Τα χρέη του ΠΑΟΚ και τα χρέη των... άλλων

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Αν υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι το πολιτικό παιχνίδι δεν θα άγγιζε αυτή την ευεργετική ρύθμιση των χρεών είναι τουλάχιστο αφελής. Πιο αφελής είναι αυτός που προσπαθεί να αντιληφθεί, πως είναι δυνατόν, οι άνθρωποι που έκτισαν τις πολιτικές τους καριέρες στην υπεράσπιση των συμφερόντων του ΠΑΟΚ, οι ίδιοι που αναδείχθηκαν μέσα από τις συνεργασίες τους με την λαοφιλή ομάδα, βρίσκονται απέναντι. Μιλούν για πρόκληση, μιλούν για ευνοϊκή μεταχείριση φοροφυγάδων.

Δεν μιλούν για τους φοροφυγάδες που δημιούργησαν οι ίδιοι, για τους απατεώνες που κατά καιρούς οδήγησαν στα γραφεία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ (κι αλλού...) ως μεσίες και για ένα σωρό πολιτικά, φορολογικά, οικονομικά τερτίπια, προκειμένου να γίνουν αρεστοί, να αποκομίσουν ψήφους.

Ποιος ήταν εκείνος που μοίραζε διαρκείας του ΠΑΟΚ;

Ο ΠΑΟΚ των πολιτικών είναι προφανώς πολύ διαφορετικός από τον ΠΑΟΚ που θα μπορούσε να υπάρχει σήμερα, χωρίς να χρειάζεται κανέναν σωτήρα για να
ορθοποδήσει, κανέναν μεγαλοεπιχειρηματία για να ανταπεξέλθει ακόμη και σε συνθήκες πρωταθλητισμού. Θα μπορούσε να τα είχε καταφέρει μια χαρά και χωρίς τον Σαββίδη, αν δεν υπήρχε το αμαρτωλό παρελθόν.

Αν δεν υπήρχαν οι αετονύχηδες, που κυκλοφορούν και σήμερα ανενόχλητοι και συμμετέχουν σε πολιτικές συγκεντρώσεις, αν υπήρχε ορθή διαχείριση, ποιος θα είχε ανάγκη ένα «λεφτά» για να πληρώνει τις παλιές αμαρτίες; Μα δεν θα υπήρχαν χρέη, δεν θα είχε προηγηθεί αυτή η πρόστυχη εξάρτηση ομάδας και πολιτικών.
Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου –δυστυχώς- δεν ήταν ποτέ απομακρυσμένη από το πολιτικό προσκήνιο και όλοι, κυρίως οι τοπικοί άρχοντες, φρόντισαν να συνδεθούν στενά με τις κρίσιμες στιγμές ομάδων σαν τον ΠΑΟΚ.

Ποιος λοιπόν να εκπλαγεί όταν σήμερα υπάρχουν βουλευτές που υποσχέθηκαν ένα σωρό λύσεις, δεν προσέφεραν τελικά καμία και έχουν σκάσει από το κακό τους, που βρέθηκε ένας θρασύς θέλετε, τρελός αν προτιμάτε και έσβησε τις προσαυξήσεις για να βάλει οριστικά στο ταμείο του κράτους ένα σκασμό εκατομμύρια, που οι «προηγούμενοι»... κορόιδευαν ότι δήθεν θα εισπράξουν.

Πριν από λίγες μέρες έγραψα και δυστυχώς πολλοί και ανόητοι δεν αντιλήφθηκαν, ότι επιμένω πως η λύση είναι η σωστή εφόσον αφορά χρέη που δεν θα μπορούσαν να εισπραχθούν. Δεν αντιλήφθηκαν ότι προσθέτω μια παράμετρο που απασχολεί άμεσα και συνειρμικά δημιουργείται η απορία, «τι θα γίνει με όσους δεν άφησαν να δημιουργηθούν υπέρογκα χρέη, ήταν συνεπείς, στερήθηκαν για να τα καταφέρουν και τελικά νοιώθουν άβολα διότι δεν αντιμετωπίζονται αναλόγως;»
Είμαι άδικος;