Μία ταχύτητα παραπάνω

Η νίκη του Μαϊάμι επί των Λέικερς ήταν κάτι παραπάνω από ένα ακόμη παιχνίδι κανονικής περιόδου. Ήταν ίσως η πρώτη απόδειξη ότι η Χιτ μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Λιγότερο από έναν μήνα πριν, το Μαϊάμι μετρούσε 8 ήττες σε 17 ματς, Λεμπρόν, Ουέιντ και Μπος δεν έδειχναν να βρίσκουν κώδικα επικοινωνίας στο παρκέ, οι ρολίστες έμοιαζαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και ο Έρικ Σπόελστρα έμοιαζε ανήμπορος να βρει την απαιτούμενη χημεία, να κρατήσει τις ισορροπίες και να επιβληθεί στα μεγάλα ονόματα.

Έκτοτε άλλαξαν πολλά και οι 14 νίκες σε 15 παιχνίδια-μοναδικό στραβοπάτημα η εντός έδρας ήττα από τους Μάβερικς-δεν ήρθαν τυχαία. Ο χρόνος δούλεψε υπέρ της ομάδας (που άλλωστε άρχισε να προετοιμάζεται το Σεπτέμβριο), η άμυνα έγινε το κυρίαρχο στοιχείο της έναντι των σπουδαίων ατομικών ικανοτήτων των τριών σούπερ σταρ και η Χιτ άρχισε να πείθει. Ο Σπόελστρα αποφάσισε να μη διατηρεί πολλή ώρα στο ίδιο σχήμα Λεμπρόν και Ουέιντ, αναγνωρίζοντας την ανάγκη τους να κρατούν αρκετά την μπάλα στα χέρια τους, ενώ η εστίαση των αντιπάλων στον περιορισμό αυτών των δύο επιτρέπει κατά πρώτο λόγο στον Μπος και κατά δεύτερο στους υπόλοιπους να κάνουν τη ζημιά.

Απέναντι στους Λέικερς όλα αυτά τα στοιχεία ήταν ευδιάκριτα στο παρκέ του «Staples Center». Το Μαϊάμι φάνταζε μία ταχύτητα πάνω από τους πρωταθλητές, που απογοήτευσαν. Ο Κόμπι φάνηκε βαρύς, ο Γκασόλ έδωσε σε κάποιους δικαιώματα να θυμηθούν τις «κατηγορίες» πως είναι πολύ... soft και οι υπόλοιποι-πέραν ίσως του Λαμάρ Όντομ-είναι «λίγοι» για να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Οι «λιμνάνθρωποι» από την αρχή της σεζόν παρουσιάζονται βαρείς, πιθανώς και κορεσμένοι, αλλά-προσοχή-κανείς δεν θα πρέπει να τους ξεγράψει πριν τα play-offs. Ο θιγμένος εγωισμός τους, όπως αποτυπώθηκε από τις δηλώσεις του Κόμπι μετά το ματς-ίσως αποτελεί την απαρχή της αντεπίθεσής τους.

Το βέβαιο είναι πως το φετινό πρωτάθλημα προμηνύεται το πιο συναρπαστικό και ανταγωνιστικό των τελευταίων χρόνων, ίσως και όλων των εποχών. Οι Μάβερικς με αλλαγή προσανατολισμού κι έμφαση πλέον στην άμυνα είναι πιο ώριμοι από ποτέ, οι Σπερς δεν ανανεώθηκαν σε πρόσωπα, αλλά είναι κατά πολύ ανώτεροι της περσινής κουρασμένης ομάδας, οι Σέλτικς έχουν παραμείνει πιστοί στην ίδια συνταγή, αλλά με πολύ περισσότερα υλικά, ενώ το «λίφτινγκ» στο πρόσωπο του Ορλάντο φαίνεται σε πρώτη φάση πετυχημένο. Και ασφαλώς, υπό προϋποθέσεις σημαντικό ρόλο στο πρωτάθλημα μπορούν να παίξουν οι ενισχυμένοι Μπουλς, οι σκληροτράχηλοι Τζαζ, η πυραυλοκίνητη Θάντερ και οι Νάγκετς, εφόσον διατηρήσουν στις τάξεις τους τον Καρμέλο Άντονι. Γιατί αν ο τελευταίος μετακομίσει στους Νικς, τότε ακόμη και η ομάδα της Νέας Υόρκης θα αποκτήσει δικαίωμα να κοιτάζει ψηλά.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com