Κιτρινόμαυρο ή σκέτο… μαύρο;

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Κι όμως, έχουν περάσει μόλις επτά χρόνια από την ημέρα που η ΑΕΚ κατακτούσε το πρωτάθλημα βάζοντας τα «γυαλιά» στους υπερδιπλάσιου μπάτζετ Ολυμπιακό και ο Παναθηναϊκό. Τα εγκληματικά λάθη και οι αμέλειες των προηγούμενων διοικήσεων οδήγησαν στην αποδόμηση της ομάδας-μοντέλο και φτάσαμε σήμερα στον εξευτελιστικό αποκλεισμό από το Κύπελλο. Όχι με μία βαριά ήττα ή με μία κακή εμφάνιση, από τις οποίες έχουν πάθει… ανοσία οι φίλοι της «βασίλισσας» τα τελευταία χρόνια, αλλά από μία ερήμην καταδίκη της ομάδας.

Τα βάσανα του πολύπαθου σωματείου δεν τελείωσαν με την εξασφάλιση του πιστοποιητικού συμμετοχής στην Α1. Οι ελληνικές αρχές άλλωστε συνηθίζουν να δείχνουν ανοχή και… κατανόηση κάνοντας τα στραβά μάτια στις πολλές ελλείψεις των φακέλων που κατατίθενται κατά καιρούς από τις ομάδες. Όχι όμως και οι ευρωπαϊκές που εφαρμόζουν αμείλικτα και χωρίς εξαιρέσεις το γράμμα του νόμου. «Μόνο στον Αμερικάνο και τον Ζούπα δεν χρωστάνε», έλεγε ένας φίλος τις προάλλες θέλοντας να καταδείξει με χρήση της υπερβολής τη δεινή οικονομική κατάσταση της ΚΑΕ.

Ασφαλώς η τωρινή διοίκηση μικρή αν όχι μηδαμινή ευθύνη φέρει για το κατάντημα της ΑΕΚ. Με τα λιγοστά μέσα που διαθέτει και κάνοντας συνεχώς επίκληση στην αγάπη του κόσμου προσπαθεί να κλείσει τις τρύπες από τις οποίες το καράβι μπάζει διαρκώς νερά και να το κρατήσει στην επιφάνεια. Οι μεταγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού και η μετακόμιση από το κλειστό του Σπόρτινγκ στο σύγχρονο του Ελληνικού ήταν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο οι αμαρτίες του παρελθόντος βάζουν βαρίδια στα πόδια του αετού και δεν τον αφήνουν να πετάξει.

Με παρακάλια στη FIBA, αιτήματα στην ΕΟΚ για δάνεια και αποπληρωμή τους σε δόσεις, αλλά και τη δυσφήμηση από όλους όσοι-με το δίκιο τους-διεκδικούν αυτά που τους οφείλονται, το όνομα της ΑΕΚ διασύρεται εντός κι εκτός συνόρων και βυθίζεται στην ανυποληψία.

Κάθε συζήτηση περί εμφάνισης ενός αγοραστή-σωτήρα μοιάζει με κακόγουστο αστείο, όταν η σαφώς πιο ελκυστική επενδυτικά ΠΑΕ ΑΕΚ και τα πολύ περισσότερα προσδοκώμενα έσοδα από το χώρο του ποδοσφαίρου αφήνουν ασυγκίνητους τους οικονομικά επιφανείς φίλους της «Ένωσης». Ποιος να «μπει» στο μπάσκετ, όπου η ζημία είναι δεδομένη και το ταβάνι των φιλοδοξιών μπορεί να φτάνει το πολύ ως την τρίτη θέση, μιας και η καλώς εννοούμενη… τρέλα των αδερφών Γιαννακόπουλων και Αγγελόπουλων είναι ασυναγώνιστη;

Τα χρέη δεν πρόκειται να εξαφανιστούν όσο χρηστή διαχείριση των λιγοστών πόρων της κι αν κάνει η τωρινή διοίκηση. Η διάλυση ή η συγχώνευση θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην εξυγίανση και όσο «επώδυνες» λύσεις και αν αποτελούν για μία ομάδα του βεληνεκούς της ΑΕΚ, μάλλον είναι προτιμότερες οδοί από τη φυτοζωΐα.

Η ΑΕΚ χρωστά σε πολύ κόσμο, αλλά πάνω από όλα χρωστά στην ιστορία της και στους φιλάθλους της ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com