Η παγίδα για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στο Μαρούσι αποτέλεσε σαφώς πισωγύρισμα. Σε μία περίοδο που οι «ερυθρόλευκοι» έδειχναν να έχουν βρει αγωνιστικό ρυθμό και να αποδίδουν αποτελεσματικό και ταυτόχρονα όμορφο μπάσκετ, ήρθε η κακή απόδοση στο κλειστό του Αγίου Θωμά για να εκθέσει τις αδυναμίες τους.

Μεγαλύτερο λάθος όμως ακόμη και από αυτή την ήττα θα είναι να «καμουφλαριστεί» η κακή εμφάνιση της ομάδας από δηλώσεις κατά της διαιτησίας. Πέραν του Τζος Τσίλντρες, που προφανώς εν βρασμώ ψυχής και μόλις λίγα λεπτά μετά το τέλος του ματς έγραψε όσα έγραψε στη σελίδα του στο «twitter», οι άνθρωποι του Ολυμπιακού προς τιμήν τους προτίμησαν να μην αποδώσουν αλλού τα αίτια της ήττας, τουλάχιστον δημοσίως.

Το κυνήγι μαγισσών και φαντασμάτων, άσχετα αν κάποιες φορές είχε πραγματικές βάσεις, δεν έχει οδηγήσει πουθενά τον Ολυμπιακό όλα αυτά τα χρόνια. Όταν ο αντίπαλος είναι ξεκάθαρα καλύτερος, όπως ήταν το Μαρούσι το βράδυ της Κυριακής, δεν χρειάζεται κριτική για τα σφυρίγματα ή το ύψος της μπασκέτας, αλλά πρώτα και πάνω από όλα… αυτοκριτική.

Κανείς δεν φταίει αν τα «επιστημονικά» στημένα και δουλεμένα στην προπόνηση πικ εν ρολ του Αμαρουσίου δεν αντιμετωπίστηκαν σε κανένα σημείο του αγώνα σωστά από την άμυνα του Ολυμπιακού, αν οι γηπεδούχοι έβγαλαν τόσους αιφνιδιασμούς, που μάλιστα κατέληξαν σε καλάθι απέναντι σε μία ομάδα που λέει πως θέλει να τρέχει κι έχει αποδείξει πως μπορεί να το κάνει πολύ καλά ή αν παίκτες που μπορούσαν να δώσουν λύσεις ξεχάστηκαν στον πάγκο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έκανε λάθη στο κοουτσάρισμα, αλλά έχει το θάρρος να τα αναγνωρίσει και να τα διορθώσει. Όχι να τα κρύψει. Η έκθεση ενός προβλήματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη λύση του.

Έχει ακόμη πολλά να βελτιώσει

Η νίκη του Παναθηναϊκού στην Κυψέλη απέναντι στον Πανελλήνιο δεν σημαίνει πως εν μία νυκτί εξαφανίστηκαν οι αδυναμίες που παρουσιάζουν φέτος οι πρωταθλητές. Ασφαλώς και παρουσίασαν βελτίωση, ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι, ωστόσο η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια είναι πως οι «πράσινοι» ξεχείλιζαν από πάθος και αποφασιστικότητα. Μία δύναμη που πήραν από τον κόσμο τους, που αντί του δρόμου της γκρίνιας, της αμφισβήτησης και της απαξίωσης, επέλεξε αυτόν της συμπαράστασης και της εμπιστοσύνης στους ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια τους έχουν προσφέρει απλόχερα χαρά και περηφάνια. Το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα την Πέμπτη θα αποτελεί σαφώς πιο σοβαρό τεστ προόδου.

Είναι ΟΜΑΔΑ. Αλλά έχει και κάτι μονάδες…

Όσο για το Μαρούσι, ασφαλώς αποτελεί το απόλυτο πρότυπο ομάδας με χημεία και συνεργασίες που όμοιές του δεν έχουν παρουσιάσει σε καμία στιγμή-τουλάχιστον της φετινής σεζόν-οι δύο «αιώνιοι». Όμως παρά το γεγονός ότι η υποδειγματική λειτουργία του συνόλου συμπαρασύρει και ανεβάζει επίπεδο όλους τους παίκτες, οι ατομικές αρετές συγκεκριμένων δεν κρύβονται. Τρανά παραδείγματα οι Καϊμακόγλου, Λούκας και Μαυροειδής, που θα μπορούσαν να έχουν κάλλιστα θέση στο ρόστερ των «αιωνίων».

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com