Το δικαστήριο που σ’ ένα πρωί «αχρήστευσε» εκθέσεις UEFA και υπερ-κοριό της ΕΥΠ!

Δεν χρειάζεται να μπούμε στην διαδικασία να κρίνουμε την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για το Koriopolis. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του από την οπτική που το βλέπει. Όπως είπε το δικαστήριο, οι άνθρωποι ήταν αθώοι, δικαιώθηκαν και μπράβο τους! Και δικαίως το γλεντάνε!

Όμως, μετά από αυτήν την απόφαση, προκύπτουν ορισμένα ζητήματα που πρέπει να θίξουμε.

Ένα από αυτά, είναι ότι η πολιτεία και το Υπουργείο Αθλητισμού οφείλουν να νομοθετήσουν εκ νέου για το στήσιμο των αγώνων.

Ειδικότερα, πρέπει να... καταργήσουν το αδίκημα της «δωροδοκίας-δωροληψίας με σκοπό την αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα». Είναι ένα αδίκημα που τελικά στην Ελλάδα δεν υφίσταται, όχι φυσικά γιατί δεν διαπράττεται, αλλά γιατί είναι σχεδόν απίθανο να στοιχειοθετηθεί! Ασχέτως από το πόσα στοιχεία υπάρχουν…

Το ίδιο πρέπει να κάνει και η UEFA: Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος πλέον να στέλνει εκθέσεις για ματς τα οποία θεωρεί ύποπτα. Οι εκθέσεις αυτές δεν πάνε στα σκουπίδια μόνο από τα αθλητικά όργανα ή την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού (που, όπως λένε, δεν έχουν μηχανισμούς ελέγχου), αλλά πάνε πανηγυρικά στα σκουπίδια και από τα ποινικά δικαστήρια.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, για να προκύψει ότι ένας αγώνας έχει στηθεί, πρέπει επί της ουσίας να σε πιάσει η αστυνομία στα πράσα, την ώρα που δίνεις ή παίρνεις τα λεφτά!

Ή έστω, να βρεθούν τα λεφτά, όμως και πάλι πρέπει να στοιχειοθετείται ότι τα συγκεκριμένα λεφτά προήλθαν από το στήσιμο του αγώνα!

Με κανέναν άλλο τρόπο!

Αν απλώς τα λες στο τηλέφωνο, δεν στοιχειοθετείται αδίκημα, ακόμα και αν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα έρχεται! Ό,τι και να πιάσει ο περίφημος υπερ-κοριός της ΕΥΠ, ακόμα και αν είναι φως-φανάρι, ακόμα και αν είναι απολύτως ξεκάθαρα αυτά που λέγονται, δεν μετράνε από μόνα τους!

Πόσω μάλλον αν η UEFA σου λέει με τις εκθέσεις της ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις να έχει στηθεί ένα ματς. Ας λένε ό,τι θέλουν… Ούτε οι εκθέσεις μετράνε!

Ίδιες υποθέσεις, διαφορετική αντιμετώπιση!

Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία και προκαλεί ακόμα περισσότερες απορίες, αν λάβουμε υπόψη μας το εξής:

Καιρό πριν το «μεγάλο» Koriopolis που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή το πρωί, υπήρξε και το «μικρό» Koriopolis που είχε διαχωριστεί από τη δικογραφία και τελεσιδίκησε και αυτό πριν κάποια χρόνια.

Τότε, δύο άλλα ποινικά δικαστήρια, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, είχαν κρίνει διαφορετικά και καταδίκασαν για το αδίκημα της δωροδοκίας τον μακαρίτη Μάκη Ψωμιάδη (ως ιδιοκτήτη της Καβάλας), τον Θωμά Μητρόπουλο (ως ιδιοκτήτη του Ηλυσιακού) και τον Κωνσταντίνο Ριαβόγλου (ως ιδιοκτήτη του Αγροτικού Αστέρα).

Πώς καταδικάστηκαν όλοι αυτοί (και που δικαίως σήμερα θα αισθάνονται αδικημένοι);

Με δύο στοιχεία: Τις εκθέσεις της UEFA που λήφθηκαν υπόψη και από τα δύο δικαστήρια και κρίθηκαν ως απολύτως αξιόπιστες και φυσικά τις συνομιλίες που κατέγραψε η ΕΥΠ!

Μάλιστα, οι Μητρόπουλος και Ριαβόγλου καταδικάστηκαν τελεσίδικα ΜΟΝΟ με τις εκθέσεις της UEFA (αφού δεν υπήρχαν συνομιλίες τους), ενώ ο μακαρίτης ο Big Mac είχε και συνομιλίες.

Υπό μία έννοια, υπήρχε και ένα είδος δεδικασμένου!

Στο «μεγάλο» Koriopolis, όλα αυτά αγνοήθηκαν.

Και βέβαια αγνοήθηκαν μόνο σε δεύτερο βαθμό, αφού να θυμίσουμε ότι στον πρώτο βαθμό, όσοι την Παρασκευή αθωώθηκαν, είχαν αρχικώς καταδικαστεί. Άρα, στην ουσία, είναι ΤΡΙΑ τα δικαστήρια που έκριναν με παρόμοιο τρόπο και ένα που εν τέλει κινήθηκε διαφορετικά…

Θα πει κάποιος: Ορθώς αγνοήθηκαν! ΑΥΤΗ η απόφαση ήταν η σωστή και οι άλλες, του «μικρού» Koriopolis και του πρωτοβάθμιου στο «μεγάλο» Koriopolis, ήταν λανθασμένες!

Σύμφωνοι. Καμία αντίρρηση. Ίσως αυτή να ήταν η σωστή…

Όμως η ουσία των όσων καταγράφονται σε αυτό το κείμενο, παραμένει ίδια: Αν δεν λαμβάνεις υπόψη σου τις εκθέσεις της UEFA και τις συνομιλίες που καταγράφει ο υπερ-κοριός, πώς διάολο θα αποδειχθεί ποτέ ότι ένα ματς έχει στηθεί;

Τι άλλο χρειάζεται ένα δικαστήριο; Να πάνε οι ποδοσφαιριστές και να ομολογήσουν ότι καθίσανε να χάσουν;