Ιδού η απορία…

Όπως και στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό τα διλλήματα δεν είναι ωραία. Ειδικά όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο δρόμους που ο ένας ξέρεις αποδεδειγμένα πως θα είναι αρκετά δύσβατος και ο άλλος θα κρύβει παγίδες. Η Εθνική μας αντιμετωπίζει τη Ρωσία για την τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης του Μουντομπάσκετ και με νίκη τερματίζει δεύτερη και πηγαίνει-αρχικά-στην αγκαλιά των Ισπανών και στη συνέχεια σε εκείνη των Αμερικανών. Διαφορετικά κόβει τρίτη το νήμα και πηγαίνει, εκτός απροόπτου, να ανταμώσει με τους ... φίλους μας τους Γάλλους στους «16».

Αποστολή στην Άγκυρα: Αντώνης Κατσίκης

Πριν, όμως, βιαστεί κανείς να απαντήσει διαλέγοντας τη δεύτερη διαδρομή που στο βάθος της θα κρύβεται η Αργεντινή ας σκεφτεί ακόμη δύο παραμέτρους που υπάρχουν στην εξίσωση. Το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης αρχικά. Δεν θα είναι καθόλου ωραίο να δούμε για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση την Εθνική μας να παίζει ένα ματς όπως εκείνο του περσινού Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας με αντίπαλο τη Γαλλία. Ο Ντε Κολό πέτυχε ένα νικητήριο καλάθι το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα πανηγύριζε σαν τρελός, αλλά έφυγε από το γήπεδο με σκυμμένο το κεφάλι. Η συνέχεια της ιστορίας γνωστή. Η Γαλλία αποκλείστηκε από τους Ισπανούς ενώ η Εθνική μας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Ακόμη και σήμερα πάντως, όλοι θυμούνται εκείνο το ματς με τους «τρικολόρ» λέγοντας πως η «γαλανόλευκη» δεν έδωσε και το 200% των δυνάμεων της.

Εκτός από το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης, όμως, υπάρχει και το ουσιαστικό. Η Εθνική μας στοχεύει ψηλά. Θέλει μετάλλιο και για να το βάλει στο στήθος της θα πρέπει να κερδίσει κάποιον από τους Ισπανούς, τους Αμερικανούς, τους Τούρκους. Και αφού τους Τούρκους δεν καταφέραμε να τους κερδίσουμε ώστε να αποφύγουμε όλους τους υπόλοιπους, θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουμε… τους μεγάλους μας φόβους. Οι Ισπανοί μας έχουν πάρει τον αέρα τα τελευταία χρόνια και φέτος φαίνεται να είναι μεγάλη ευκαιρία να τους κερδίσουμε και να τους αφήσουμε εκτός συνέχειας κάνοντας μια καλή αρχή για μια νέα εποχή κόντρα στους Ίβηρες.

Όσο για τις ΗΠΑ, έδειξαν να έχουν τρωτά σημεία απέναντι στους Βραζιλιάνους και μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα παιχνίδι, στο οποίο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί προεξοφλώντας το αποτέλεσμα πριν καν διεξαχθεί το ματς. Εξάλλου υπάρχει πάντα και το φωτεινό παράδειγμα της Ιαπωνίας.

Ποια θα είναι μεγαλύτερη αποτυχία λοιπόν; Να έχεις ηττηθεί από τη Ρωσία στη φάση των ομίλων και στη συνέχεια να χάσεις είτε από τους Γάλλους, είτε από τους Αργεντινούς ή να κερδίσεις τη Ρωσία και να αποκλειστείς από Ισπανία ή ΗΠΑ; Βέβαια, θα μου πει κανείς πως υπάρχει και άλλο ενδεχόμενο. Να χάσουμε από τη Ρωσία και να φτάσουμε μέχρι τους «4» και ακόμη πιο μακριά. Ε! Σε εκείνη την περίπτωση θα ξεχαστούν όλα και άπαντες θα βγουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν την επιτυχία της ομάδας του Γιόνας Καζλάουσκας. Μην ξεχνάτε άλλωστε πως είμαστε η χώρα με την ασθενέστερη μνήμη.