Κωστάκη: «Οι ευχές μου έχουν πραγματοποιηθεί…»

Η Αναστασία Κωστάκη είναι η πρώτη Ελληνίδα μπασκετμπολίστρια που πέρασε στην άλλη μεριά του Ατλαντικού για να αγωνιστεί στο WNBA (γυναικείο ΝΒΑ) με τη φανέλα των Χιούστον Κόμετς. Η διεθνής γκαρντ έκανε το όνειρο της πραγματικότητα όπως ισχυρίζεται και η ίδια και «έγραψε» το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ. Μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων αναφέρθηκε στις διαφορές του μπάσκετ στην Αμερική, τις φιλοδοξίες της και την εμπειρία της αυτή.

«Έγιναν όλα πολύ ξαφνικά. Μου ήρθε πολύ απότομο. Είμαι πέντε ημέρες στις ΗΠΑ και αυτό είναι το τρίτο ματς που θα δώσω. Από το Χιούστον στο Σιάτλ, κι απ’ το Σιάτλ στο Σακραμέντο. Κι ακόμη δεν έχουμε επιστρέψει στο Χιούστον. Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι. Δεν έχω προλάβει να συνέλθω καν απ' το τζετ-λαγκ». Πάντως παρ’ ότι προερχόταν από το μεγάλο ταξίδι της κατάφερε να σημειώσει 10 πόντους. «Περίμενα πως θα είχα χρόνο να προπονηθώ και να γνωριστώ με τις συμπαίκτριές μου. Όμως, ο προπονητής μου είπε πως με χρειάζεται γιατί αντιμετωπίζει προβλήματα τραυματισμών. Με ρώτησε αν μπορώ να παίξω κι έπαιξα, χωρίς να έχω μάθει τα συστήματα».

Όταν ερωτήθηκε για το τι σημαίνει για εκείνη το γεγονός πως είναι η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα γυναικών στον κόσμο, απάντησε: «Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό για μένα. Ειδικά, τώρα που βλέπω κι από κοντά πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούν μία αθλήτρια από την Ευρώπη. Εδώ στηρίζουν τις δικές τους παίκτριες και οι Ευρωπαίες που αγωνίζονται είναι ελάχιστες».

Στη συνέχεια η Κωστάκη αναφέρθηκε και στις πρώτες εντυπώσεις που έχει από τις Η.Π.Α.: «Στις ΗΠΑ δεν σκέφτεσαι πολύ. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Αν σκεφτείς, δεν θα παίξεις. Ειδικά, στη δική μου θέση. Μπαίνεις... παίζεις, δεν παίζεις... βγαίνεις. Πρέπει να είσαι έτοιμη και πρέπει να προσαρμοστείς στο δικό τους παιχνίδι. Εδώ ευνοείται ο αυτοσχεδιασμός. Αυτό το στιλ μου ταιριάζει, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω προλάβει να απολαύσω κάτι. Ακόμη και η προπόνηση είναι τελείως διαφορετική απ' ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τώρα. Δεν υπάρχει το... περπατάω. Μπορεί για 20 λεπτά ασταμάτητα να πρέπει να δώσεις το 100%. Το παιχνίδι είναι... physical. Όλες οι παίκτριες είναι πολύ δυνατές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως ξέρουν μπάσκετ... όλες. Μετά είναι τα συνεχή ταξίδια. Είναι πολλά τα ταξίδια και πολλοί οι αγώνες.»

Από τη συζήτηση δε θα μπορούσε να λείπει το θέμα του προπονητή της ομάδας, Βαν Τσάνσελορ και γνωστοποίησε τη γνώμη που έχει σχηματίσει για εκείνον: «Ήξερα πως ενδιαφερόταν ήδη από πέρυσι για μένα. Με είχε πρωτοδεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική. Φέτος, αν και είχα πρόταση και από το Ντιτρόιτ, επέλεξα το Χιούστον για να δουλέψω μαζί του και για να παίξω συμπαίκτρια με τις Σέριλ Σουπς, Τίνα Τόμπσον και Ντον Στάνλεϊ. Είναι εκπληκτικές αθλήτριες, μεγάλες προσωπικότητες, αλλά και πολύ καλές κοπέλες. Με στηρίζουν πολύ γιατί είμαι η μόνη Ευρωπαία στην ομάδα.»

Πάντως ήδη έχει εντοπίσει τις διαφορές της εξωγηπεδικής ζωής σε σχέση με αυτές της Ευρώπης: «Δεν είναι διαφορετικά μόνο μέσα στο παρκέ. Είναι διαφορετικά και εκτός. Δεν υπάρχει η έννοια της ομάδας όταν δεν είσαι στο γήπεδο. Έξω είσαι μόνη σου, πρέπει να τα κάνεις όλα μόνη σου. Ακόμη και στα ταξίδια με την ομάδα κάνεις τα δικά σου πράγματα. Κάθε παίκτρια έχει τα χρήματά της και πάει π.χ. να φάει μόνη της. Δεν καθόμαστε όλες μαζί, όπως στην Ευρώπη. Βέβαια, μέσα στο γήπεδο στα παρέχουν όλα. Αν θέλω να πάω δύο ώρες νωρίτερα στην προπόνηση για να φάω, θα υπάρχει φαγητό. Δεν λέω πως αυτό είναι αρνητικό. Λέω πως είναι καινούριο και χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστείς».

Τέλος μίλησε για τους στόχους που έχει θέσει: «Βραχυπρόθεσμος στόχος είναι να προσαρμοστώ όσο πιο γρήγορα γίνεται και να αντιδράσω. Ξέρω πως αν είμαι ο εαυτός μου θα παίξω. Εξαρτάται καθαρά από μένα. Οι ευχές μου έχουν πραγματοποιηθεί. Ο επόμενος στόχος μου είναι να παίζω στο WNBA όπως παίζω στην Ευρώπη, στην πρώτη πεντάδα δηλαδή, να καθιερωθώ».

Επιμέλεια: Κώστας Ιωάννου