Αφύσικα έτοιμη και ισχυρή

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η Κύπρος ήταν χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλος. Η Γερμανία αποδυναμωμένη ελλείψει Νοβίτσκι και Κέιμαν. Το ίδιο και η Ρωσία, χωρίς Κιριλένκο, Κριάπα και Χόλντεν... Όσο όμως εμφανείς είναι οι αδυναμίες των αντιπάλων, άλλο τόσο πασιφανής είναι η δυναμική αυτής της Εθνικής. Η ελληνική ομάδα εμφανίζεται αφύσικα έτοιμη και ισχυρή, δεδομένου ότι συμπληρώνει την Κυριακή τρεις εβδομάδες προετοιμασίας και απομένει άλλο τόσο χρονικό διάστημα μέχρι το τζάμπολ στο Μουντομπάσκετ.

Δεν είναι μεγάλα λόγια, αλλά απλή διαπίστωση. Άλλωστε Γερμανία και Ρωσία δεν έχουν πολύ διαφορετικό ρόστερ από τις ομάδες που τον περασμένο Σεπτέμβριο αντιμετώπισε η Ελλάδα στην Πολωνία, κερδίζοντας τότε δύσκολα την πρώτη και χάνοντας από τη δεύτερη. Αυτή που έχει αλλάξει είναι η δική μας ομάδα. Προς το (πολύ) καλύτερο. Όχι μόνο λόγο των προφανών κερδών από την επιστροφή Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, αλλά και από την αναβάθμιση όλων των παικτών της.

Κόντρα στη Ρωσία απουσίαζε ο Σχορτσανίτης και οι δύο σούπερ σταρ της ομάδας, Διαμαντίδης και Σπανούλης, έκαναν οικονομία δυνάμεων. Παρ’ όλα αυτά οι υπόλοιποι, έχοντας βουτήξει και κολυμπήσει με επιτυχία στα βαθιά το περασμένο καλοκαίρι, (υπερ)κάλυψαν τα κενά και η Εθνική έκανε επίδειξη ισχύος κόντρα σε μία διόλου ευκαταφρόνητη αντίπαλο. Τρανό παράδειγμα ο Νικ Καλάθης, που πλέον δεν είναι το αμούστακο κολεγιόπαιδο από τις ΗΠΑ, αλλά ένας πιο ώριμος παίκτης, ο οποίος έχει βελτιωθεί-όχι τόσο ατομικά, όσο στη σχέση του με την ομάδα και το ρόλο του σε αυτή-μετά από ένα χρόνο στην Ελλάδα ακούγοντας τις συμβουλές (και τις απαραίτητες φωνές) του Καζλάουσκας και του Ομπράντοβιτς. Ακόμη και οι «νέοι», όπως οι Βουγιούκας, Παπανικολάου και Παππάς, φαντάζουν βετεράνοι της ομάδας, καθώς δείχνουν να έχουν προσαρμοστεί πλήρως στην αγωνιστική της φιλοσοφία. Η οποία παραμένει αναλλοίωτη.

Πολλοί θεωρούσαν πως η έλευση του Γιόνας Καζλάουσκας θα αλλοίωνε το χαρακτήρα της Εθνικής, αφού ο Λιθουανός τεχνικός προέρχεται από μία μπασκετική σχολή όπου η επίθεση και το γρήγορο μπάσκετ έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο έναντι της άμυνας και του κοντρόλ μπάσκετ. Όμως ο κόουτς δεν είναι αφελής και αντιλήφθηκε κατά πρώτο λόγο πως θα ήταν εγκληματικό να καταργήσει ένα σχέδιο δράσης που πολλάκις έχει αποδειχτεί επιτυχές και κατά δεύτερο λόγο ότι για να παίξεις γρήγορο μπάσκετ πρέπει να παίξεις καλή άμυνα, ώστε να κλέψεις, να ωθήσεις τον αντίπαλο σε λάθη και σε άστοχα σουτ που θα οδηγήσουν σε εύκολο ριμπάουντ και κατά συνέπεια σε αιφνιδιασμό. Είναι, άλλωστε, αυταπόδεικτο ότι τα μεγάλα ματς, εκείνα δηλαδή που θα «χαρακτηρίσουν» την πορεία της Εθνικής, κρίνονται σε χαμηλό σκορ και αργό τέμπο.

Στις 20 ημέρες που μεσολαβούν μέχρι το Μουντομπάσκετ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν η Εθνική μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη. Και αυτό το πρόσωπο που έχει δείξει μέχρι τώρα να παρουσιάσει στην Τουρκία, ωστόσο, φαντάζει αρκούντως ικανή για να πάρει μετάλλιο. Περίπτωση χαλάρωσης και επανάπαυσης παικτών τέτοιας εμπειρίας και κλάσης δεν υφίσταται, συνεπώς μόνος αντίπαλος μπορεί να είναι η κακοδαιμονία και οι τραυματισμοί. Χτυπήστε ξύλο, λοιπόν, γιατί... χτυπάμε βάθρο!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com