Ο ένας χρειάζεται αυτό που έχει ο άλλος

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Φτάσαμε στο Φεβρουάριο, μπαίνουμε στην τελική ευθεία της σεζόν και τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός δεν «πείθουν» απόλυτα με την παρουσία τους στο παρκέ. Το παράδοξο είναι πως αυτό που λείπει από τον «πράσινους» υπάρχει σε πλεόνασμα στους «ερυθρόλευκους» και το αντίστροφο.

* Ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να βρει αγωνιστικό ρυθμό, ειδικότερα στην επίθεση, όπου φαίνεται να «βραχυκυκλώνει» όταν δεν ευστοχεί στα τρίποντα. Παράλληλα, το εύκολο αμυντικό ριμπάουντ αποτελεί μόνιμο βραχνά, παρά το γεγονός ότι ακόμη και ελλείψει των Μπατίστ και Τσαρτσαρή υπάρχουν αρκετές λύσεις στη φροντ λάιν. Η απόφαση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να αφήσει εκτός Α1 τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους προκαλεί ερωτηματικά, γιατί μπορεί μεν να μην μπαίνει εύκολα σε καλούπι και να μην είναι συνεπής αμυντικός, αλλά προσφέρει το απρόβλεπτο στοιχείο στην επίθεση, κάτι που πολλές φορές είναι αναγκαίο όταν μία «μηχανή», όσο καλοκουρδισμένη κι αν είναι, βραχυκυκλώνει. Κι επειδή ο Παναθηναϊκός κολλάει συχνά στα μεγάλα ματς, η σπίθα του «Σάρας» είναι πάντα πολύτιμη. Οι απορίες για την επιλογή του «Ζοτς» γίνονται μεγαλύτερες αν αναλογιστεί κανείς πως ακολουθούν ματς-φωτιά για την Α1, απέναντι σε Πανελλήνιο (εκτός), Άρη (εντός), Μαρούσι (εκτός), Ολυμπιακό (εντός) και ΠΑΟΚ (εκτός).

* Ο Ολυμπιακός συνεχίζει από την πλευρά του να δείχνει ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Η αστάθεια στην απόδοση του, μεταξύ των αγώνων αλλά και στη διάρκεια ενός ματς, είναι μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη αδυναμία του. Στη Βιτόρια ήταν κατά διαστήματα εξαιρετικός κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ, αλλά δεν έλειψαν και τα πολλά «νεκρά» διαστήματα που παραλίγο να γκρεμίσουν ό,τι χτιζόταν. Απέναντι στον Άρη για το πρωτάθλημα ήταν μετριότατος και κέρδισε λόγω του περισσεύματος ποιότητας και εμπειρίας που διαθέτει σε σύγκριση με τον αντίπαλό του. Το γεγονός ότι βασίζεται περισσότερο στην κλάση των παικτών του και λιγότερο στο ομαδικό παιχνίδι τον καθιστά απρόβλεπτο, αλλά παράλληλα του στερεί τη σταθερότητα.

* Πολύ απλά: ο Παναθηναϊκός χρειάζεται λίγο από το... απρόβλεπτο του Ολυμπιακού και ο Ολυμπιακός τις αγωνιστικές «σταθερές» του Παναθηναϊκού. Όποια ομάδα καταφέρει να προσθέσει στο παιχνίδι της αυτό που της λείπει και στη δοσολογία που πρέπει, θα έχει τον πρώτο λόγο έναντι της άλλης.

Μόνο με ψυχή και πάθος μπορεί

Η ΑΕΚ κατάφερε να πάρει σπουδαία νίκη στα Τρίκαλα βασιζόμενη στο μοναδικό στοιχείο που της έχει απομείνει: την ψυχή. Η ποιότητα στο ρόστερ είναι περιορισμένη, δυνατότητα για προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ δεν υπάρχει, αλλά το βάρος της φανέλας και το πάθος περισσεύουν. Ο Μηνάς Γκέκος έχει την αποδοχή των φιλάθλων και αν εκλείψουν τα επεισόδια που στερούν στην ομάδα τον πολυτιμότερο παίκτη της, τον κόσμο, η παραμονή θα εξασφαλιστεί.

Καλύτερα παιδικό πάρτι, παρά πάρτι κάφρων

Κλείνοντας, η απόφαση της ΕΟΚ και των «αιωνίων» να διεξαχθεί ο τελικός του Κυπέλλου παρουσία μαθητών δημοτικού και γυμνασίου είναι καλοδεχούμενη. Μπορεί να μην λύνει το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα (που εστιάζεται στην παιδεία και στην εφαρμογή των νόμων) και μπορεί οι κάφροι των γηπέδων να καθηλώνουν για μία ακόμη φορά τους υγιείς φιλάθλους των ομάδων στους καναπέδες τους, αλλά τουλάχιστον δεν θα τους δοθεί η «χαρά» να κάνουν άνω κάτω έναν αγώνα που θα πρέπει να είναι γιορτή. Κι ας θυμίζει τελικά... παιδικό πάρτι.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com