Δύο μήνες και κάτι ημέρες έχουν περάσει από την τελευταία νίκη του Αστέρα Τρίπολης. Ήταν στα τέλη του Γενάρη όταν νικούσε με εξαιρετική εμφάνιση τον Ατρόμητο και άπαντες έκαναν όνειρα για... εξάδα. Έμειναν όμως όνειρα, αφού ακολούθησαν αρκετά ματς χωρίς νίκη και ορισμένες διαιτησίες που έδειξαν στους Αρκάδες ότι δύσκολα θα μπουν στα playoffs.
Κάπως έτσι, η συμμετοχή στο μίνι τουρνουά των playouts ήταν λογικό να φέρει απογοήτευση στους κιτρινομπλέ. Είναι μια διαδικασία δύσκολη αυτή για τον Αστέρα αφού είναι πλέον... άδειος μετά την προσπάθεια εισόδου στην εξάδα. Για τους παίκτες κυρίως, αλλά γενικότερα για τον σύλλογο. Παρόλα αυτά, θα πρέπει άπαντες να καταλάβουν πως δεν γίνεται την όλη εικόνα που έχτισαν μέσα στη σεζόν, να την γκρεμίζουν στο φινάλε. Διότι έγιναν βήματα προόδου φέτος, το στιλ ποδοσφαίρου της ομάδας άλλαξε και έγινε πιο επιθετικό και δημιουργικό, με τον Αστέρα να είναι μια ομάδα που την έβλεπες και ευχαριστιόσουν τα παιχνίδια της είτε έχανε είτε κέρδιζε.
Καλό θα ήταν λοιπόν στις πέντε εναπομείνασες αναμετρήσεις οι ποδοσφαιριστές να συνέλθουν. Ο Μίλαν Ράσταβατς και η διοίκηση έχουν συμφωνήσει να υπάρξουν αρκετές δοκιμές στα playouts , να πάρουν χρόνο παίκτες που δεν έπαιξαν πολύ και να δοκιμαστούν και νεαρά παιδιά. Ωστόσο, θα πρέπει οι πιο έμπειροι, να δείξουν τον δρόμο στους μικρότερους, όπως και οι θεωρητικά βασικοί στους θεωρητικά αναπληρωματικούς. Να "δικαιολογήσουν" άπαντες γιατί πρέπει να ανήκουν στο ρόστερ και τη νέα σεζόν.
Στις Σέρρες για παράδειγμα, έβλεπες τον Άλβαρες να είναι από τους λιγοστούς που πάλευε. Ο Καστάνιο, επίσης, όπως και ο αρχηγός Καλτσάς. Και φυσικά ο Μιριτέλο, ο οποίος μάλιστα δεν ανήκει στην ομάδα και μένει να φανεί αν θα αποκτηθεί. Δεν νοείται ένας δανεικός, ο οποίος είναι πιθανό να αγοραστεί στο φινάλε της σεζόν, να σκυλιάζει περισσότερο από παίκτες με συμβόλαια. Όπως ο Γκαρθία για παράδειγμα. Ή ο Γιαμπλόνσκι που είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής αλλά δείχνει ορισμένες φορές να του λείπει η συγκέντρωση στα παιχνίδια. Ακόμα και ο τρομερά ποιοτικός Μπαρτόλο, βγάζει μια νευρικότητα, έναν εκνευρισμό και είναι σκιά του εαυτού του.
Είναι προτιμότερο ορισμένες φορές να βλέπεις παιδιά όπως ο Σουρλής να νευριάζουν και ας χάνουν ορισμένες φορές το μυαλό τους γιατί ο διαιτητής τους δίνει σε κάθε μονομαχία φάουλ ή διότι βλέπει τους συμπαίκτες του να αδιαφορούν όπως με τον Βόλο. Παίκτες όπως ο Ζουγλής που δεν είναι ποτέ μα ποτέ αδιάφορος, παλεύει ακόμα και αν τον συνεπαίρνει το ματς και κάνει λάθη. Ή όπως ο Μάντζης, ο οποίος δεν αγωνίζεται αρκετά, αλλά προσπαθεί κάθε φορά ακόμα και στα λίγα λεπτά που αγωνίζεται να βοηθήσει την ομάδα του, ασχέτως αν προφανώς και ο ίδιος όπως και όλοι θέλουν να παίζουν περισσότερο.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
