H αλήθεια του Mega Drive

Γράφει ο Γιώργος Γαβριλάκης

Πίσω στο καλοκαίρι του 1997. Ζεστές μέρες στην ερημική Αετοφωλιά Μεσσηνίας και δεν είχες επιλογές για διασκέδαση. Πόσο θα κάνεις ποδήλατο μέσα τον ήλιο; Έπρεπε αναγκαστικά να περιμένεις να... πέσει για να βγεις για μπάλα. Οπότε η λύση ήταν μία: Ευτυχώς το θρυλικό Sega Mega Drive ήταν διαθέσιμο να πάρει φωτιά. Με την έκδοση του ΝΒΑ Live εκείνης της σεζόν και τον ξάδελφο Νίκο, στο δεύτερο χειριστήριο, υπήρχε μία καλή επιλογή για να περάσει η ώρα. Το παιχνίδι παιχνίδι, αλλά τελικά ο Νίκος γελούσε και εγώ εκνευριζόμουν.

Οι Σόνικς είχαν την καλύτερη ομάδα και ο ξάδελφος δεν... παιζόταν χειρίζοντας τους. Ο Σον Κεμπ και ο Γκάρι Πέιτον έκαναν... παπάδες. Περισσότερους και απ' ότι στην πραγματικότητα. Ένα ριμπάουντ και μία πάσα έφθαναν για να βάλει ο Σρέμπφ ή ο Χέρσεϊ Χόκινς τρίποντο από τη γωνία. Ο ΜακΜίλαν έκλεβε τη μπάλα κάθε τρεις και λίγο. Είχα... σκυλιάσει. Τον έπεισα να αλλάξει ομάδα. Να πάρει μία άλλη, γιατί οι δικοί μου Σίξερς δεν είχαν καμία τύχη κόντρα στο Σιάτλ. Πήρε το Φοίνιξ και ετοιμαζόμουν για νίκες. Τζίφος! Τότε δεν είχα καταλάβει γιατί ο Στιβ Νας ήταν τόσο μα τόσο καλός. Δεν τον είχα σε καμία εκτίμηση, είχα δει και τα στατιστικά της ρούκι σεζόν του (1996-97: 3.3 πόντοι και 2.1 ασίστ) και πριν ξεκινήσουμε τον κορόιδευα όταν έβαζε αυτόν και όχι τον Κέβιν Τζόνσον στην πρώτη πεντάδα.

Δεν ξέρω τι όραμα είχε δει με τον Καναδό ο Νίκος. Το ίδιο μου είχε κάνει με τον ρούκι το '96 Αντόνιο ΜακΝτάις και το Ντένβερ, αλλά σκέφτηκα πως ήταν τυχαίο. Δεν ήταν! Δυστυχώς για μένα είχε μία εκνευριστική ικανότητα να εντοπίζει τον επόμενο μεγάλο παίκτη. Ο ΜακΝτάις παίζει ακόμα (στο Σαν Αντόνιο από το καλοκαίρι), αλλά το θέμα μας είναι ο Στιβ Νας.

Αυτός που το 1996 έπαιζε λίγο και χάλια στην σφαίρα του πραγματικού ΝΒΑ, μέχρι το 2000 απλά υπήρχε, στο Ντάλας έφτιαξε το όνομά του, έγινε All-Star, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε... Αργότερα επιστρέφοντας στους Σανς (2004) ανακηρύχθηκε δύο φορές MVP της κανονικής διάρκειας (2005 και 2006). Με λίγα λόγια οι 3 πόντοι μέσο όρο έγιναν 18 και οι ασίστ από 2 και κάτι ανά αγώνα, πάνω από 10.

Έκανε την λαμπερή του καριέρα, μόνο που δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό να αναπτύσσεται και να τρέχει με έλεγχο, αλλά χωρίς σταματημό. Πέρσι στα 34 του, άκουσε τα πρώτα αρνητικά. Οι Σανς έμειναν εκτός πλέι οφ με τον Νας ναι μεν να έχει 15.7 πόντους, αλλά να πέφτει κάτω από τις 10 ασίστ (9.7 συγκεκριμένα) έπειτα από τέσσερις σεζόν που είχε πάνω από 10. «Γέρασε», είπαν. «Μεγάλη προσφορά, αλλά θα πρέπει να βρεθεί αντικαταστάτης», έλεγαν κάποιοι... ειδικοί. Κι όμως, το Φοίνιξ του έδωσε νέο συμβόλαιο. Στα 35 του υπέγραψε διετές και μάλιστα 22 εκατομμύρια για δύο χρόνια.

Την ίδια ώρα δηλαδή που ο κατά ένα χρόνο νεότερος Αϊβερσον έβρισκε με το ζόρι συμβόλαιο στα 4 εκατομμύρια, ο Νας υπέγραφε για τριπλάσια χρήματα. Παράξενο; Καθόλου. Οι Σανς τον ξέρουν καλύτερα. Τον βλέπουν και το μόνο που λείπει στον Νας για να τον μπερδέψεις με έφηβο είναι τα σπυράκια στη μούρη. Είναι πραγματικός αθλητής, κάνει καλή ζωή και ο χρόνος δεν έχει επηρεάσει το παιχνίδι του. Είναι 35 χρονών και μπορεί να παίξει σε όλο το ματς με την ίδια ενέργεια. Επίσης οι Σανς προοδεύουν. Ακόμα και χωρίς τον Σακίλ. Στο ξεκίνημα της σεζόν έχουν 7-1, όχι γιατί ο Αμαρέ Στουνταμάιρ δεν έχει τραυματισμούς ή γιατί ο Τζέισον Ρίτσαρντσον έμαθε την ομάδα.

Ο μόνος λόγος που παίζεται καλό μπάσκετ στην Αριζόνα είναι ο Στιβ Νας. Αυτός που οδηγεί την ομάδα, έχει τα καλύτερα νούμερα της καριέρας του (18.3 πόντοι, 12.9 ασίστ) και σε δύο ματς έχει φθάσει τις 20 τελικές πάσες. Στα άλλα έκανε 17, 12, 14 και δύο φορές 8. Οταν έκανε τέσσερις οι Σανς έχασαν (από το Ορλάντο). Δεν θα το ξανακάνει...

Υ.Γ Πρεμιέρα χθες για το Πρωτάθλημα Τύπου με τη Sportday να μην παίζει καλά, αλλά να κάνει επίδειξη δύναμης απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες την περσινής σεζόν, το Πρώτο Θέμα. Τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά, αλλά ακόμη χρειαζόμαστε δουλειά.

Υ.Γ (1). Φοβερή εμφάνιση από τον Αντώνη Κατσίκη. Και ας μην σκόραρε. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο οι πόντοι. Ράγιον Ρόντο. Λέω εγώ τώρα…

Υ.Γ (2) Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή

Υ.Γ (3) Έχω αρχίσει να ανησυχώ με τη νέα γρίπη των χοίρων. Έχουν προσβληθεί οι πάντες, εκτός από εμένα…

Υ.Γ.: Κι επειδή pick n’ roll με ένα άτομο δεν γίνεται. Ζητάω σκριν στο g.gavrilakis@gmail.com.