Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Αν ο περίπατος της πρεμιέρας απέναντι στα Σκόπια δεν προσφερόταν για ασφαλή συμπεράσματα για τη δυναμική της Εθνικής ομάδας, η νίκη αλλά κυρίως η εμφάνιση απέναντι στην Κροατία αποδεικνύουν τουλάχιστον πως η Ελλάδα παραμένει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όσοι περίμεναν με επιφυλάξεις-σε ένα βαθμό φυσιολογικές λόγω των σημαντικών απουσιών, την αλλαγή προπονητή και της ριζικής ανανέωσης στο ρόστερ-το νέο αυτό ξεκίνημα, θα πρέπει ήδη να έχουν πειστεί για τις διαθέσεις αυτής της ομάδας, η οποία αν μη τι άλλο κερδίζει με την έως τώρα παρουσία της στο Ευρωμπάσκετ την εμπιστοσύνη και του πλέον δύσπιστου.
Το ολοκληρωτικό μπάσκετ που απέδωσαν οι παίκτες του Γιόνας Καζλάουσκας σε άμυνα και επίθεση στο πρώτο ημίχρονο είναι ικανό να χαρίσει μέχρι και χρυσό μετάλλιο στην επίσημη αγαπημένη, όμως η χαλάρωση σε αρκετά διαστήματα του δευτέρου ημιχρόνου μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική στη συνέχεια απέναντι σε ομάδες, που μπορεί ενδεχομένως να είναι λιγότερο ποιοτικές αλλά σίγουρα θα είναι πιο «στιβαρές» από την Κροατία.
Η απόδοση στα δύο πρώτα δεκάλεπτα ήταν βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των Ελλήνων φιλάθλων και τους χειρότερους εφιάλτες των αντιπάλων. Άμυνα που τσάκιζε κόκκαλα, με εξαιρετικές αλληλοκαλύψεις και προσαρμογές σε όλες τις καταστάσεις, ώριμες επιλογές στην επίθεση, τόσο σε ανοικτό γήπεδο όσο και στο «σετ» παιχνίδι (πέντε εναντίον πέντε), αρκετά πικ εν ρολ, «χτυπήματα» στις αδυναμίες των αντιπάλων και σταθερά υψηλή απόδοση ακόμη και όταν υπήρχαν αλλαγές στην πεντάδα συνέθεταν το ρεπερτόριο της Εθνικής, η οποία έδειξε πως παρά τις απουσίες σε αυτή τη διοργάνωση έχει εξελίξει πολύ το παιχνίδι της. Ο Γιόνας Καζλάουσκας πήρε την προπονητική ταυτότητα του Γιασμίν Ρέπεσα απαντώντας με «δίδυμους πύργους» στη βαριά φροντ λάιν των Κροατών και κλείνοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων καλά τους διαδρόμους προς το καλάθι για τους ψηλούς και διεισδυτικούς Ούκιτς και Πλάνινιτς. Τα επιθετικά ριμπάουντ ήταν το μοναδικό «πλην» στην κατά τα άλλα ιδανική εμφάνιση της Εθνικής φροντίζοντας να θυμίζουν πως οι διεθνείς του πρώτου ημιχρόνου είναι... γήινοι.
Κανείς δεν περίμενε φυσικά να αποδίδει για 40 λεπτά τέτοιο μπάσκετ η ελληνική ομάδα. Όμως τα «νεκρά» διαστήματα που είχαν εμφανιστεί σε αρκετά από τα φιλικά προετοιμασίας, με αποκορύφωμα το παιχνίδι στη Σλοβενία, παρουσιάστηκαν και πάλι στην επανάληψη. Λίγο έλειψε να γίνει η ανατροπή και να ξυπνήσουν μνήμες του 2001 από το Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας. Η Εθνική πρέπει να μάθει διαχειρίζεται καλύτερα τις «κρίσεις» που είναι φυσιολογικό να προκύπτουν στη διάρκεια ενός αγώνα. Όχι τόσο στα... μετόπισθεν, αφού η άμυνα είναι μία σταθερά ΚΑΙ στη μετα-Γιαννάκη εποχή, αλλά κυρίως στην επίθεση, όπου συχνά λείπει το «καθαρό» μυαλό.
Η ουσία είναι πως η Εθνική ομάδα παρουσιάζεται ως τώρα στη διοργάνωση πιο πειστική και συνεπής από κάθε άλλο εκ των φαβορί. Προσοχή όμως: Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτή η ομάδα είναι τα μεγάλα λόγια και οι υπερβολές. Της αρκεί η εμπιστοσύνη όλων μας. Ο δρόμος είναι μακρύς και το μονοπάτι προς την κορυφή δύσβατο. Ακόμη και αν η Εθνική ολοκληρώσει με έξι νίκες τις δύο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης, δεν θα έχει πετύχει τίποτα αν δεν πάρει το ροζ φύλλο στον προημιτελικό, τον αγώνα που διαχωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία στη διοργάνωση. Κι εκεί τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα στον τρίτο και τον τέταρτο όμιλο, από όπου θα προέρχεται ο αντίπαλος της Εθνικής, είναι πολύ πιθανό να φέρουν στο δρόμο της ομάδα μεγάλου βεληνεκούς. Η Ελλάδα ως τώρα αποδεικνύει με τις εμφανίσεις της πως δεν πρέπει να φοβάται κανέναν. Αυτή αν μη τι άλλο είναι η πρώτη μεγάλη κατάκτηση αυτής της Εθνικής: η αυτοπεποίθηση που «χτίζει» και η εμπιστοσύνη που κερδίζει.
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
