Θα πάρει ποτέ το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ;

Το κύπελλο είναι η τελευταία στάση για τον ΠΑΟΚ (και την ΑΕΚ) και δεν θα αργήσει η στιγμή που θα πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή και να κάνουμε το λογαριασμό.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Μου φαίνεται ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το αποτέλεσμα του τελικού, ούτε καν την εξέλιξη ή τη συνολική εικόνα. Στο κάδρο, άλλωστε, του αγώνα της 12ης Μαίου, στο ΟΑΚΑ, ό,τι και να χωρέσεις, δύσκολα θα εντυπωσιάσεις.

Αν δηλαδή γίνουν επεισόδια, με την αστυνομία ή μεταξύ των οπαδών, είτε στο γήπεδο, είτε σε γειτονιές της Αθήνας, απλά θα επιβεβαιώσουμε ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για βελτίωση. Όχι ότι θα δούμε κάτι καινούργιο. Κι αν τελικά δεν συμβεί τίποτε, θα κάνουμε το σταυρό μας και θα βρεθούν μερικοί ηλίθιοι που θα μιλήσουν για επιτυχία. Το να επιτυγχάνεις το αυτονόητο, είναι επιτυχία για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Στη διαδρομή της επιτυχίας μέχρι την αποτυχία, υπάρχει μια ροή από γεγονότα και ειδικά στον ΠΑΟΚ έδειξαν ότι είχαν τη διάθεση να παίξουν το ρόλο του εξυγιαντή ή τουλάχιστο να τον… υπηρετήσουν με όσες γνώσεις και δυνάμεις διαθέτουν, αλλά, κάτι στράβωσε και δεν ήταν μόνο το θετρινιλίκι του Γκαρθία και οι τρομοκρατημένοι παίκτες της ΑΕΚ.

Όλα ξεκινούν από τον ίδιο τον ΠΑΟΚ κι ούτε καν από τις σκηνοθεσίες του Ολυμπιακού ή τις εφευρέσεις της ΑΕΚ, όταν κλειδαμπαρώθηκε στα αποδυτήρια της Τούμπας για να φωνάξει μέχρι και σήμερα ότι το πρωτάθλημα το κέρδισε στο χορτάρι.

Ο εξυγιαντής ΠΑΟΚ ξεκίνησε με τον Βαγγέλη Γραμμένο, ως τον άνθρωπο που θέλουμε και μπορούμε και είναι ο κατάλληλος, όπως τον βάφτισε ο Ιβάν Σαββίδης και κατέληξε ο κατηγορούμενος που τε εγκλήματά του συνδέθηκαν με το ενδεχόμενο του grexit.

Πιασ΄ το αβγό και κούρευτο. Μπορεί τελικά όλο αυτό να απέχει από την πραγματικότητα, αλλά, και μόνο η αίσθηση ότι ο Σαββίδης και το κουμπούρι του στιγματίζουν οριστικά και αμετάκλητα το ελληνικό πρωτάθλημα, κάπου έπρεπε να αποτυπωθεί.

Να προχωρήσουμε σε grexit ή να περιοριστούμε μόνο στην παραδειγματική τιμωρία του «μπουκάρω στο γήπεδο και σας κάνω με τα κρεμμυδάκια»; Απειλούμε με grexit και τελικά η τιμωρία, που είναι έτσι κι αλλιώς βαριά, θα μας έρθει πιο γλυκά. Αφήστε που κι ο Ιβαν δέχεται με συγγνώμη (όπως ανακοίνωσε) την τιμωρία και ουσιαστικά κάνει πίσω αντιλαμβανόμενος ότι τα έκανε σαλάτα.

Από εκεί ξεκινά και η μεγάλη ήττα του ΠΑΟΚ. Πολύ μεγαλύτερη από την απώλεια της πρώτης θέσης και του πρωταθλήματος. Το να γίνεσαι η χειρότερη ομάδα για την ΟΥΕΦΑ που δεν ξέρει που πάνε τα πέντε και ο δικός της άνθρωπος ορίζει τον Κομίνη την τελευταία αγωνιστική. Το παίρνει χαμπάρι πόσο ανοησία έκανε και τον αντικαθιστά.

Να σας πω, καλύτερα να τον άφηνε. Να είχε το θάρρος να πει ότι εγώ τον θέλω αυτόν τον διαιτητή κι ας ήταν τραγικός στο πιο κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος. Ήταν ένα στιγμιαίο λάθος. Κατά τα άλλα, είναι από τους καλύτερους που έχουμε.

Κοιτάξτε πως αντιμετωπίζουμε τα λάθη των άλλων, ειδικά των διαιτητών: Θέλουμε τον Κομίνη να πάει μια και καλή σπίτι του, για ό,τι συνέβη στην Τούμπα, αλλά, για ανάλογα λάθη, που έκριναν τίτλο ή και κάτι παραπάνω από μια ολόκληρη περίοδο, η οποία πήγε χαμένη, δίνουμε άφεση αμαρτιών.

Συγχωρούμε το λάθος του Σαββίδη, και αναζητούμε στον Κομίνη, στην ΑΕΚ και όπου αλλού υπάρχει χώρος τις ευθύνες για να αποδείξουμε ότι κακώς τιμωρούν τον ΠΑΟΚ, κακώς χάνει τους αγώνες στα χαρτιά.

Το να τιμωρηθεί ο Σαββίδης χάνοντας μερικά ακόμη εκατομμύρια, επειδή η ομάδα του τα ξόδεψε για να πάρει πρωτάθλημα και τελικά δεν τα κατάφερε, δεν λέει σε κανέναν από τους οπαδούς, τίποτε απολύτως. Όλοι τους περιμένουν να πανηγυρίζουν τον τίτλο, όποιον κι αν είναι το κόστος για τον Σαββίδη. Και σε αυτό φαίνεται ότι έχει συμφωνήσει εδώ και χρόνια ο ίδιος ο Σαββίδης.

Το να ορίσεις και να αποσύρεις σε δυό ώρες το όνομα του Κομίνη από τους ορισμούς της τελευταίας αγωνιστικής, μετά από όσα συνέβησαν στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, δεν μου φαίνεται ούτε καν για… τρολάρισμα.

Το ότι οι Περέιρα και οι συν αυτώ δεν το έχουν, αυτό δεν χρειάζεται να το πω εγώ.

Το θέμα είναι αλλού: ότι ακόμη και σήμερα, με σταθερή διοικητική και οικονομική βάση για την ομάδα, δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ασθένειες, οι οποίες παλιότερα είχαν μια δικαιολογία για να υπάρχουν.

Κι όταν δεν μπορείς να ελέγξεις το εσωτερικό της ομάδας και εκτίθεσαι με μπούκες και κουμπούρια συνοδεία μπράβων, πόσα να περιμένεις από την… εξωτερική σου πολιτική. Πόσο να επηρεάσεις τη συνολική εικόνα του ποδοσφαίρου; Θα παραμένεις ικανός για μια θέση ψηλά, όχι όμως για την κορυφή.