Και τώρα οι δυο τους. Σχεδόν κυριολεκτικά!

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Μόνο η κληρωτίδα θα μπορούσε να αποτρέψει έναν τελικό Κυπέλλου ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Από τη στιγμή που η Θεά Τύχη «φρόντισε» οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι να μην τεθούν αντιμέτωποι νωρίτερα, οι πιθανότητες για έκπληξη με τον αποκλεισμό ενός ή αμφοτέρων ήταν απειροελάχιστες. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που από φέτος η ημιτελική φάση περιλάμβανε διπλούς αγώνες. Πάμε λοιπόν πάλι σε ένα ραντεβού «αιωνίων», που θα γίνει εκτός σοβαρού απροόπτου στο Ελληνικό. Ίδιοι αντίπαλοι, ίδιες δυστυχώς και οι συνθήκες. Deja vu…

Μην περιμένει κανείς οι δύο ομάδες να πάρουν περισσότερα από τα 597 εισιτήρια που είχε λάβει έκαστη πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή. Ούτε ασφαλώς να καταλήξουν αυτά στα χέρια ανθρώπων που θα πάνε απλώς για να δουν έναν αγώνα μπάσκετ μεταξύ δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης.

Τις παραμονές του αγώνα παίκτες, προπονητές, διοικήσεις και αρχές θα εκφράσουν την πικρία/δυσαρέσκειά τους για το σκηνικό, θα ευχηθούν να είναι η τελευταία φορά που παίζουν μπροστά σε τόσο λίγο κόσμο, αλλά γρήγορα θα συμβιβαστούν με τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Την ημέρα του τελικού, οι... ορδές που θα καταφτάσουν από διαφορετικές οδούς στο κλειστό θα μοιραστούν στα δύο «πέταλα», αστυνομικοί, κενά καθίσματα, δημοσιογράφοι και επίσημοι θα τους κρατούν-με όσους κινδύνους συνεπάγεται αυτό-μακριά (αλλά όχι αγαπημένους) και οι φίλαθλοι θα μείνουν σπίτι, στους αναπαυτικούς και ασφαλείς καναπέδες τους απολαμβάνοντας τους αστέρες εκατομμυρίων να προσφέρουν πλούσιο θέαμα. Σαν να βλέπουν ΝΒΑ, αλλά με τη διαφορά πως αυτό δεν παίζεται στις ΗΠΑ, αλλά στη γειτονιά τους και οι ίδιοι απλώς δεν έχουν δικαίωμα να το ζήσουν από κοντά.

Δυστυχώς τίποτα δεν άλλαξε και το Βερολίνο δεν μας δίδαξε τίποτα. Εκεί που το Μάιο ακόμη και οι «άγριοι» εκδρομείς οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ήταν φρόνιμοι, υπό το διακριτικό βλέμμα των αστυνομικών και των σκυλιών τους, το οποίο όμως αρκούσε για να αποβάλλει ακόμη και τη σκέψη επεισοδίων από κάθε νοσηρό εγκέφαλο. Εκεί όπου η βεβαιότητα πως κάθε παραστράτημα συνεπάγεται σύλληψη και τιμωρία. Εκεί που οι νόμοι εφαρμόζονται. Τι να το κάνουμε όμως το γερμανικό παράδειγμα; Έχουμε... Ελληνικό!!!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com