον Οκτώβρη, όμως, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Σε κάθε επίπεδο. Αποτέλεσμα όλων αυτών των λαθών, είναι η σημερινή εικόνα. Μια εικόνα διάλυσης, με ένα ρόστερ λειψό, με τους Μαρίνο Ουζουνίδη και Νίκο Λυμπερόπουλο (τους μόνους που δεν ευθύνονται για όλο αυτό) να πασχίζουν για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα και με τον κόσμο να βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, βλέποντας άλλη μια χρονιά να πηγαίνει χαμένη και την αγαπημένη τους ομάδα να ξαναμπαίνει σε κρίση.

Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι το πράγμα φέτος δεν σώζεται. Ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει, απλώς, με δουλειά και κάποιες προσθήκες να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση και ίσως το Κύπελλο. Τίποτε περισσότερο για τη χρονιά που διανύουμε. Και θα πρέπει να δει την επόμενη σεζόν, ως μια αφετηρία για κάτι το διαφορετικό και… Παναθηναϊκό.

Αυτό που χρειάζεται το «τριφύλλι» για να δει καλύτερες μέρες και με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον είναι, αρχικά, να γίνει αυτοκριτική από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην καθημερινότητα της ομάδας. Αφού συμβεί αυτό και αφού καταγραφούν τα λάθη, θα πρέπει να καθίσουν όλοι στο τραπέζι. Από τον Γιάννη Αλαφούζο, μέχρι τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Κι αφού αναλύσουν τα κακώς κείμενα, οφείλουν να δουν πως θα διαμορφώσουν νέες συνθήκες για έναν Παναθηναϊκό βασισμένο σε μια άλλη νοοτροπία, διαφορετική απ’ αυτή που καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια και φυσικά «χτισμένο» σε ποδοσφαιρική λογική. Για το τελευταίο θα «εργαστούν» ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής. Για τα υπόλοιπα η διοίκηση.

Μια διοίκηση που καλείται να μάθει από τα λάθη της και αφού το κάνει να δώσει και πάλι ένα όραμα στον ταλαιπωρημένο κόσμο της ομάδας. Μόνο έτσι θα πάει μπροστά ο «Σύλλογος Μεγάλος». Με αλλαγή νοοτροπίας, στροφή 180 μοιρών, δημιουργία σωστών βάσεων, ποδοσφαιρική λογική και όραμα…

Υ.Γ: Μαγκιά του Νίκου Λυμπερόπουλου να βγει μπροστά στα δύσκολα και να μην κρυφτεί στα δύσκολα. Όπως μαγκιά είναι και αυτών των 100 φιλάθλων που δίχως κραυγές και κατάρες περίμεναν χθες έξω από τα αποδυτήρια και μίλησαν με τον «Λύμπε», εκφράζοντάς τους τα παράπονά τους για αυτό που βλέπουν στην ομάδα. Η χθεσινή συζήτηση ήταν ένα δείγμα πολιτισμού που σπανίζει στις μέρες μας και καλό είναι τέτοιες εικόνες να καταγράφονται και να σχολιάζονται.