Τον στρίμωξε ακόμα περισσότερο

Κοινά παραδεκτό είναι ότι το μπάσκετ που παίχτηκε στο ΟΑΚΑ ήταν επιπέδου θερινής προετοιμασίας. Πολύ ξύλο, κακές επιλογές, πολλά φάουλ, χαμηλά ποσοστά. Παρά το γεγονός ότι η εξέλιξη του έκρινε πολύ λιγότερα απ' όσα συνήθως παίζονται σε τέτοια ματς οι δύο ομάδες, για τους λόγους της η κάθε μία, το είδαν σαν τελικό.

Ο Παναθηναϊκός ήθελε να δώσει ένα ακόμα χτύπημα στον Ολυμπιακό που τρεκλίζει, να τον εγκλωβίσει ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια του και να τον σπρώξει ακόμα πιο δυνατά στον τοίχο. Ο Ολυμπιακός ζητούσε μια νίκη που θα του έδινε χρόνο να μακιγιάρει τα προβλήματα του και να ματσάρει σε επίπεδο ψυχολογίας τον αιώνιο αντίπαλο. Τρεις σερί ήττες φέτος δεν είναι εύκολο να τις χωνέψει η ομάδα και ο κόσμος της.

Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο νικητής τα παίρνει όλα. Και ο ηττημένος φεύγει από το... ρινγκ με ακόμα μεγαλύτερη ζαλάδα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς, τελείωσε όποια κουβέντα γινόταν για ανατροπή του πλεονεκτήματος έδρας, ξεκούρασε τον Καλάθη που έκατσε 16 λεπτά στον πάγκο και... βάφτισε τον νέο Τσαρτσαρή. Βάλε δίπλα στην εξαιρετική εικόνα του Μήτογλου και αυτή του Λεκαβίτσιους, την επιστροφή του Ρίβερς αλλά και τον ρόλο που κλήθηκε να παίξει ο Βουγιούκας κι έχεις πολλά καλά μαζεμένα νέα. Μαζί με αυτά και η ακόμα μεγαλύτερη φουρτούνα που περνά πια ο Ολυμπιακός. Αν έπαιζε και λιγότερο από 30 λεπτά ο Γκιστ όλα θα ήταν εξαιρετικά.

Πάμε και στον ηττημένο... Ο Ολυμπιακός μπορεί να διαβάσει το ματς όπως επιθυμεί. Μπορεί να επιλέξει τον τρόπο του προπονητή του που έριξε όλο το ανάθεμα στους διαιτητές και να κρύψει τα θέματα του κάτω από το χαλί. Με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο πως οι αγωνιστικές του πληγές θα μείνουν ανοιχτές. Προφανώς δεν είναι εύκολο να διαφωνήσεις με κάποιον που λέει ότι στο ξεκίνημα του ματς η τριάδα των ρέφερι δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να παίξει τη γνωστή σκληρή του άμυνα. Το ίδιο είχε πάθει και κόντρα στην ΑΕΚ στο ίδιο γήπεδο. Το έχουμε πει ξανά όμως ότι για να παίξεις άμυνα με τον τρόπο που παίζει ο Ολυμπιακός πρέπει να στο επιτρέπουν και οι διαιτητές.

Αλήθεια είναι επίσης, όμως, ότι ο Ολυμπιακός βρήκε απέναντι του έναν από τους χειρότερους φετινούς Παναθηναϊκούς και σίγουρα τον χειρότερο φετινό Καλάθη. Έχει αξία λοιπόν ο Ολυμπιακός να απαντήσει και σε μερικά θέματα που ξεφεύγουν από τα σφυρίγματα των ρέφερι. Τι άλλαξε από το 11-20 του πρώτου δεκάλεπτου μέχρι το φινάλε; Πώς σκέφτεται να λύσει το καταραμένο 61 που τον ακολουθεί τον τελευταίο καιρό στα εκτός έδρας ματς; Πώς θα μασκαρέψει την ανύπαρκτη επιθετική παρουσία τεσσάρων ξένων του; Ο Ρόμπερτς, ο Τόμπσον, ο Στρέλνιεκς και ο Γουίλτζερ μαζί έβαλαν 6 πόντους λιγότερους από τον Ρίβερς. Επίσης, πόσο λογικό είναι στο φινάλε του ματς να υπάρχει Σπανούλης, Πρίντεζης στο παρκέ και να επιτίθεται ποστάροντας ο Γουίλτζερ; Και μια τζούρα για τους αριθμούς. Πώς αξιολογείται από το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού το 46-19 που αφορά την επιθετική συγκομιδή των παικτών που ήρθαν από τον πάγκο;

Να την κάνουμε την κουβέντα για τη διαιτησία. Έτσι κι αλλιώς το μπάσκετ βολεύει να πεις ό,τι πραγματικά θες. Να δώσουμε όμως και μερικές απαντήσεις περισσότερο ουσιαστικές. Έστω και μακριά από τα μικρόφωνα, χωρίς να ακούει ο κόσμος. Διότι αν δεν απαντήσουμε το αρνητικό σερί του Ολυμπιακού πιθανότατα θα μεγαλώσει.