Το πρώτο ευρωπαϊκό συναπάντημα Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, είχε όλες τις προϋποθέσεις για να είναι ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών. Και κατάφερε να ξεπεράσει και τις πιο υψηλές προσδοκίες. Δυο ομάδες με εκπληκτικά ρόστερ, χωρίς πίεση γιατί στην 8η αγωνιστική της Ευρωλίγκας δεν κρίνεται απολύτως τίποτα. Με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν αφήσει πίσω το μουδιασμένο πρώτο διάστημα και να θέλουν απάντηση για την εντός έδρας ήττα στο πρωτάθλημα, άρα δεδομένα θα παρουσιάζονταν καλύτεροι και πιο διαβασμένοι. Χωρίς τον περιορισμό των ξένων που υπάρχει στο πρωτάθλημα και σε ένα εξαιρετικό γήπεδο, οι δυο ομάδες πρόσφεραν θέαμα υψηλού επιπέδου και όλη η Ευρώπη τις θαύμασε.
Το τέλος του, βρήκε την ομάδα που ήταν συνολικά καλύτερη, πιο διαβασμένη και με περισσότερη θέληση νικήτρια. Και αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Που φρόντισε με το «καλησπέρα» στην αναμέτρηση να αλλάξει προσέγγιση και να αντιμετωπίσει το σχήμα του Εργκίν Αταμάν με τους τρεις περιφερειακούς εξαιρετικά. Χωρίς αλλαγές στα σκριν, με γνώμονα την θωράκιση της ρακέτας και με άμυνα που στο πρώτο ημίχρονο πληγώθηκε μόνο από αιφνιδιασμούς και βολές. Είναι χαρακτηριστικό, πως και στα δυο δεκάλεπτα του πρώτου μέρους, ο Ολυμπιακός δεν δέχθηκε καλάθι εντός πεδιάς στα πρώτα τεσσεράμισι λεπτά! Ο πενταδάτος Βιλντόσα πίεσε εξαιρετικά πάνω στη μπάλα, οι Φαλ και Μιλουτίνοφ (κυρίως), ύψωσαν τοίχος, τα κλεψίματα έδιναν και έπαιρναν και η προ λίγο ημερών υποδειγματική επιθετική λειτουργία των «πράσινων» στο ΣΕΦ, είχε μείνει… εκεί. Με τον Γουόκαπ να δημιουργεί μαεστρικά και να σταματάει στις 11 ασίστ (!), τον Γουίλιαμς-Γκος να δίνει λύσεις, η διαφορά πήγε μέχρι και στο +13 στο 15΄, με τους παίκτες του Μπαρτζώκα να έχουν κάνει μόλις ένα λάθος και να μην έχουν χάσει ούτε ένα αμυντικό ριμπάουντ!
Ο διακόπτης είχε γυρίσει από την προηγούμενη εβδομάδα, τα επίπεδα έντασης, σκληράδας και συγκέντρωσης ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο και με αρκετά καθαρό μυαλό στην επίθεση όλα έμοιαζαν και ήταν ιδανικά. Με εξαίρεση τον Ράιτ, όλοι όσοι αγωνίστηκαν πρόσφεραν από κάτι, είχαν καθαρό μυαλό και το +8 του πρώτου μέρους ήταν μάλλον φτωχό. Αν υπολογίσει κανείς πως οι «ερυθρόλευκοι» είχαν εννέα περισσότερες κατοχές, και ήταν μπροστά σε σκορ από αιφνιδιασμό, λάθη αντιπάλου και επιθετικά ριμπάουντ. Τους στοίχισε το κακό 10/25 που είχαν στα δίποντα και ήταν δεδομένο πως από την στιγμή που δεν πήραν την διαφορά που θα μπορούσαν βάσει εικόνας, θα είχαν δυσκολότερο έργο στο δεύτερο ημίχρονο. Τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό είχε απέναντι του ο Ολυμπιακός και μάλιστα στην έδρα του, οπότε εύλογα η εικόνα θα άλλαζε.
Τρεις-τέσσερις αμυντικές ολιγωρίες ήταν αρκετές για να δώσουν στον Λεσόρ ισάριθμα εύκολα καλάθια, στις πέντε πρώτες επιθέσεις έγιναν τρία λάθη, όμως ο κόουτς Μπαρτζώκας φρόντισε να πάρει έγκαιρα τάιμ άουτ, σε ένα ακόμα κομμάτι από ένα υπέροχο μπασκετικό παζλ που έφτιαξε στο glass floor του ΟΑΚΑ για μια ακόμα φορά. Έβδομη συνεχόμενη νίκη στην Ευρωλίγκα απέναντι στον Παναθηναϊκό και πέμπτη στην έδρα του, δεν είναι και λίγο πράγμα. Το αντίθετο μάλιστα… Ο Ολυμπιακός ήταν τόσο καλά στημένος τακτικά και πνευματικά έτοιμος, που παρότι δέχθηκε στο τρίτο δεκάλεπτο 33 πόντους, δηλαδή όσους σε όλο το πρώτο ημίχρονο, βρήκε τον τρόπο να αντιδράσει. Με την επίθεσή του αυτή τη φορά που απάντησε με 30 πόντους και μεγάλα σουτ από Βιλντόσα και Φουρνιέ, συνεχόμενους πόντους του Βεζένκοβ και τον Μιλουτίνοφ να τελειώνει φάσεις και να μαζεύει το ένα επιθετικό ριμπάουντ μετά το άλλο.
Όταν ο Παναθηναϊκός πέρασε για μια και μοναδική φορά μπροστά στο σκορ τρία λεπτά πριν το φινάλε, η ακριβή μετοχή που επένδυσε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι, Εβάν Φουρνιέ, απέδωσε το πρώτο της… μέρισμα. Ο Γάλλος γκαρντ, ως άλλο αντιτορπιλικό, έβαλε ΤΕΡΑΣΤΙΟ τρίποντο για να πάρει ξανά το προβάδισμα η ομάδα του και στην συνέχεια ήταν… άχαστος. Ο παίκτης που έλειπε πέρυσι, να πάρει την ευθύνη και να βάλει το μεγάλο σουτ όταν το ματς είναι «κλειστό». Και το έβαλε με τον Οσμάν… κρεμασμένο πάνω του και έβαλε και άλλο χωρίς να έχει υποδεχθεί καλά την μπάλα. Ο Φουρνιέ, έβγαλε και άμυνες, έβαλε το σώμα του, διάβασε σωστά, δημιούργησε και ήταν ο καθοριστικός. Δίπλα του οι Μιλουτίνοφ-Βεζένκοβ, αλλά η δουλειά που έχει κάνει ο Γουόκαπ στην δημιουργία (σ.σ. το σύστημα με το ποστάρισμά του χαμηλά και με τους υπόλοιπους τέσσερις σε συνεχή κίνηση of ball όλα τα λεφτά!), ο ΜακΚίσικ στην ενέργεια και στα ριμπάουντ και ο Βιλντόσα με την άμυνα και τα σουτ του, ήταν καθοριστική. Ακόμα και η συνεισφορά του Πίτερς με τα φάουλ που έκανε και τις ανάσες που έδωσε στον Βεζένκοβ, συγκαταλέγεται στα θετικά.
Ο Ολυμπιακός σε παιχνίδι που είχε 28 ασίστ για μόλις 11 λάθη, 10 κλεψίματα και ποσοστά εντός πεδιάς όχι για όσκαρ, δεν νίκησε όσο εύκολα μαρτυρούν αυτοί οι αριθμοί γιατί απέναντί του είχε μια ομάδα γεμάτη επιθετικό ταλέντο και λύσεις. Οι «ερυθρόλευκοι», σου δίνουν την αίσθηση πως ακόμα είναι σε φάση ανόδου και έχουν πολλά να δώσουν ακόμα αν βρουν όλοι ρυθμό και έρθουν στην ίδια σελίδα από πλευράς φόρμας και απόδοσης. Πλέον, το ρεκόρ είναι στο 5-3 αλλά λίγη σημασία έχει μπροστά στην αγωνιστική και πνευματική άνοδο, έπειτα από ένα κακό ξεκίνημα. Η νίκη είναι μεγάλη, αλλά δεν δίνει τίποτα ουσιαστικό. Η διπλή αγωνιστική που έρχεται είναι πολύ απαιτητική και ζητούμενο είναι σε κάθε ματς να βελτιώνονται πράγματα. Για την ώρα, επιτρέψτε μου να δω ξανά την ματσάρα που απολαύσαμε, διότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιες ομάδες. Ας το συνειδητοποιήσουν επιτέλους όλοι!
Υ.Γ. Σε συνέχεια της περυσινής σεζόν, ένα ακόμα ντέρμπι έγινε σε καλή ατμόσφαιρα από τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας. Με φωνή, μπιζάρισμα, αλλά χωρίς ακρότητες. Και μάλιστα χωρίς αυτό το… δίχτυ που η ύπαρξή του μόνο τιμητική δεν ήταν και στις δύο έδρες.
Υ.Γ.2: Μέσα σε δέκα ημέρες, οι αγνώμονες που ζητούσαν… αλλαγή προπονητή, τώρα αποθεώνουν τον ίδιο άνθρωπο! Που θα πάει, θα… μάθουν.
Y.Γ.3: Εβάν Φουρνιέ. Τίποτε άλλο. Και ακόμα δεν είναι στο 100%...
_230743.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
