Ο καλός Μίλος και ο «σοφότερος» Σχορτσανίτης

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Πολύς λόγος έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή τις εμφανίσεις τους στο Ευρωμπάσκετ για τη (μη) αξιοποίηση του Μίλος Τεόντοσιτς και του Σοφοκλή Σχορτσανίτη από τον Ολυμπιακό και τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν πολλά τα e-mail που κατακεραύνωναν τον «δράκο» κάνοντας λόγο για απαξίωση και για περιθωριοποίηση δύο μεγάλων περιουσιακών στοιχείων της ομάδας. Δεν χωρά την παραμικρή αμφιβολία πως τόσο ο Σέρβος γκαρντ, όσο και ο θηριώδης σέντερ απέδειξαν πως αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης από τον προπονητή τους και πως μπορούν να προσφέρουν σημαντικά, ίσως και σε βαθμό καθοριστικό για την επίτευξη των στόχων του Ολυμπιακού. Και ασφαλώς για τη μη «εξαργύρωση» του ταλέντου των δύο αυτών παικτών μεγάλη ευθύνη φέρει ο προπονητής, αφού αποδείχτηκε ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς και το... πάτημα των απαραίτητων κουμπιών από Ίβκοβιτς και Καζλάουσκας αντίστοιχα μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως σε ένα Ευρωμπάσκετ. Αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος...

Γιατί υπάρχει και η άλλη, που λέει ότι οι δύο παίκτες ασφαλώς και δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Η ιδιορρυθμία του Μίλος Τεόντοσιτς και οι «παραξενιές» του Σοφοκλή Σχορτσανίτη σε συνδυασμό με τα περιττά κιλά που κουβαλούσε μέχρι πρότινος ασφαλώς και δεν αποτελούν ευθύνη του Παναγιώτη Γιαννάκη. Η συμπεριφορά των δύο αυτών παικτών εντός κι εκτός αγώνων ήταν αυτή που οδήγησε τον προπονητή τους να χάσει την εμπιστοσύνη όχι στο ταλέντο τους, αλλά στη δυνατότητά τους να ενεργήσουν μέσα σε μία ομάδα έχοντας έναν διακριτό ρόλο, έστω και συμπληρωματικό. Η αδρανοποίηση και τα καψόνια αποδείχτηκε περίτρανα πως δεν είναι ο ενδεικτικός τρόπος για να συνετιστούν δύο τέτοιοι χαρακτήρες, οι οποίοι για να αποδώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους πρέπει να αισθάνονται την εμπιστοσύνη του προπονητή. Μία εμπιστοσύνη που όμως κερδίζεται και δεν απαιτείται με πείσματα και καμώματα.

Στο χέρι των δύο παικτών είναι όλα τα παραπάνω να αποτελέσουν μία κακή και μακρινή ανάμνηση. Το Ευρωμπάσκετ και οι σπουδαίες εμφανίσεις του Τεόντοσιτς και του Σχορτσανίτη μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για μία νέα εποχή στις σχέσεις τους με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, κάτι που αν συμβεί θα ενισχύσει με δύο πολύ μεγάλες μεταγραφές τον Ολυμπιακό. Τα πράγματα ασφαλώς και δεν θα είναι εύκολα. Πρωτίστως θα πρέπει οι δύο παίκτες να υποτάξουν τον εγωισμό τους στο συμφέρον της ομάδας, όχι για 1-2 μήνες-όσους διαρκούν οι υποχρεώσεις με τις Εθνικές ομάδες και που όλα είναι ρόδινα όταν υπάρχει μία επιτυχία, αλλά για μία ολόκλήρη σεζόν, με τις καλές και-κυρίως-τις κακές στιγμές που σίγουρα θα υπάρχουν.

Ο Τεόντοσιτς δεν θα πρέπει να έχει την απαίτηση να αγωνίζεται για 20-25 λεπτά, αφού πλέον δεν παίζει... μόνος του όπως στη θέση του πλέι μέικερ της Σερβίας, αλλά έχει να ανταγωνιστεί-ή να συμπληρώσει αν θέλετε-έναν παίκτη της κλάσης του Θοδωρή Παπαλουκά. Ομοίως και για τον «Big Sofo», ο οποίος θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να πλαισιώσει ιδανικά τον Μπουρούση, τον Βούιτσιτς και τον Γλυνιαδάκη, όχι να τους... φάει τη θέση. Διαφορετικά μην παραξενευτείτε αν ο φιλότιμος και υπάκουος Γλυνιαδάκης βρίσκεται στο παρκέ πολύ περισσότερη ώρα από τον Σοφοκλή, του οποίου αποτελούσε τη δεύτερη ή τρίτη αλλαγή στο Ευρωμπάσκετ.

Αν οι δύο παίκτες αντιληφθούν και αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα το ρόλο που θα τους ανατεθεί, έστω κι αν αυτός είναι αρχικά μικρός και στα μάτια τους υποτιμητικός, θα έχει γίνει το πρώτο βήμα για την αξιοποίησή τους. Η αντίδραση σε μία αντικατάσταση, η αδιαφορία στις προπονήσεις, η απειθαρχία και το... φαγητό δεν θα πλήξουν κανέναν παρά μόνο τους ίδιους (και κατ’επέκταση τον Ολυμπιακό). Η συμμόρφωση με τις επιταγές του προπονητή, έστω κι αν πολλές φορές μπορούν να ηχούν (ή και να είναι) λανθασμένες, είναι ο μόνος δρόμος προς την ομαλή συνεργασία. Να είστε σίγουροι πως αν Τεόντοσιτς και Σχορτσανίτης αποδεικνύουν, έστω κι αν αγωνίζονται λίγο, την αξία τους, θα ανταμειφθούν από τον προπονητή τους. Αν ο τελευταίος δεν τους ανταμείψει για την «μεταστροφή» τους, θα κριθεί πρώτα από τον ίδιο τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και οι ίδιοι θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Γιατί ευθύνη έχουμε πρώτα απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com