Πιο κοντά, αλλά ακόμη τόσο μακριά

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η νίκη της Μπαρτσελόνα επί των Λέικερς έδωσε πολλή τροφή για κουβέντα. Από σοβαρές συζητήσεις για την ολοένα και μεγαλύτερη σύγκλιση των δύο κόσμων μέχρι υπερβολές-κυρίως από τους επιρρεπείς στην έπαρση Ισπανούς-πως οι Καταλανοί είναι πλέον παγκόσμιοι πρωταθλητές. Η αλήθεια είναι ότι Ευρώπη και ΗΠΑ έρχονται μπασκετικά κάθε μέρα και πιο κοντά, αλλά η απόσταση που τους χωρίζει είναι ακόμη μεγάλη.

Γιατί, ναι, αν θεωρήσουμε το φιλικό μεταξύ Μπαρτσελόνα και Λέικερς έναν άτυπο τελικό Διηπειρωτικού Κυπέλλου, οι Καταλανοί κατέκτησαν το «άυλο» τρόπαιο. Και μπράβο τους, όμως τα επιχειρήματα του αντιλόγου είναι πέραν ισχυρά και ακατάρριπτα. Η ομάδα που εμφανίστηκε στο «Παλαού Σεντ Τζόρντι» ήταν μόνο κατ’ όνομα πρωταθλήτρια στο ΝΒΑ. Οι «λιμνάνθρωποι» αντιμετώπισαν το ματς σαν τα ξένα συγκροτήματα που έρχονται στην Ελλάδα για συναυλία και «κλείνουν» το πρόγραμμα σε 40 λεπτά. Μόνο όταν αντιλήφθηκαν πως η ήττα πλησιάζει θίχτηκε ο εγωισμός τους, αλλά ήταν πια αργά και οι «μπλαουγκράνα» με το σαφώς μεγαλύτερο κίνητρο στο παιχνίδι απέκτησαν έναν ακόμη λόγο για να κομπάζουν. Όσοι βιάστηκαν να μιλήσουν για... ισότητα μεταξύ Ευρώπης και ΝΒΑ, ας θυμηθούν ότι δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από τη δια περιπάτου κατάκτηση του Μουντομπάσκετ από τους Αμερικανούς. Και μάλιστα όχι από την καλύτερη δυνατή ομάδα τους, αλλά από ένα σύνολο στο οποίο πραγματικοί σταρ ήταν 4-5 παίκτες και το οποίο είχε «χτιστεί» με ταχύρρυθμα μαθήματα ενός μήνα από τον Μάικ Σιζέφσκι.

Ασφαλώς οι διαφορές έχουν περιοριστεί. Οι εποχές που οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζονταν σαν παρακατιανοί στο ΝΒΑ ανήκουν στο παρελθόν και πλέον τα καλύτερα εξαγώγιμα προϊόντα της Γηραιάς Ηπείρου δεν είναι απλοί χαμάληδες στις ΗΠΑ, αλλά αληθινοί σούπερ σταρ και αυτό που λένε οι Αμερικανοί franchise players (παίκτες, δηλαδή, που πάνω τους χτίζεται μία ομάδα). Οι αστέρες του ΝΒΑ έχουν... κατέβει από τη σφαίρα του μύθου και φαντάζουν περισσότερο γήινοι και τρωτοί στα μάτια των φιλάθλων και κυρίως των αντιπάλων τους. Η αναγωγή του μπάσκετ σε επιστήμη, με αμυντικά συστήματα που είναι ικανά να εξουδετερώσουν ακόμη και τον κορυφαίο παίκτη, αλλά και η σταδιακή «εξομοίωση» των κανονισμών μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής είναι δύο ακόμη λόγοι που η απόσταση πια δεν είναι χαώδης.

Όμως ας μη γελιόμαστε... Μία καλή, σοβαρή και σωστά προετοιμασμένη αμερικανική ομάδα παραμένει κατά πολύ ανώτερη ακόμη και της κορυφαίας ευρωπαϊκής. Αν οι Λέικερς δεν είχαν ταξιδέψει για... αυτόγραφα στη Βαρκελώνη, θα είχαν νικήσει άνετα την Μπαρτσελόνα, όπως επίσης αν η εθνική ομάδα των ΗΠΑ δεν πίστευε ότι θα κέρδιζε με τις φανέλες την Ελλάδα το 2006 και ήξερε τι σημαίνει «pick ‘n’ roll», ποτέ δεν θα περιοριζόταν στην τρίτη θέση. Παραμένουν καλύτεροι, όχι όμως τόσο πολύ καλύτεροι όσο παλαιότερα...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com