Και οι «αιώνιοι» έχουν αδυναμίες...

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Οι λαμπερές παρουσιάσεις και οι... προγραμματικές δηλώσεις από τα στρατόπεδα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού την Παρασκευή κήρυξαν κι επίσημα την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για τη νέα χρονιά. Κακά τα ψέματα, οι δύο νέες αυτές ομάδες παίζουν... μόνες τους για την κατάκτηση των εγχώριων τίτλων, ενώ σε επίπεδο Ευρωλίγκας με την εξαίρεση της ισχυρής Μπαρτσελόνα, της συμπαγούς Σιένα και ενδεχομένως της ενισχυμένης Ρεάλ Μαδρίτης, καμία άλλη ομάδα δεν δείχνει ικανή-τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο-να τους ανταγωνιστεί, καθώς δυνάμεις των τελευταίων ετών όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Τάου (πλέον Κάχα Λαμποράλ) έχουν χάσει πολλή από την ποιότητα και την ισχύ τους. Πολύς λόγος έχει γίνει και χιλιάδες αράδες έχουν γραφτεί για την κλάση των «αιωνίων», τους αστέρες εκατομμυρίων ευρώ που διαθέτουν και τη δυναμική του κόσμου τους. Σε μία προσπάθεια διύλισης του κώνωπα, ας δούμε πού μπορεί να βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα κάθε ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός ξεκινά και φέτος από τη θέση του φαβορί. Τα συστατικά της επιτυχίας παρέμειναν αναλλοίωτα, ο... σεφ Ζέλικο Ομπράντοβιτς εξακολουθεί να έχει το γενικό πρόσταγμα και οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού, αφοί Γιαννακόπουλοι, δαπάνησαν όσα χρήματα χρειάστηκε για την αγορά νέων «υλικών», των Τέπιτς, Καλάθη και Μπόγρη, που είτε αμέσως είτε σταδιακά θα δώσουν νέα γεύση στο παιχνίδι της ομάδας, όπως θα συμβεί και με τον «παλιό» Σερμαντίνι. Αναζητώντας ίσως ψύλλους στα άχυρα, η μοναδική θέση στην οποία δεν υπάρχει πληθώρα επιλογών αντίστοιχη με τις υπόλοιπες είναι αυτή του σμολ φόργουορντ. Το’χει φαίνεται η μοίρα του Στράτου Περπέρογλου να αποτελεί τη μοναδική «καθαρή» λύση για τη θέση «3» τόσο στην Εθνική ομάδα όσο και στους «πράσινους». Συν τοις άλλοις, οι-έστω και περιορισμένου χρόνου συμμετοχής-Χατζηβρέττας και Σάκοτα δεν είναι πλέον στην ομάδα. Ασφαλώς όμως αυτό το πρόβλημα (;) δεν μπορεί να μείνει άλυτο. Άλλωστε και πέρυσι κάτι αντίστοιχο δεν συνέβαινε και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τα πάντα; Ο «Ζοτς» αναμένεται να καταπολεμήσει τη λειψανδρία στη θέση «3» με πολλά σχήματα τριών κοντών. Κοντών βάσει θέσης δηλαδή, αφού οι Διαμαντίδης (1,96μ.), Καλάθης (1,98μ.) και Τέπιτς (2,02μ.) μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο σχήμα μαζί με Νίκολας, Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους και να καλύψουν, έστω και κατά συνθήκη, το κενό. Μεγαλύτερος πονοκέφαλος ίσως είναι η απουσία των τραυματιών Μπατίστ και Τσαρτσαρή στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά αφενός ο Πέκοβιτς με τον Φώτση κατά πρώτο λόγο και οι ανερχόμενοι Μπόγρης και Σερμαντίνι μπορούν να κλείσουν τις τρύπες και αφετέρου τίποτα δεν κρίνεται μέχρι το Νοέμβριο, όταν και θα επανέλθουν οι δύο ψηλοί.

Ο Ολυμπιακός φέτος διαθέτει το πληρέστερο ρόστερ της ιστορίας του. Ο Παπαλουκάς απέκτησε στήριγμα στην οργάνωση του παιχνιδιού τον Μπέβερλι, οι αποχωρήσεις των Γκριρ και Πρίντεζη καλύφθηκαν με παίκτες κλάσης όπως ο Γουέιφερ και ο Κλέιζα, ο Παπανικολάου ήρθε να προσδώσει ακόμη μεγαλύτερο βάθος και προοπτική μέλλοντος στη θέση «3», ο Μαυροκεφαλίδης επέστρεψε πλουσιότερος σε παραστάσεις και αυτοπεποίθηση, ενώ στο πρόσωπο του Γλυνιαδάκη βρέθηκε ένας σέντερ με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους προϋπάρχοντες. Συν τοις άλλοις οι Τεόντοσιτς και Σχορτσανίτης απέδειξαν μέσω των εμφανίσεών τους στο Ευρωμπάσκετ πρώτα στους εαυτούς τους πόσα μπορούν να προσφέρουν αν μείνουν προσηλωμένοι στο... καθήκον και δεν παρεκτραπούν στη διάρκεια της χρονιάς. Όλα μοιάζουν «αγγελοπουλικά» πλασμένα σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά.... Φέτος δεν θα υπάρχουν ούτε δικαιολογίες, ούτε ελαφρυντικά σε περίπτωση αποτυχίας και αυτό ίσως βάλει βαρίδια στα πόδια των παικτών, ειδικά όταν θα έρθουν-μοιραία-κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι πια νέα ομάδα, όπως συνέβαινε καθένα από τα προηγούμενα καλοκαίρια, αλλά ένα σύνολο που διατήρησε τον κορμό του, έχει λιγοστές προσθαφαιρέσεις κι ένα μπάτζετ εκατομμυρίων. Η υπομονή που ζητούσε μέχρι πέρυσι ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν υπάρχει πλέον. Ο νέος Ολυμπιακός πρέπει να τη βγάλει από το λεξιλόγιό του, τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας, καθώς ο κόσμος του δεν αντέχει άλλο να περιμένει τίτλους, όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο: το ρόστερ της ομάδας επιβάλλει στους «ερυθρόλευκους» να τρέχουν, πολύ περισσότερο από ό,τι πέρυσι. Οι επιτυχίες του Παναθηναϊκού και η σχέση εμπιστοσύνης που έχει αναπτύξει η ομάδα με τον κόσμο καθιστούν τους πρωταθλητές ανθεκτικούς σε πιθανούς κλυδωνισμούς που μπορούν να προκληθούν στη διάρκεια της σεζόν. Από την άλλη, στον Ολυμπιακό η ανομβρία σε τίτλους καθιστά το οικοδόμημα ευάλωτο σε ανάλογες περιπτώσεις.

Όπως και να’χει, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα είναι και φέτος πανίσχυροι. Αυτός που θα χαμογελάσει στο τέλος δεν θα είναι εκείνος που θα δείξει τη δύναμή του στον άλλο, αλλά αυτός που θα καμουφλάρει καλύτερα τις αδυναμίες του.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com