Τον Καλμαζίδη δεν τον διώχνεις τώρα, τον Καλμαζίδη!

Σαν κεραυνός εν αιθρία ακούστηκε η απομάκρυνση του Γιάννη Καλμαζίδη από τον πάγκο της ομάδας βόλεϊ του ΠΑΟΚ. Μια μέρα μετά την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου και με το «δικέφαλο» να τερματίζει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας στην κανονική περίοδο (η δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για το σωματείο), οι διοικούντες θεώρησαν ότι ο τεχνικός - που μαζί του βγήκαν από την… αφάνεια - ήταν ο κυριότερος υπεύθυνος της κακής αγωνιστικής εικόνας και έτσι ξαναχώρισαν οι δρόμοι τους.

Σαφώς ο ΠΑΟΚ φέτος δεν δικαίωσε τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει και δεν κατάφερε να παίξει βόλεϊ υψηλοτάτου επιπέδου, όπως αναμενόταν και άμοιρος ευθυνών δεν είναι ούτε ο 49χρόνος κόουτς. Αλλά μετά από μια χρονιά που η ομάδα πέρασε από 40 κύματα, με τους τραυματισμούς (κυρίως του Γκόμεζ) και με τη φυλάκιση των Κάλβο και Σεπέδα, οι ανοχές θα έπρεπε να ήταν περισσότερες. Άλλωστε ο Καλμαζίδης έχει αποδείξει ότι είναι… μετρ των πλέι οφ, αφού πέρυσι μόλις, έσπασε δύο πλεονεκτήματα έδρας και κατέκτησε το πρωτάθλημα, αν και είχε τερματίσει η ομάδα του στην 4η θέση (στην κανονική περίοδο).
Η λέξη που «παίζει» περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στα social media για το συγκεκριμένο γεγονός, είναι η «αχαριστία». Ο ίδιος ο προπονητής, όταν του τέθηκε το ερώτημα στον αέρα του ΣΠΟΡ FM 94,6 αν θεωρεί αχάριστη τη στάση του ΠΑΟΚ απέναντί του, τόνισε: «Πιστεύω πως δικαιούμασταν να φτάσουμε το καράβι στο λιμάνι, εμείς που το ξεκινήσαμε, εμείς που ίσως κάναμε λάθη. Και αν βούλιαζε θα φταίγαμε εμείς. Όλοι δουλεύαμε για αυτόν τον στόχο, τα πλέι οφ». Δεν υιοθέτησε τη λέξη αυτή, αλλά ουσιαστικά έβγαλε ένα (δικαιολογημένο) παράπονο, γιατί δεν του επιτράπηκε να φτάσει μέχρι τέλους και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Είναι όμως αχάριστη η στάση της ομάδας προς το πρόσωπο του προπονητή που μαζί του έζησε πρωτόγνωρες στιγμές και επιτυχίες; Η απάντηση, σαφέστατη. Είναι! Διότι ακόμα κι αν θεωρείς ως διοίκηση ότι το πλάνο απέτυχε, όταν έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που και απόλυτα επιτυχημένος είναι στα δύο περάσματά του από τον πάγκο σου και κύριος με το «Κ» κεφαλαίο, δεν τον… αδειάζεις έτσι τρεις μέρες πριν την έναρξη των πλέι οφς.

Είναι σαν να μη σέβεσαι την ιστορία σου, σαν να μην αναγνωρίζεις την τεράστια συμβολή του στη γιγάντωση του τμήματός σου, σαν να είσαι αγνώμονας για τις αγωνιστικές υπερβάσεις που έκανες υπό την καθοδήγησή του.

Βέβαια, αν οι διοικούντες τον κρίνουν ανεπαρκή ή αποτυχημένο, ασφαλώς και είναι δικαίωμά τους να λύσουν τη συνεργασία τους μαζί του. Άλλωστε οι προηγούμενες επιτυχίες, ποτέ δεν διασφαλίζουν τις επόμενες και φυσικά ο καθένας δεν παραμένει στη θέση του χάρη στα επιτεύγματα του στο παρελθόν, αλλά με βάση τα δείγματα γραφής του παρόντος. Διότι με αυτή τη λογική, κάποιος που έχει διαγράψει μια πετυχημένη πορεία σε ένα κλαμπ, δεν θα αποχωρούσε ποτέ. Αλλά δεν λέμε αυτό!

Η κριτική ασκείται για τον τρόπο και κυρίως το τάιμινγκ που έγινε η απομάκρυνση του Καλμαζίδη. Αν μετά το τέλος της σεζόν ο ΠΑΟΚ έμενε άτιτλος και ερχόταν το «διαζύγιο» δε θα… ξένιζε τόσο. Τώρα όμως, όπως και ο ίδιος υποστήριξε, είναι άδικο και παράλογο! Άδικο για όλα αυτά που έχει προσφέρει, για το πόσα προβλήματα είχε να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τη φετινή σεζόν και παράλογο, γιατί αν ένας προπονητής μπορεί να… τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, αυτός είναι ο Καλμαζίδης. Αφενός το έχει αποδείξει, το έχει ξανακάνει με απόλυτη επιτυχία και αφετέρου γιατί στη δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να εμπνεύσει την ομάδα και την γνωρίζει όσο κανείς άλλος.

Α και μια απορία. Από πότε ακριβώς κατάλαβε η διοίκηση ότι δεν της κάνει ο Καλμαζίδης και από πότε ο ΠΑΟΚ, που δεν είχε παίξει καν σε τελικό πρωταθλήματος μέχρι την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Έλληνα προπονητή, θεωρεί ως δεδομένη την πρώτη θέση απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που κάθε χρόνο αυξάνει το μπάτζετ του, όντας πληγωμένος από τα δύο πρωταθλήματα που του έχει πάρει ο «δικέφαλος»;

Στο αγωνιστικό κομμάτι, το τι θα κάνει από εδώ και πέρα ο ΠΑΟΚ, αφορά μόνο αυτόν. Δε γίνεται όμως να μην σταθούμε στο ηθικό μέρος της ιστορίας, που δείχνει ένα μεγάλο σύλλογο να φέρεται με ασέβεια σε έναν άνθρωπο και συνέβαλε τα μέγιστα για να γραφτούν οι πιο χρυσές σελίδες στην ιστορία του.

Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος , όπως έλεγε ο λαός μας από τα αρχαία χρόνια…