Αυτό ήταν. Μια πολύ περίεργη και αναμφίβολα πρωτόγνωρη χρονιά για τον Παναθηναϊκό έφτασε στο τέλος της. Μια χρονιά με λίγες απαιτήσεις στην αρχή της, με ενθουσιασμό στη συνέχεια λόγω του εξαιρετικού πρώτου γύρου, με απογοήτευση αργότερα όταν η ομάδα δεν άντεξε και έκανε μεγάλη αγωνιστική κοιλιά στο δεύτερο μισό, με εξέλιξη αρκετών νεαρών, με χτυπητές αδυναμίες και με το -11 να αποδεικνύεται, δυστυχώς, καταδικαστικό για το «τριφύλλι», το οποίο δεν κατάφερε να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο και να σβήσει την τιμωρία.
Το φινάλε ήταν γλυκό. Ο Παναθηναϊκός των πολλών απουσιών έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο κυρίως στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον Παναιτωλικό και έκλεισε τη σεζόν με νίκη 4-0. Δυο γκολ από τον Μακέντα, ο οποίος έφτασε τα 11 σε όλη τη χρονιά, έναν από τον Χατζηγιοβάνη που πραγματοποίησε την καλύτερη μέχρι τώρα χρονιά της καριέρας του και ένα από τον Εμμανουηλίδη, τον ποδοσφαιριστή που έχει μπροστά του πάρα μα πάρα πολύ μέλλον.
Αρκετοί νεαροί φέτος εξελίχθηκαν, πήραν πολύτιμες εμπειρίες και θα αποτελέσουν τη βάση για το «αύριο» της ομάδας. Αυτό είναι από τα πιο θετικά για το κλαμπ, που είναι αναγκασμένο να πορεύεται με χαμηλό μπάτζετ στο πλαίσιο της πολιτικής οικονομικής λιτότητας μέχρι να καθαρίσει από τα χρέη. Μόνο αυτό, όμως, δεν αρκεί…
Ενόψει των κινήσεων για τη νέα σεζόν, η διοίκηση έχει μια υποχρέωση. Ποια είναι αυτή; Να δώσει παραπάνω χρήματα στον Νίκο Νταμπίζα και κατ’ επέκταση στον Γιώργο Δώνη, προκειμένου η ομάδα να ενισχυθεί με τον κατάλληλο τρόπο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει τη δεύτερη χρονιά να είναι καλύτερος και πιο ποιοτικός. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί μόνο με το… μεγάλωμα νεαρών ταλαντούχων άσων. Εννοείται πως το τελευταίο πρέπει να συνεχιστεί. Όμως, 4-5 μεταγραφές που θα γίνουν θα πρέπει να είναι τέτοιες που θα ανεβάσουν το επίπεδο του ρόστερ και θα δυναμώσουν το «τριφύλλι».
Κάτι ανάλογο είχε γίνει το 2013, όταν με λίγα χρήματα αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές όπως ο Μπεργκ, ο Σίλντενφελντ, ο Νάνο, ο Πράνιτς, ο Αμπέντ, ο Μέντες, ο Καρέλης. Εκείνη η ομάδα πήρε το Κύπελλο την πρώτη της σεζόν και διεκδίκησε πρωτάθλημα την επόμενη. Κοινός παρανομαστής ο Νίκος Νταμπίζας που και τότε ήταν τεχνικός διευθυντής. Ας γίνει και τώρα λοιπόν…