Τέσσερις ομάδες από αυτές που φέρουν την ταμπέλα του διεκδικητή του πρωταθλήματος έπεσαν στη μάχη της 5ης αγωνιστικής. Ουδεμία επέπλευσε. Ούτε καν σκόραρε. Κατάσταση πρωτόγνωρη για ένα πρωτάθλημα που υποδέχεται ως είδηση τεραστίων διαστάσεων ακόμα και την γκέλα του ενός.
Πριν βγείτε, όμως, στους δρόμους πανηγυρίζοντας για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του πρωταθλήματος φέρτε στο νου σας την εικόνα που είχε κάθε ένας από τους τέσσερις αυτούς διεκδικητές. Με λίγα λόγια: αυτοί είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Δεν έλαμψαν οι αντίπαλοί τους…
Αρχής γενομένης από αυτόν που γκέλαρε πρώτος. Στο Αγρίνιο ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να πάρει το παιχνίδι με 10 λεπτά ποδόσφαιρο. Και εσωτερικό διπλό να παίζεις σε 10 λεπτά δεν προλαβαίνεις να βάλεις γκολ. Πόσο μάλλον όταν απέναντί σου έχεις ένα από τα λεγόμενα καλά σύνολα της λίγκας. Μπορεί το φινάλε της αγωνιστικής να τον βγάζει συνολικά «σχεδόν νικητή» και σίγουρα λιγότερο χαμένο από τους υπολοίπους παρ’ όλα αυτά φάνηκε κόντρα στον Παναιτωλικό ότι όσο γεμάτο – σε σχέση με πέρυσι – και να είναι το ρόστερ δεύτερος Μπεργκ δεν υπάρχει. Κι αν ο Σουηδός είναι πεσμένος ο Παναθηναϊκός επιτίθεται ξεφούσκωτος. Πρόβλημα είναι και η απουσία του άλλου Σουηδού, του Χουλτ που έστειλε έναν δεξιοπόδαρο αριστερά κι έκανε την ομάδα να επιτίθεται μονόπατα.
Ο ΠΑΟΚ δεν κρύβεται. Από το ξεκίνημα της χρονιάς έχει υποσχεθεί πως κάθε του παιχνίδι θα σε κρατά στην τσίτα. Και αυτό θα συμβαίνει επειδή λέει πολλά αλλά κάνει πολύ λιγότερα. Φτιάχνει φάσεις, οι παίκτες του πατάνε περιοχή αλλά στο σημάδι δεν! Αν ζούσαν από τις επιδόσεις τους στο κυνήγι θα γινόντουσαν χορτοφάγοι. Και αυτό – η σπατάλη, η αστοχία – είναι πρόβλημα που δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί σε σειρά αγώνων. Κάποια στιγμή θα την πατήσεις. Και ο ΠΑΟΚ την πάτησε με την Ξάνθη και είναι σίγουρο ότι θα την ξαναπατήσει σύντομα. Σε αυτά τα ματς δεν χάνεις μόνο πολύτιμους βαθμούς, χάνεις και την ψυχραιμία σου.
Ο Ολυμπιακός δεν πάει βήμα. Δεν χρειάζεται να πεις πολλά περισσότερα για μια ομάδα που μοιάζει να λειτουργεί σαν να τελειώνει τώρα το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της. Και που ο προπονητής της το δηλώνει με τις πράξεις και τις επιλογές του σε κάθε ευκαιρία. Παίκτες βασικοί ακόμα σέρνονται, παίκτες σημαντικοί για την ανάπτυξη της ομάδας είναι μία μέσα – δύο έξω, άλλοι – σαν τον Σιόβα – είναι ξεχασμένοι. Το ξεκίνημα του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα δικαιώνει όλους όσους σημείωναν τα τρωτά του σημεία. Είναι και η αίσθηση που υπάρχει ότι φέτος δεν θα την έχει την αβάντα όταν τη χρειαστεί που τον χαμηλώνει πολύ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Η ΑΕΚ… Είχε την ευκαιρία να πατήσει κορυφή μόνη μετά από χρόνια και ζαμάνια και δεν κατάφερε να κάνει ούτε μία φάση της προκοπής απέναντι σε έναν αντίπαλο που δίνει αγώνα επιβίωσης. Και μάλιστα με τις πιθανότητες εις βάρος του. Αν πονάει μία φορά η γκέλα που κάνει κάποιος «μεγάλος», πονάει δύο φορές η απώλεια της ευκαιρίας να στείλει μήνυμα ουσιαστικό στον ανταγωνισμό. Και ειδικά μια τέτοια απώλεια… Να χάσεις ένα τσουβάλι γκολ και να μην περάσει η μπάλα στη γραμμή πάει κι έρχεται. Μπάλα είναι και μπορεί να σου συμβεί. Να περάσει, όμως, το 90λεπτο – ευκαιρία χωρίς να ενοχλήσεις δεν χωνεύεται εύκολα.
Όσο για τους αντιπάλους; Ο Παναιτωλικός έτρεξε ένα ημίχρονο, κλείστηκε στο δεύτερο και πήρε σχεδόν σβηστά την ισοπαλία χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι περισσότερο. Η Λάρισα έβαλε μπόλικο τσαμπουκά αλλά μόνο αυτό και πέρασε πάνω από το εμπόδιο του Ολυμπιακού. Η Ξάνθη δεν παρουσιάστηκε ιδιαίτερα βελτιωμένη από την εικόνα των πρώτων δύο αγωνιστικών στις οποίες είχε δεχθεί 6 γκολ. Ο Ηρακλής μπορεί να χαίρεται που τελειώνει κάθε ματς με όλους τους παίκτες όρθιους.
Οι γκέλες, δηλαδή, δεν έγιναν και απέναντι σε υπερομάδες. Για να ξέρουμε τι λέμε. Και για την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος αλλά και για την ποιότητα των διεκδικητών του φετινού τίτλου. Θα παίξει ρόλο, λοιπόν, και αυτό. Αυτός που θα διορθωθεί πρώτος θα αποκτήσει και τον πρώτο λόγο για την κατάκτηση της κορυφής. Διότι με την εικόνα που είχαν και οι τέσσερις την 5η αγωνιστική όχι πρωτάθλημα δεν παίρνεις, και στα πλέι οφ με δυσκολία θα μπεις…