Σε πραγματικά ισόβια «καταδικάστηκε» μόνον ο Άλκης και όχι οι δολοφόνοι του…

Σβούρηξαν για τα καλά οι ποινές στα αυτιά των δολοφόνων του Άλκη Καμπανού και παρ' ολίγον δολοφόνων και της υπόλοιπης παρέας του Άλκη.

Η τσάμπα μαγκιά (χαρακτηριστικό των δειλών και άνανδρων), να την πέφτουν 12 πάνοπλοι σε 3 άοπλους και ανυποψίαστους που έπιναν μια μπύρα σε κάτι σκαλιά, κόπηκε απότομα. Ας πρόσεχαν. Ας ήταν έστω λίγο άνθρωποι. Και όχι αιμοβόρα ζώα στη ζούγκλα του οπαδικού μίσους και της κακίας για κάθε άνθρωπο που δεν είναι όμοιος με εκείνους.

Οι ποινές είναι βαριές, οι πιο βαριές που θα μπορούσαν να επιβληθούν στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και στους απλούς συνεργούς.

Αμετανόητοι, άνιωθοι, συνειδητά εκτελεστές, με fake συγγνώμες, fake δάκρυα και fake καλές συμπεριφορές, μήπως και τσιμπήσουν καμιά «έκπτωση» στην ποινή. Η εισαγγελέας της έδρας τα είπε εξαιρετικά και τα ελαφρυντικά που οι δικηγόροι αιτήθηκαν τα πέταξε στα σκουπίδια.

Ήταν μια δίκαιη απόφαση που πολλές φορές σε αυτές τις περιπτώσεις, σκοπό έχει και τον παραδειγματισμό. Θα έπρεπε τα εγκληματικά στοιχεία της κερκίδας να κατανοήσουν πως με παρόμοιες συμπεριφορές, ΚΑΙ εύκολα θα σε βρουν, ΚΑΙ τα… ριγέ θα φορέσεις, καταστρέφοντας ο ίδιος τη ζωή σου.

Παραδειγματισμός βέβαια, στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Και δεν αναφερόμαστε απλά στους υποστηρικτές των δολοφόνων που… μεταξύ μας: εν δυνάμει δολοφόνοι είναι και εκείνοι!

Αναφερόμαστε στα δεκάδες περιστατικά οπαδικής βίας που έχουν λάβει χώρα από το βράδυ της δολοφονίας του Άλκη μέχρι σήμερα. Από οπαδούς όλων των ομάδων. Είναι καθαρή τύχη που δεν έχουμε θρηνήσει ακόμη έναν νεκρό ή και περισσότερους (βλέπε επεισόδιο στα Γιάννινα). Όπως πάντα τύχη ήταν, που οι νεκροί συνολικά είναι μια χούφτα και όχι δεκάδες…

Το θέμα στην προκειμένη, είναι ότι ακόμα και με αυτές τις βαρύτατες ποινές, μια μέρα όλοι οι δολοφόνοι του Άλκη θα είναι έξω, ελεύθεροι, και θα ζουν ανάμεσά μας. Άλλοι σε μερικά χρόνια, άλλοι σε μια-δυο δεκαετίες. Έτσι γίνεται παντού. Και ίσως καλώς να γίνεται, δεν έχω κατασταλαγμένη άποψη σε αυτό… Όμως, όλοι μια μέρα θα επιστρέψουν σε μια ζωή εκτός φυλακών.

Εκείνος που δεν θα επιστρέψει σε μια ζωή… οπουδήποτε, είναι μόνον ο Άλκης! Ο Άλκης έφυγε για πάντα. «Καταδικάστηκε» ισοβίως!

Και «καταδικάστηκε» με απόφαση των δολοφόνων του, που για μια νύχτα (και ποιος ξέρει πόσες άλλες το επιχείρησαν), έγιναν και δικαστές και εκτελεστές της ποινής! Της ποινής για το «επαχθές έγκλημα» να μην υποστηρίζεις την ίδια ομάδα με εμάς…

Μια μεγάλη υπόκλιση, τέλος, στους δυο γονείς. Τι γονείς! Τι άνθρωποι! Τι ήθος! Τι αξιοπρέπεια! «Δεν θέλαμε την εξόντωση των δολοφόνων του παιδιού μας. Θέλαμε να τιμωρηθούν σύμφωνα με το έγκλημα που διέπραξαν», είπε ο χαροκαμένος πατέρας, παραδίδοντας άλλο ένα μάθημα πολιτισμού. Τους βγάζουμε το καπέλο και δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ…

Υ.Γ: Μια ωραία μέρα οφείλουμε να ξεθάψουμε και εκείνες τις εξαγγελίες που έκαναν μετά το φονικό ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης. Να θυμηθούμε τι μέτρα εξήγγειλαν, τι απ' όλα αυτά έγινε και τι αποτέλεσμα εν τέλει είχαν. Θα είναι ντροπιαστικός ο απολογισμός. Το ξέρουμε όλοι. Το ξέραμε όλοι…