Κάτι σαν... ένοχη απόλαυση

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Έχοντας διανύσει σχεδόν το πρώτο τρίτο της κανονικής διάρκειας στην Α1 τα πρώτα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα. Ασφαλώς το πρωτάθλημα δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας και θεαματικού μπάσκετ, ωστόσο έχει πολύ περισσότερο σασπένς από άλλες χρονιές και είναι αμφίρροπο από την κορυφή μέχρι την ουρά. Αφήνουμε στην άκρη τους δύο «αιώνιους» για τους οποίους άλλωστε έχουν γραφτεί δεκάδες αράδες. Άλλωστε αυτοί ήταν, είναι και θα παραμείνουν ισχυροί και όσο κόσμο ήταν να προσελκύσουν στα γήπεδα, τον έχουν προσελκύσει. Η υπέρβαση στο ενδιαφέρον του κόσμου μπορεί να γίνει μόνο από τους υπόλοιπους και φέτος δείχνουν ικανοί να το πετύχουν.

Πανελλήνιος και Μαρούσι βρίσκονται στο αμέσως επόμενο σκαλί δυναμικότητας σε σχέση με τη δυάδα της κορυφής. Οι ολυμπιονίκες, περισσότερο σοβαροί και πλήρεις από ποτέ, φαντάζουν ικανοί για την υπέρβαση που λέγεται τετράδα και-γιατί όχι;-Ευρωλίγκα.

Το Μαρούσι έχει συντελέσει ένα ακόμη μικρό θαύμα, αφού παρά την αποχώρηση πολλών βασικών στελεχών και προπονητή, όχι απλώς κατάφερε να προκριθεί στους ομίλους της Ευρωλίγκας, αλλά διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες πρόκρισης στο «Top 16» και συγκρατεί με επιτυχία το καρπούζι του πρωταθλήματος, όπου μετρά δύο ήττες, από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό εκτός έδρας. Πρόκειται αναμφίβολα για την ομάδα με τη μεγαλύτερη προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και αποτελεί τρανή απόδειξη πως η ομοιογένεια και το σύνολο υπερισχύουν στις περισσότερες περιπτώσεις της ατομικότητας.

Μόνιμο μειονέκτημα των δύο προαναφερθέντων ομάδων είναι η έλλειψη μεγάλης λαϊκής βάσης, κάτι που μειώνει τη αγωνιστικά και οικονομικά τη δυναμική τους. Κάτι από το οποίο έχουν πλεόνασμα ΠΑΟΚ και Άρης, οι οποίοι παρά το κακό τους ξεκίνημα σταδιακά ανεβάζουν στροφές και βελτιώνουν την αγωνιστική εικόνα τους. Με τις προσθήκες Παπαδόπουλου και Μιλισάβλιεβιτς ο Δικέφαλος του Βορρά έχει αλλάξει αγωνιστικό επίπεδο και εμφανίζεται ως ομάδα ικανή τουλάχιστον για την πρώτη εξάδα. Στον συμπολίτη Άρη ο Φώτης Κατσικάρης προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του Αντρέα Ματσόν και είναι εμφανές πως αναγκαία είναι η ενίσχυση στους ψηλούς. Ο Μπετς είναι πλέον στα 32, ο Σκορδίλης ταλαντούχος πλην άπειρος και ο Ντικούδης χαραμίζεται ως «πεντάρι».

Στον Πανιώνιο είναι εμφανές πόσο ευεργετική ήταν η επιστροφή στο κλειστό της οδού Αρτάκης, το οποίο παραμένει απόρθητο για τέσσερα ματς. Το υλικό της ομάδας είναι αξιόλογο, η απόκτηση του Έρτσεγκ δείχνει ικανή να αλλάξει τις ισορροπίες και απομένει να έρθουν και οι νίκες μακριά από τη Νέα Σμύρνη. Ομάδα έδρας είναι και ο Κολοσσός Ρόδου, που με τη φιλοσοφία του Γιάννη Σφαιρόπουλου και διατηρώντας έναν καλό κορμό σε σχέση με πέρυσι φαίνεται πως μπορεί να επαναλάβει την περσινή πορεία οκτάδας.

Το Περιστέρι διαθέτει το καλύτερο υλικό από τις ομάδες της κλάσης του και για το λόγο αυτό πραγματοποιεί εξαιρετική πορεία. Η ΑΕΚ μετά τις τρεις πρώτες χαμένες αγωνιστικές, λόγω του προβλήματος στην έκδοση δελτίων στους ξένους της, βρίσκει ρυθμό. Με σύμμαχο και... χορηγό τον κόσμο της πιθανότατα δεν θα κινδυνέψει και θα προσπαθήσει για την πρόκριση στην οκτάδα, που για την ώρα δείχνει να αποτελεί πολυτέλεια. Όσο για την ουρά, όποιος βιαστεί να καταδικάσει κάποιον, ας το ξανασκεφτεί. Η Ολύμπια Λάρισας, που θεωρείτο από πολλούς πρώτο φαβορί για υποβιβασμό είναι ήδη στις τρεις νίκες, ο Ηλυσιακός που κάποιοι βιάστηκαν να ξεγράψουν ζει κι αναπνέει μετά το μεγάλο «διπλό» στην Καβάλα, ενώ η τελευταία μαζί με τα Τρίκαλα παρότι άρχισαν με μεγάλες προσδοκίες φαίνεται πως δεν θα έχουν τόσο εύκολο έργο να εξασφαλίσουν την παραμονή.

Καλό λοιπόν το ΝΒΑ με τα απίστευτα καρφώματα, τον γρήγορο ρυθμό και τα υπερσύγχρονα γήπεδα, καλά τα ντέρμπι των «αιωνίων» με τους αστέρες των εκατομμυρίων ευρώ και την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά στο άθλημα υπάρχει και η άγρια ομορφιά που μπορούν να προσφέρουν οι μάχες των υπολοίπων.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com