Ποια η προτιμότερη για τον Ολυμπιακό;

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ένας μήνας μάς χωρίζει πλέον από την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Παρτιζάν στον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας στο Παρίσι. Η πρόκριση της σερβικής ομάδας επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως ευχάριστο δώρο για τους «ερυθρόλευκους», καθώς θεωρούν πως μπορεί να προβληματίσει την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη πολύ λιγότερο από ό,τι οι Ισραηλινοί. Είναι όμως έτσι;

Ασφαλώς η Μακάμπι Τελ Αβίβ έχει μεγαλύτερο «βάρος» σαν σύλλογος από την Παρτιζάν στην Ευρώπη, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει μεγαλύτερη εμπειρία από φάιναλ φορ, περισσότερη ποιότητα και πιο πολλές λύσεις στο ρόστερ της, θα είχε τουλάχιστον πέντε με έξι χιλιάδες φίλους της στο πλευρό της στο Παρίσι, ενώ έχει αποδειχθεί κατ’επανάληψη πως έχει διαιτητική εύνοια, όχι απαραίτητα μόνο όταν αγωνίζεται εντός έδρας. Όμως από την άλλη αυτή η Μακάμπι, όπως και κάθε άλλη ομάδα του Πίνι Γκέρσον, παίζει ένα... αναρχοαυτόνομο μπάσκετ, με έμφαση στην επίθεση και πολύ λιγότερο στην άμυνα. Σε ένα τόσο «ανοιχτό» ματς ο Ολυμπιακός, που διαθέτει πολύ περισσότερο ταλέντο από την ομάδα του λαού χωρίς να αμελεί τα αμυντικά καθήκοντα, θα ήταν μάλλον αδύνατο να χάσει.

Η Παρτιζάν μπορεί να διαθέτει φτωχό (κυρίως σε βάθος) ρόστερ και έλλειμμα εμπειρίας, μπορεί να μην έχει στο πλευρό της τη διαιτησία και να φέρει μαζί της στο Παρίσι πολύ λιγότερο κόσμο από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά αποτελεί ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Δεν έχει στις τάξεις της κάποιον σούπερ σταρ του βεληνεκούς του Κλέιζα, του Τσίλντρες, του Τεόντοσιτς και όλων των υπολοίπων του Ολυμπιακού, αλλά παίκτες-πολεμιστές, στην πλειοψηφία τους Σέρβους κι όχι μισθοφόρους, που καταθέτουν την ψυχή τους στο γήπεδο και νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούν μόνο έναν σύλλογο αλλά ένα έθνος. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Η ομάδα του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς νιώθει ότι εκπροσωπεί κάθε Δαυίδ που καλείται να ορθώσει το ανάστημά του σε έναν Γολιάθ και να αποδείξει πως τα χρήματα δεν είναι το παν. Και φυσικά, πέρα από ρομαντισμούς και ιδανικά, κάθε παίκτης της Παρτιζάν έχει την ευκαιρία να δείξει την αξία του στη μεγαλύτερη «σκηνή» της Ευρώπης διεκδικώντας μία μεταγραφή, ένα καλύτερο συμβόλαιο, ένα καλύτερο αύριο για τον εαυτό του.

Αμιγώς αγωνιστικά, σε αντίθεση με τη Μακάμπι που θα προσπαθούσε να νικήσει τον Ολυμπιακό παίζοντας το... δικό του μπάσκετ (πράγμα σχεδόν απίθανο), η Παρτιζάν έχει διαφορετική συνταγή. Πολύ ξύλο στην άμυνα, αργό τέμπο στο παιχνίδι και χαμηλό σκορ ήταν τα συστατικά που της έδωσαν μεγάλες νίκες, όπως απέναντι σε Ολυμπιακό, Ουνικάχα Μάλαγα, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό, Μαρούσι και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο βραχύσωμος ΜακΚάλεμπ σκοράρει, οργανώνει τις επιθέσεις της ομάδας του και αποδιοργανώνει τις αντίπαλες άμυνες, πράγμα που σημαίνει πως Πεν και Μπέβερλι θα χρειαστούν για τον περιορισμό του. Η ρακέτα της ομάδας του Βουγιόσεβιτς είναι αρκετά «γεμάτη» με Μάριτς, Ρόμπερτς, Βέσελι και τον... Πολύφημο Βράνιες των 229 εκατοστών, συνεπώς η πλήρης φροντ λάιν του Ολυμπιακού θα έχει πολλή δουλειά. Όμως οι Πειραιώτες υπερτερούν σαφώς στα φόργουορντ, όπου δεν φαίνεται να υπάρχει αντίδοτο για τον περιορισμό των Τσίλντρες και Κλέιζα και η διαφορά ποιότητας και επιλογών είναι τεράστια.

Τελικά μήπως η Μακάμπι θα ήταν προτιμότερη αντίπαλος από την Παρτιζάν στον ημιτελικό του φάιναλ φορ; Ο καλός Ολυμπιακός δεν χρειάζεται καν να μπει στη διαδικασία να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, αφού αν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, η πρόκριση στον τελικό δεν χάνεται.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com