Αιώνιοι: Καλύτεροι, αλλά και χειρότεροι από πέρυσι

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Λίγες ημέρες απέμειναν για την έναρξη της σεζόν στο μπάσκετ και παρότι εικόνα ακόμη από τους δύο «αιώνιους» δεν έχουμε, φαίνεται-τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου-να έχουν ολοκληρώσει το ρόστερ τους και να μην προχωρούν σε άλλες προσθήκες. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θεωρητικά θα είναι ισχυρότεροι σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού σε σχέση με πέρυσι, αλλά και θεωρητικά ασθενέστεροι σε κάποια άλλα.

Οι «πράσινοι» κατά δήλωση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα είναι φέτος πιο αποτελεσματικοί στην άμυνα. Και πράγματι έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν. Κι αυτό γιατί στη μηχανή προστέθηκαν ο Ρομέιν Σάτο και ο Άλεξ Μάριτς. Ο Κεντροαφρικανός είναι πραγματικός εξολοθρευτής, με τη δυνατότητα χάρη στα φυσικά του προσόντα να μαρκάρει αντίπαλο από τις θέσεις «1» έως «4», ενώ ο Αυστραλός είναι πολύ περισσότερο συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα και στα ριμπάουντ από το Νίκολα Πέκοβιτς. Επίσης, το πάθος και η εξυπνάδα του Καϊμακόγλου θα αποδειχθούν χρήσιμα στον «Ζοτς», ενώ ο Βουγιούκας θα αποτελέσει ένα επιπλέον κορμί στη φροντ λάιν. Παράλληλα, ο φετινός Παναθηναϊκός θα είναι πιο γεμάτος στις θέσεις «2» και «3» με την προσθήκη του Σάτο, αλλά και με τις βοήθειες που θα δώσει ο Καϊμακόγλου ως σμολ φόργουορντ, ένα ρόλο που επωμίστηκε στην Εθνική.

Εκεί που οι πρωταθλητές «χάνουν»-στα λόγια τουλάχιστον και μέχρι να μας διαψεύσουν ή επιβεβαιώσουν στο παρκέ-είναι σε δύο τομείς. Πρώτον, με την αποχώρηση Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους και τη μη αντικατάσταση τουλάχιστον ενός εκ των δύο οι λύσεις στη γραμμή των γκαρντ περιορίστηκαν σε δύο, Διαμαντίδη και Καλάθη. Άλλος καθαρόαιμος χειριστής δεν υπάρχει πλέον στην ομάδα, συνεπώς ο Καστοριανός γκαρντ θα πρέπει να επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος και ο ομογενής πλέι μέικερ να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ομπράντοβιτς, κάτι που δεν κατάφερε πέρυσι. Η διεισδυτικότητα του «V-Span» και οι εμπνεύσεις του «Σάρας» προσέδιδαν το απρόβλεπτο στοιχείο στον Παναθηναϊκό, που όσο καλοκουρδισμένος κι αν ήταν, κάποιες φορές χρειαζόταν τις εκτός πλάνου προσπάθειες των δύο που έφυγαν για να πάρει ξανά στροφές. Και δεύτερον, όσο ο Μάριτς υπερτερεί του Πέκοβιτς σε άμυνα και ριμπάουντ, άλλο τόσο υστερεί σε επιθετικό ταλέντο. Ο Μαυροβούνιος είναι ο ίσως ο κορυφαίος παίκτης με την μπάλα στο low post στην Ευρώπη, σε αντίθεση με τον διάδοχό του που βασίζεται περισσότερο στη δύναμη και την παλικαριά του.

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, άλλαξε φιλοσοφία στο σχεδιασμό του. Διαπιστώνοντας ότι τα πολλά λεφτά δεν συνεπάγονται επιτυχία και τίτλους, επέλεξε το λιγότερο φιλολαϊκό δρόμο της δημιουργίας μίας ομάδας που ανήκει στον προπονητή κι όχι στους σταρ παίκτες της. Με μοναδική πραγματικά σπουδαία μεταγραφή τον Βασίλη Σπανούλη και την πλαισίωσή του από καλούς ρολίστες αλλά ουδόλως ονόματα βεληνεκούς των Κλέιζα ή Τσίλντρες, αποφάσισε να στηριχτεί στη μαεστρία του Ντούσαν Ίβκοβιτς, που έχει αποδείξει πολλάκις πως δεν χρειάζεται φίρμες και εκατομμύρια για να πετύχει. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι σαφέστατα ενισχυμένοι στην περιφερειακή τους γραμμή, αφού στους υπάρχοντες και αποδεδειγμένα πολύτιμους Παπαλουκά και Τεόντοσιτς ήρθε να προστεθεί ένας ακόμη εξαιρετικός περιφερειακός, πλην όμως διαφορετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών, όπως ο Σπανούλης, καθώς και ο χαμάλης πολυτελείας Τζαμόν Λούκας, που θα προσφέρει αδιάκοπο τρέξιμο, καλή άμυνα, ώριμες επιλογές και ένα αξιόλογο σουτ δίχως να απαιτεί πολύ χρόνο στο παρκέ ανάμεσα στους τρεις σταρ της περιφέρειας του Ολυμπιακού. Επιπροσθέτως, η φροντ λάιν του Ολυμπιακού μπορεί να έχει λιγότερο ταλέντο από την περσινή, αλλά θα είναι περισσότερο συνεπής. Στη θέση του καταπονημένου Βούιτσιτς και του απρόβλεπτου Σχορτσανίτη, ήρθαν για να βοηθήσουν τον Γιάννη Μπουρούση και τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη ο αειθαλής και πανέξυπνος Ράσο Νεστέροβιτς, καθώς και ο «συνετός» Ματ Νίλσεν.

Εκεί που φαίνεται να χωλαίνει ο νέος Ολυμπιακός είναι οι θέσεις των φόργουορντ. Κλέιζα και Τσίλντρες μπορεί να μη συνέδεσαν το πέρασμά τους από το λιμάνι με τίτλους, αλλά στην ομάδα θα λείψουν η (κάποιες φορές πάντως καταστροφική) τρέλα του Λιθουανού και η πληθωρικότητα του Αμερικανού. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πόνταρε σε ένα δικό του παιδί, τον Μάρκο Κέσελι, που αμφισβητήθηκε αρχικά αλλά στο Μουντομπάσκετ «κέρδισε» τις εντυπώσεις και καλείται να «κερδίσει» και την απαιτητική εξέδρα στο ΣΕΦ. Πέραν του 22χρονου Σέρβου στα βαθιά καλείται να κολυμπήσει για πρώτη φορά σε συλλογικό επίπεδο ο Κώστας Παπανικολάου, ενώ ο Μιχάλης Πελεκάνος θα πρέπει να αποδείξει πως-έστω και ως ρολίστας-δικαιούται τη δεύτερη ευκαιρία στον Ολυμπιακό και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος-αφού με το καλό επιστρέψει δυνατός-πως υπάρχει ακόμα.

Όλα αυτά στη θεωρία. Γιατί στην πράξη, Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς έχουν αποδείξει ότι πέρα από μία φιλία ετών που επισφραγίστηκε από κουμπαριά, τους συνδέει και η μοναδική ικανότητα να παίρνουν το μέγιστο από τις ικανότητες των παικτών τους και να καμουφλάρουν τις αδυναμίες που θεωρητικά έχουν οι ομάδες τους...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com