Τον λένε Σλούκα και είναι πολύ καλά

Όταν ο Πάουλο Κοέλιο σκαρφιζόταν την φράση-ορόσημο «όταν επιθυμείς κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να πραγματοποιηθεί», δεν φανταζόταν σε καμία περίπτωση την απίθανη εξέλιξη ενός αγώνα μπάσκετ, σε μία γωνιά της γης, σε ένα «καυτό» γήπεδο, ανάμεσα σε δύο ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και η Φενέρμπαχτσε. Ο τρόπος που κρίθηκε η πέμπτη φετινή νίκη των «ερυθρόλευκων» στο γήπεδό τους όμως, βάζοντας στην εξίσωση τον Κώστα Σλούκα, έχει πολύ από τον Βραζιλιάνο συγγραφέα.

Ο 31χρονος γκαρντ, επέστρεψε το καλοκαίρι του 2020 στην ομάδα με την οποία ανδρώθηκε και έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία, διότι το ήθελε πολύ. Εκεί, τον ρόλο του… σύμπαντος πήραν ο τρόπος που το διαχειρίστηκε, η θέληση και τα χρήματα των Αγγελόπουλων και η ιπποτική στάση της Φενέρμπαχτσε. Της πρώην ομάδας του, που απόψε πλήγωσε, όχι μόνο με το τελευταίο νικητήριο όπως αποδείχθηκε καλάθι του δύο δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, αλλά με τους οκτώ από τους δώδεκα πόντους του Ολυμπιακού στο τέταρτο δεκάλεπτο. Πίσω στην εξέλιξη του αγώνα όμως. Θαρρείς και το σκηνικό φτιάχτηκε έτσι, για να πάρει (σιγά μη δεν την έπαιρνε) αυτός την κρίσιμη τελευταία επίθεση. Και αυτή την φορά να την βάλει. Γιατί είναι ο Κώστας Σλούκας. Και δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, ούτε να γίνονται συγκρίσεις με κανέναν.

Ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός και για χάρη της κουβέντας που κακώς έχει ανοίξει, ο Σλούκας με τον Σπανούλη έχουν ένα κοινό στοιχείο. Δεν φοβούνται ποτέ να πάρουν την ευθύνη. Απλά, λιτά, ταπεινά και κατανοητά. Τέλος συζήτησης και σύγκρισης, διότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Το πήρε στην Βαρκελώνη, δεν το έβαλε, αλλά όπως είχαμε επισημάνει θα το ξαναπάρει και θα το βάλει. Θα το ξαναπάρει και θα το ξαναχάσει. Αυτό είναι το μπάσκετ, αυτά έχουν οι καριέρες και οι μοίρες των μεγάλων παικτών. Και ο Κώστας Σλούκας είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ευρωλίγκας, που θέλει πολύ, πάρα πολύ τέτοιες βραδιές και να πετύχει ξανά με την ομάδα. Χαλάλι λοιπόν η ανατροπή από το +13, χαλάλι και το καρδιοχτύπι, αφού έμελλε να γραφτεί έτσι ιδανικά το φινάλε. Για να σταματήσει η κουβέντα που μόνο κακό μπορεί να κάνει στον φετινό ικανό για πολλά Ολυμπιακό.

Που παρότι έπαιζε τέταρτο αγώνα και μάλιστα πιο υψηλών απαιτήσεων σε επτά μέρες, κατάφερε για 26 λεπτά να… εξαφανίσει την Φενέρ. Με εξαιρετικά διαβασμένη άμυνα που περιελάμβανε αλλαγές, αλλά και κλείσιμο της ρακέτας με μαν του μαν για να μην πάρει σχεδόν τίποτα η τουρκική ομάδα στο πρώτο μέρος από τους ποιοτικούς και κυρίως περισσότερους ψηλούς της. Με αλληλολκαλύψεις, ενέργεια και προσφορά από όλους όσοι πάτησαν παρκέ. Οι παίκτες του Τζόρτζεβιτς είχαν 6/16 στο πρώτο δεκάλεπτο, χάρη στην ομαδική δουλειά στην άμυνα, που είχε αρχή τους Γουόκαπ-Παπανικολάου και τέλος τον καταπληκτικό Φαλ (η κυριότερη αιτία του "65" στην άμυνα). Τα αμυντικά ριμπάουντ κατέληγαν σε χέρια γηπεδούχων, τα συστήματα έβγαιναν όμως τα ελεύθερα σουτ με εξαίρεση το 4/6 του δεύτερου δεκαλέπτου δεν έμπαιναν, αλλά όσο ο Ντόρσεϊ, Σλούκας και Φαλ, σκόραραν και η άμυνα λειτουργούσε, η εξέδρα απολάμβανε όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ.

Οι Λαρεντζάκης και Ζαν Σαρλ έδωσαν τις ανάσες που χρειάζονταν οι βασικοί, με τον πρώτο να έχει 8 πόντους, αμυνάρες και 11 ranking σε τριάμισι λεπτά στο πρώτο μέρος. Βγάζουμε καπέλο και προχωράμε. Το δεύτερο rotation λειτούργησε υποδειγματικά κάτι που φαίνεται στην αναλογία ασίστ-λαθών (14/5), τους πόντους από λάθη (10-5), τα μόλις δύο χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, αλλά και το εντυπωσιακό 11/14 στα δίποντα.

Το ίδιο σκηνικό φαινόταν ότι θα στηθεί και στην επανάληψη, καθώς η Φενέρ σκόραρε με… αίμα, οι Ντε Κολό-Χένρι δεν δημιουργούσαν και ο Ολυμπιακός έβρισκε τρόπους να σκοράρει. Κάπου εκεί, ήταν η σειρά της τουρκικής ομάδας να αντιδράσει. Εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια στα ριμπάουντ, το στατικό μπάσκετ που άρχισε ξαφνικά να παίζει ο Ολυμπιακός, αλλά και την άνοδο πρωτοκλασάτων παικτών της όπως οι Βέσελι και Πολονάρα. 0-16 το επί μέρους σκορ, καθώς για επτά λεπτά οι «ερυθρόλευκοι» δεν έβρισκαν στόχο ούτε με… αίτηση, έχοντας την μία κακή επιλογή μετά την άλλη. Ίσως να χρειαζόταν νωρίτερα και ένα τάιμ άουτ για να ηρεμήσει το πράγμα, αλλά όπως τόνισε εύστοχα και ο κόουτς Μπαρτζώκας, έκανε την δουλειά ο κόσμος.

Όχι δεν έλυσε το πρόβλημα δημιουργίας που παρουσιάστηκε, αλλά δεν σταμάτησε στιγμή να δίνει ώθηση. Και αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση της συγκεκριμένης version της ομάδας, καθώς στα αμέσως προηγούμενα χρόνια η πίεση σε ένα χαμένο σουτ, ή ένα κακό διάστημα ήταν ασφυκτική από την εξέδρα. Αυτή την φορά δεν σταμάτησε ούτε όταν από το 62-62 και έπειτα χάθηκαν τέσσερις συνεχόμενες ευκαιρίες προβαδίσματος. Ο ΜακΚίσικ στο μεταξύ, είχε φορέσει την αμυντική πανοπλία του και βοηθούσε τους υπόλοιπους τουλάχιστον από την στιγμή που δεν σκοράρουν να μην δεχθούν. Δεν είναι εύκολος ο νέος ρόλος του αλλά δείχνει να ανταποκρίνεται ολοένα και καλύτερα. Η δημιουργία του για το 65-62 με drive απο
την βασική γραμμή και πάσα την κατάλληλη στιγμή στον Σλούκα, είναι καινούργια στο ρεπερτόριό του. Δεν είναι εύκολο και για τον προπονητή να αποφασίσει αν θα τελειώσει το ματς με αυτόν στον παρκέ ή τον καλύτερο σκόρερ Ντόρσεϊ.

Απόψε η προπονητική επιλογή ήταν ολόσωστη, και η συγκεκριμένη φράση δεν γράφεται λόγω του τελικού 67-65. Τα υπόλοιπα καταγράφηκαν στην αρχή. Ανέλαβε ο Κώστας Σλούκας (η καλαθάρα στο τέλος είναι τρομερά δύσκολη) και η βραδιά τελείωσε όπως έπρεπε βάσει της συνολικής εικόνας των δύο ομάδων. Πριν το τζάμπολ της σεζόν, γράφαμε πως με ρεκόρ 6-2 στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές, η πρώτη βάση για την επίτευξη του στόχου των πλέι οφ θα έχει μπει. Μένει ακόμα ένα… τουβλάκι στο οικοδόμημα κόντρα στην Μονακό, πριν αρχίσουν αυτή την φορά τα συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια. Η ξεκούραση που ακολουθεί είναι ευεργετική, διότι δεδομένα κάποιοι παίκτες «κλειδιά» την χρειάζονται… Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά ο Ολυμπιακός τον στρώνει για την ώρα εξαιρετικά.

Υ.Γ. Ευεργετικό θα είναι να είναι καλά ο Μάρτιν (πάνω από όλα η υγεία) μετά την αφαίρεση υγρού που θα κάνει στα γόνατα. Αν δεν μπορεί να βοηθήσει άμεσα, η επιλογή για προσθήκη στο «5», αν γίνει σωστά και εύστοχα, μπορεί να αλλάξει ακόμα περισσότερο προς το καλύτερο το σύνολο. Χρειάζεται ένας καλός πικ εν ρολ ψηλός, που να υποστηρίζει την άμυνα με αλλαγές. Εφόσον βρεθεί, και με τον Φαλ να είναι σε τέτοια σούπερ κατάσταση, ο Ολυμπιακός ισχυροποιείται στο έπακρο.