Ήταν 19 Νοεμβρίου 2011, όταν ο Σάκης Τσιώλης καθόταν για πρώτη φορά στον πάγκο του Αστέρα Τρίπολης, αντικαθιστώντας, ουσιαστικά, τον Όσκαρ Φερνάντεζ (είχαν κάτσει για κάποια παιχνίδια στον πάγκο ο Στάικος Βεργέτης και ο Οράσιο Γκονσάλβες).
Μετά από δύο χρόνια, παρά δύο μήνες, ο Καρδιτσιώτης τεχνικός αποτελεί παρελθόν, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη, την οποία καλείται να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει καλύτερα ο επόμενος τεχνικός.
Ο Τσιώλης, σε αυτό το διάστημα που βρισκόταν στην Τρίπολη, οδήγησε τον Αστέρα σε επιτυχίες. Είχε και αποτυχίες, είχε και ήττες… βαριές, όπως το 7-2 από τον Ολυμπιακό, όμως έκανε την ομάδα της Αρκαδίας να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά το κυριότερο… την ανέβασε επίπεδο.
Καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο, μεγάλες νίκες, τόσο μέσο όσο και έξω από την Τρίπολη και φυσικά η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ήταν λίγα από τα επιτεύγματα του Τσιώλη. Η μεγαλύτερη στιγμή της ομάδας της Αρκαδίας είχε τον δικό της αρχιτέκτονα και δεν ήταν άλλος από τον Καρδιτσιώτη τεχνικό.
Το γυαλί φάνηκε να ραγίζει λίγο μετά το τέλος των μεταγραφών. Η εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή, ο ίδιος ο έμπειρος προπονητής άφηνε αιχμές για την αναπλήρωση των παικτών που έφυγαν, με το ίδιο ποιοτικούς και ο χρόνος άρχισε να μετρά αντίστροφα. Αυτό γινόταν πιο έντονο όσο η εικόνα εντός των γραμμών δεν άλλαζε. Το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου παίχτηκε στο Λεωφόρο το τελευταίο έργο. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε 2-1 με τον Αστέρα να είναι κάτι… χειρότερο από κακός.
Την Δευτέρα η συνεργασία των δύο πλευρών λύθηκε με τους Μπάκο, Καϋμενάκη και Μποροβήλο να ξεκινούν το σαφάρι για την εύρεση ενός προπονητή που σε πρώτο πλάνο θα μπορεί να κρατήσει τον Αστέρα σε υψηλό επίπεδο και στη συνέχεια να κοιτάξει για το… κάτι παραπάνω. Αν τα καταφέρουν; Ο χρόνος θα το δείξει…
Επιμέλεια: Χρήστος Οικονόμου